Σάββατο, Δεκεμβρίου 19, 2015

Κοινωνικη οικονομια και γενικευμενα τεχνολογικα μυστικα



οι πρωτογονα αχρηστες 
χειρονομιες του ανθρωπου
ειναι στην πραγματικοτητα
και οι μονες που μετρανε.
A.J.

Αναζητωντας τη συνοχη ενος κοσμου κατεργασμενου προς την κατευθυνση μιας λανθανουσας μελαγχολιας, ερχεται ο καιρος να ανοιξουμε ενα διαλογο με οσους απ'τους Ιθαγενεις της δημοκρατιας το επιθυμουν. Σε καθε προσπαθεια για επικοινωνια που διακηρυσσεται σ'ενα χαμηλωμενο πρωτογενες γοητρο, η σιωπη ειναι μια οριακα κριτικη σταση, κατι το οποιο ευκολα βιωνεται και δυσκολα κατανοειται. Παραβλεποντας την αναγκαστικα πραγματοποιησιμη συσχετιση μεταξυ σιωπης και της παραδοχης, αυτη η παραδοχη ειναι στη διαδικασια αναπτυξης και δεν πρεπει να θεωρειται ολοκληρωμενη μιας και αναπαριστα μια εργασια υ π ο  ε ξ ε λ ι ξ η. Ειμαστε μαρτυρες στη γεννηση μιας νεας αντιληψης, που θελει με ρεαλιστικο τροπο να περιγραψει, πώς ανθρωποι και θεαματα εργαζονται μαζι, αλληλοσχηματιζονται και συνυπαρχουν μεσα σ'ενα κοσμο που διαλυεται σε μια κολοσσιαια παραλυση. Μια μαζικη παραλυση, που μερικες φορες λεει, οταν μπορει ακομα να μιλαει, οτι δεν υπαρχει τιποτα να κανεις, ενω που και που ομολογει, οταν εξωθειται στα ακρα, οτι υπαρχουν τοσα να κανεις. Πραγμα που ειναι το ιδιο.

Τρίτη, Νοεμβρίου 10, 2015

Σάββατο, Νοεμβρίου 07, 2015

Livre de Chevet


λιγο πριν το σουρουπο,
κατω στα σοκακια της Αθωνος (στου τσαγκαρη παραδιπλα),
αν καποια γυναικα σε πλησιασει μην παραξενευτεις,
τα ματια της κι αν ειναι στρογγυλα και τρομερα,
σαν σαββατοκυριακα,
βλεπουν αυτα που εσυ δεν βλεπεις.

αγνωστες οι λεξεις στη γραφομηχανη,
προσθετεις την ταχυκαρδια της αρνησης,
αφαιρεις την ημικρανια των κακων σκεψεων,
διαιρεσε με το στερνο που δεχεται χαδια,
πριν υψωσεις σε φασεις-φρασεις αφοπλιστικης κοινοτοπιας.

ειναι η λ ε ξ η αυτη,
μην της μαθεις τραγουδια,
θα τα πιασει μονη της λιγο πριν τα μεσανυχτα
κατω στις αποβαθρες,
μη μυρισει λουλουδια να χαρεις,
ειναι χασιμο χρονου,
δεν υπαρχουν σπινθηρες σ'ενα σκοτεινο συλλογικο ασυνειδητο.

Ω, ο θεσπεσιος δαιμονας που πιαστηκε στα διχτυα μας,

Παρασκευή, Νοεμβρίου 06, 2015

Τετάρτη, Οκτωβρίου 21, 2015

για τον Τασο


...παψε, στο Διοικητηριο παρκαρα πανω στο πεζοδρομιο...
...και απ'την Προξενων κει που παλια ειχε κηπους να ανεβαινουν μοσχοβολιες απο γαζιες...
...ποιος ρημαξε τις γαζιες;...
...η καρδια μου να χτυπαει αρρυθμα, η τρελη! σα να ανεβηκα τις σκαλες με τα ποδια...
...εγω να ισορροπω πανω της, να την κρατω, οπως κρατας αγκαλια ζηλοτυπα τα χρονια που φευγουν...
...κι αν σου τα λεω ολα αυτα δεν είναι για το σκοινι που κρεμεται, γυμνο, απο το ταβανι, για τη ληθη ειναι, φιδι νηστικο, απλωνεται, κουλουριαζεται κατω απ τις γραμμες που γραφω. μιλα μου παλι γι' αγαπη.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 08, 2015

II. ΤΟ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΣΑΝ ΑΓΟΡΑ (Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ)

35
Σε αυτήν την ουσιαστική κίνηση των αγορών, που συνίσταται στο ν'απορροφά όσα υπήρχαν μέσα στην ανθρώπινη δραστηριότητα σε ρευστή κατάσταση, για να τα κατέχει σε στέρεη κατάσταση, σαν αντικείμενα που έγιναν η αποκλειστική αξία με το να διατυπώνουν στο αρνητικό τη βιωμένη αξία, αναγνωρίζουμε τον παλιό μας εχθρό, που ξέρει τόσο καλά να εμφανίζεται με την πρώτη ματιά σαν κάτι τελείως κοινό και αυτονόητο, ενώ αντίθετα είναι τόσο πολύπλοκο και τόσο γεμάτο από λεπτές μεταφυσικές αποχρώσεις, το εμπόρευμα.
36
Αυτή είναι η αρχή του φετιχισμού του εμπορεύματος, η κυριαρχία της κοινωνίας από "υπεραισθητά  αντικείμενα αν και γίνονται αισθητά", η οποία λαμβάνει χώρα απολύτως μέσα στις αγορές όπου ο αισθητός κόσμος αντικαθίσταται από μια επιλογή εικόνων, που υπάρχουν πάνω από αυτόν, και που συγχρόνως έχει κατορθώσει να αναγνωριστεί σαν το κατεξοχήν αισθητό.
37
Ο κόσμος ταυτόχρονα παρών και απών, που οι αγορές μας δείχνουν, είναι ο κόσμος του εμπορεύματος που κυριαρχεί σε ό,τι είναι βιωμένο.
39
Η εξέλιξη αυτή, που αποκλείει το ποιοτικό υπόκειται και η ίδια σαν ανάπτυξη, στο ποιοτικό πέρασμα: οι αγορές διατυμπανίζουν ότι έχει περάσει το κατώφλι της ίδιας του της αφθονίας, πράγμα που εξακολουθεί να συμβαίνει σε τοπικό επίπεδο και σε ορισμένα σημεία, αλλά ήδη ισχύει για την καθολική κλίμακα η οποία είναι το πρωταρχικό σημείο αναφοράς των εμπορευμάτων, σημείο αναφοράς που πρακτική κίνησή του, επαλήθευσε συνενώνοντας τη Γη ως μια παγκόσμια αγορά.
42
Οι αγορές είναι η στιγμή που τα εμπορεύματα έφθασαν την ολοκληρωτική κατάληψη της κοινωνικής ζωής.
44
Οι αγορές είναι ένας διαρκής πόλεμος του οπίου για να μας αναγκάσει να αποδεχθούμε την ταύτιση των αγαθών με τα εμπορεύματα και της ικανοποίησής του με την επιβίωση, που αυξάνεται σύμφωνα με τους δικούς της νόμους.
47
Ο πραγματικός καταναλωτής γίνεται καταναλωτής ψευδαισθήσεων. Το εμπόρευμα είναι αυτή η πραγματική υπαρκτή ψευδαίσθηση, και οι αγορές η γενική εκδήλωση της.
48
Η αξία χρήσης που περιλαμβάνεται εμμέσως στην ανταλλακτική αξία πρέπει τώρα να διατυπωθεί ρητά, μέσα στην ανεστραμμένη πραγματικότητα των αγορών ακριβώς επειδή η ουσιαστική πραγματικότητά της έχει διαβρωθεί από την υπεραναπτυγμένη εμπορευματική οικονομία και επειδή μια ψευδο-δικαιολόγηση καθίσταται αναγκαία στην ψεύτικη ζωή.
49
Οι αγορές είναι η άλλη πλευρά του χρήματος: το γενικό και αφηρημένο ισοδύναμο όλων των πρώτων υλών. Αλλά αν τα χρήματα έχουν κυριαρχήσει την κοινωνία ως αναπαράσταση της κεντρικής ισοτιμίας, δηλαδή του ανταλλάξιμου χαρακτήρα πλήθους αγαθών των οποίων η χρήση παρέμεινε μη συγκρίσιμη, οι αγορές αποτελούν το σύγχρονο αναπτυγμένο συμπλήρωμά του, όπου το σύνολο του παγκόσμιου εμπορικού μπλοκ εμφανίζεται, ως γενική ισοδυναμία για ό,τι ολόκληρη η κοινωνία μπορεί να είναι και να κάνει. Οι αγορές είναι τα χρήματα που κυττάμε μόνο, γιατί ήδη είναι το σύνολο της χρήσης που ανταλλάσσεται με το σύνολο της αφηρημένης αναπαράστασης. Οι αγορές δεν είναι μόνο ο υπηρέτης της ψευδο-χρήσης, είναι ήδη, μέσα τους, η ψευδο-χρήση της ζωής.
53
Η συνείδηση της επιθυμίας και η επιθυμία της συνείδησης είναι ένα και το αυτό σχέδιο που, στην αρνητική του μορφή, επιθυμεί την κατάργηση των τάξεων, δηλαδή, την άμεση εξουσία των εργαζόμενων σε κάθε στιγμή της δραστηριότητάς τους. Το αντίθετό του είναι η κοινωνία των αγορών, όπου το εμπόρευμα αυτοθαυμάζεται μέσα σ'έναν κόσμο που το ίδιο δημιούργησε.

Ι. Ο ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ (Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΙΣΟΔΥΝΑΜΩΝ)



1
Ολόκληρη η ζωή των κοινωνιών στις οποίες κυριαρχούν οι σύγχρονες συνθήκες παραγωγής εκδηλώνεται σαν μια τεράστια συσσώρευση ισοδυνάμων.
2
Τα ισοδύναμα σε γενικές γραμμές, σαν συγκεκριμένη αντιστροφή της ζωής, είναι η αυτόνομη κίνηση του άψυχου.
3
Τα ισοδύναμα εμφανίζονται ταυτόχρονα σαν η ίδια η κοινωνία, ως μέρος της κοινωνίας, και ως μέσο ενοποίησης. Ως μέρος της κοινωνίας, τα ισοδύναμα είναι σαφώς ο τομέας που συγκεντρώνει κάθε βλέμμα και κάθε συνείδηση.
4
Τα ισοδύναμα δεν είναι ένα σύνολο εικόνων, αλλά μια κοινωνική σχέση μεταξύ των ανθρώπων, που προκαλούνται από τις εικόνες.
5
Τα ισοδύναμα δεν μπορούν να νοηθούν σαν κατάχρηση της λειτουργίας της όρασης, σαν ένα προϊόν των τεχνικών μαζικής διάδοσης εικόνων. Τα ισοδύναμα είναι μάλλον μια κοσμοθεωρία που τέθηκε σε ισχύ, πραγματωμένη, μεταφρασμένη υλικά.
6
Τα ισοδύναμα, κατανοητά στο σύνολό τους είναι τόσο το αποτέλεσμα όσο και το έργο του υφιστάμενου τρόπου παραγωγής. Τα ισοδύναμα δεν είναι ένα συμπλήρωμα του πραγματικού κόσμου, κάποιο πρόσθετο διακοσμητικό στοιχείο του. Τα ισοδύναμα είναι η καρδιά της έλλειψης ρεαλισμού της πραγματικής κοινωνίας. Σε όλες τις ιδιαίτερες μορφές τους, τις πληροφορίες ή την προπαγάνδα, τη διαφήμιση ή την άμεση κατανάλωση της ψυχαγωγίας, τα ισοδύναμα είναι το μοντέλο πλέον της κοινωνικά κυρίαρχης ζωής. Τα ισοδύναμα είναι η πανταχού παρούσα επιβεβαίωση της επιλογής που έχει ήδη πραγματοποιηθεί μέσα στην παραγωγή και η αντίστοιχη κατανάλωσή της. Μορφή και περιεχόμενο των ισοδυνάμων ταυτίζονται εξίσου με την ολική δικαιολόγηση των συνθηκών και των στόχων του υπάρχοντος συστήματος. Τα ισοδύναμα είναι και η μόνιμη παρουσία της αιτιολόγησης αυτής, σαν κατοχή του μεγαλύτερου μέρους του χρόνου που βιώνεται έξω από τη σύγχρονη παραγωγή.
7
Η κοινωνική πρακτική, ενώπιον της οποίας τίθενται τα αυτόνομα ισοδύναμα, είναι επίσης η πραγματική ολότητα που εμπεριέχει τα ισοδύναμα. Όμως το σχίσμα μέσα σ'αυτήν την ολότητα την ακρωτηριάζει σε τέτοιο βαθμό, ώστε τα ισοδύναμα να φαίνονται σαν σκοπός της.
8
Αφηρημένα δεν μπορεί να αντιταχθούν τα ισοδύναμα στην αποτελεσματική κοινωνική δραστηριότητα, αυτή η επανάληψη είναι η ίδια διάσπαση. Τα ισοδύναμα που αντιστρέφουν την πραγματικότητα, έχουν πραγματικά παραχθεί. Την ίδια στιγμή η βιωμένη πραγματικότητα είναι υλικά κατακυριευμένη απ'την παρατήρηση των ισοδυνάμων και αναπαράγει μέσα της την ισοδύναμη διάσταση, δίνοντας της ρητή συγκατάθεση. Κάθε έννοια, προσδιορισμένη μ'αυτόν τον τρόπο, δεν έχει βάση σαν βάση παρά το πέρασμά της στο αντίθετο. Η πραγματικότητα αναδύεται μέσα στα ισοδύναμα και τα ισοδύναμα είναι πραγματικά. Αυτή η αμοιβαία αλλοτρίωση είναι η ουσία και το στήριγμα της υπάρχουσας κοινωνίας.
10
Η έννοια ισοδύναμα ενοποιεί και εξηγεί μια σειρά από φαινόμενα που βλέπουμε. Θεωρημένα με τους δικούς τους όρους, τα ισοδύναμα είναι η επιβεβαίωση της φαινομενικότητας και η επιβεβαίωση κάθε ανθρώπινης δηλαδή κοινωνικής ζωής, ως απλή φαινομενικότητα. Αλλά η κριτική που φτάνει στην αλήθεια των ισοδυνάμων, το ανακαλύπτει στην ορατή άρνηση της ζωής, ως άρνηση της ζωής η οποία έχει γίνει ορατή.
11
Για να περιγράψουμε τα ισοδύναμα, τον σχηματισμό τους, τις λειτουργίες τους και τις δυνάμεις που τείνουν στη διάλυσή τους, θα πρέπει να διακρίνουμε τεχνητά αδιάσπαστα στοιχεία. Κατά την ανάλυση των ισοδυνάμων, μιλάμε σε κάποιο βαθμό την ίδια γλώσσα με αυτό που συμβαίνει στο μεθοδολογικό πεδίο της κοινωνίας που εκφράζεται με τα ισοδύναμα. Αλλά τα ισοδύναμα δεν είναι τίποτα άλλο από το νόημα της συνολικής πρακτικής ενός κοινωνικο-οικονομικού σχηματισμού, ο τρόπος χρήσης του χρόνου του.
12
Τα ισοδύναμα έρχονται ως μια τεράστια αδιαμφισβήτητη και απρόσιτη θετικότητα. Τα ισοδύναμα δεν λένε τίποτα περισσότερο από «αυτό  που φαίνεται είναι καλό, ο,τι είναι καλό φαίνεται". Η στάση που αξιωματικά απαιτούν είναι αυτή η παθητική αποδοχή, η οποία έχει ήδη εξασφαλίστει, με τον τρόπο που εμφανίζεται χωρίς να επιδέχεται αντίρρηση, το μονοπώλιό τους της φαινομενικότητας.
13
Ο θεμελιωδώς ταυτολογικός χαρακτήρας των ισοδυνάμων απορρέει απ' το απλό γεγονός ότι τα μέσα τους είναι ταυτόχρονα ο σκοπός τους. Είναι ο ήλιος που δεν δύει ποτέ πάνω από την αυτοκρατορία της σύγχρονης παθητικότητας. Τα ισοδύναμα καλύπτουν ολόκληρη την επιφάνεια του πλανήτη και κολυμπούν ασταμάτητα στη δική τους δόξα.
14
Μέσα στα ισοδύναμα, εικόνα της άρχουσας οικονομίας, ο στόχος δεν είναι τίποτα, η ανάπτυξη είναι το παν. Τα ισοδύναμα δεν θέλουν να καταλήξουν πουθενά αλλού, παρά στον ίδιο τον εαυτό τους.
15
Καθώς τα απαραίτητα αντικείμενα στολισμού παράγονται πλέον ως μια  δήλωση του γενικού ορθολογισμού του συστήματος, και ως προηγμένος οικονομικός τομέας που διαμορφώνει άμεσα μία αυξανόμενη πληθώρα εικόνων-αντικειμένων, τα ισοδύναμα είναι η κύρια παραγωγή της σημερινής κοινωνίας.
16
Τα ισοδύναμα υποτάσσουν τους ζωντανούς ανθρώπους, στο βαθμό που η οικονομία τους έχει ολοκληρωτικά υποτάξει. Τα ισοδύναμα δεν είναι τίποτα άλλο από την οικονομία που αναπτύσσεται για τον εαυτό της. Τα ισοδύναμα είναι μια πιστή αντανάκλαση της παραγωγής των αντικειμένων, και η άπιστη αντικειμενοποίηση των παραγωγών.
18
Τα ισοδύναμα είναι αυτό που διαφεύγει απ'τη δραστηριότητα των ανθρώπων, απ'την αναθεώρηση και διόρθωση του έργου τους. Είναι το αντίθετο του διαλόγου. Όπου υπάρχει ανεξάρτητη αναπαράσταση, τα ισοδύναμα συγκροτούνται εκ νέου.
19
Τα ισοδύναμα είναι ο κληρονόμος όλης της αδυναμίας του δυτικού φιλοσοφικού έργου το οποίο ήταν μια κατανόηση της δραστηριότητας που κυριαρχείται από τις κατηγορίες της όρασης, βασίζεται στην αδιάκοπη ανάπτυξη της συγκεκριμένης τεχνικής ορθολογικότητας που προέρχεται από τη σκέψη. Τα ισοδύναμα δεν αντιλαμβάνονται τη φιλοσοφία, φιλοσοφικοποιούν την πραγματικότητα.
20
Τα ισοδύναμα είναι το υλικό ανασυγκρότησης της θρησκευτικής ψευδαίσθησης. τα ισοδύναμα είναι η τεχνική υλοποίηση της εξορίας των ανθρώπινων δυνάμεων σ'ένα υπερπέραν, το ολοκληρωμένο σχίσμα στο εσωτερικό του ανθρώπου.
21
Στο μέτρο που η κοινωνία ονειρεύεται την ανάγκη, το όνειρο γίνεται αναγκαίο. Τα ισοδύναμα είναι ο εφιάλτης της σύγχρονης αλυσοδεμένης κοινωνίας που δεν εκφράζει τελικά παρά την επιθυμία της να κοιμηθεί. Τα ισοδύναμα είναι ο θεματοφύλακας αυτού του ύπνου.
22
Το γεγονός ότι η πρακτική δύναμη της σύγχρονης κοινωνίας η ίδια έχει αποσπασθεί, και έχει δημιουργήσει μια ανεξάρτητη αυτοκρατορία μέσα στα ισοδύναμα, δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο από το γεγονός ότι αυτή η ισχυρή πρακτική εξακολουθούσε να στερείται συνοχής και παρέμενε σε αντίφαση με τον εαυτό της.
23
Είναι η παλαιότερη κοινωνική εξειδίκευση, η εξειδίκευση της εξουσίας, η οποία βρίσκεται στη ρίζα των ισοδυνάμων. Τα ισοδύναμα είναι επομένως μια εξειδικευμένη δραστηριότητα, η οποία μιλά για όλους τους άλλους. Είναι η διπλωματική εκπροσώπηση της ιεραρχικής κοινωνίας ενώπιον του εαυτού της.
24
Τα ισοδύναμα είναι η αδιάκοπη ομιλία που η παρούσα τάξη πραγμάτων επιφυλάσσει για τον εαυτό της, ο εγκωμιαστικός της μονόλογος. Τα ισοδύναμα είναι η αυτοπροσωπογραφία της εξουσίας στην εποχή της ολοκληρωτικής διαχείρισης των συνθηκών ύπαρξης. Αλλά τα ισοδύναμα δεν είναι απαραίτητο προϊόν της τεχνικής ανάπτυξης ως μια εξέλιξη της φύσης. Η κοινωνία των ισοδυνάμων είναι η μορφή που επιλέγει η ίδια, το δικό της τεχνικό περιεχόμενο. 
25
Ο διαχωρισμός είναι το άλφα και το ωμέγα των ισοδυνάμων. Τα ισοδύναμα είναι η διατήρηση της απώλειας της συνείδησης μέσα από τη πρακτική μεταβολή των συνθηκών. Εκφράζουν αυτό που η κοινωνία μπορεί να κάνει, μέσα όμως σ'αυτή την έκφραση, το επιτρεπτό αντιτίθεται απολύτως στο εφικτό. 
27
Δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία έξω από δραστηριότητα, και ως μέρος των ισοδυνάμων όλη η δραστηριότητα αναιρείται, όπως ακριβώς και η πραγματική δραστηριότητα ήταν πλήρης αντίληψη για την παγκόσμια κατασκευή αυτού του αποτελέσματος.
28
Τα ισοδύναμα ξανασυναντούν όλο και πιο συγκεκριμένα τις ίδιες τους τις προϋποθέσεις.
29
Η προέλευση των ισοδυνάμων είναι η απώλεια της παγκόσμιας ενότητας, και η γιγαντιαία επέκταση των σύγχρονων ισοδυνάμων εκφράζει το σύνολο αυτής της απώλειας: η αφαίρεση οποιουδήποτε συγκεκριμένου έργου και η γενική αφαίρεση της συνολικής παραγωγής μεταφράζεται τέλεια σε ισοδύναμα των οποίων η λειτουργία είναι είναι αυτή ακριβώς η αφαίρεση. Το τι συνδέει τους θεατές είναι μια μη αναστρέψιμη σχέση με το κέντρο το οποίο διατηρεί την απομόνωσή τους. 
30
Η εξωτερικότητα των ισοδυνάμων, σε σύγκριση με τον δρώντα άνθρωπο, φαίνεται απ'το γεγονός ότι οι ίδιες του οι χειρονομίες δεν του ανήκουν πια, αλλά ανήκουν σ΄έναν άλλο που του τις παρουσιάζει. Αυτός είναι ο λόγος που ο θεατής δεν αισθάνεται σαν στο σπίτι του πουθενά, επειδή τα ισοδύναμα είναι παντού.
31
Τα ισοδύναμα είναι ο χάρτης αυτού του νέου κόσμου που καλύπτει όλη την επικράτειά του.
32
Tα ισοδύναμα στην κοινωνία αντιστοιχούν σε μια συγκεκριμένη κατασκευή της αλλοτρίωσης.

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 30, 2015

Ακους τη σιωπη; Ειναι ο ηχος του μελλοντος.



 για να θελει να γραψει ή να διαβασει κανεις 
πρεπει να ειναι ενας κακομοιρης
η συναισθηματικη ηλιθιοτητα 
τα εχει φαει τα ψωμια της 
ειτε σας αρεσει ειτε οχι
Α.Β.

Κοιταζοντας το πραγμα ειτε απο τα μεσα προς τα εξω, ειτε απο τα εξω προς τα μεσα, περιοριζομαι στην καταγγελια μιας προβληματικης που μου φαινεται αξιοθρηνητη και για την κατανοηση της οποιας οπως το βλεπω επρεπε να νοιαστουμε καπως πιο εγκαιρα. Ο,τι θα πω δεν ειναι ο,τι πιο αναγκαιο να λεχθει και σιγουρα θα υπαρχει καλυτερος τροπος να ειπωθει. Λεω λοιπον: η αληθινη θλιβεροτητα της μοναξιας εγκειται στο οτι, καθε αλλο απο το να εισαι μονος με τον εαυτο σου, υπομενεις μεσα σου τη χειροτερη συντροφια: την εσωτερικευμενη παρουσια των αλλων. Πως να νοιωσεις μονος οταν σε κυνηγαει ο αλλος σου εαυτος του πολιτη, του αγωνιστη, του αρχηγου, του εραστη, του απωθημενου; Ο αλλοτριωμενος δεν βιωνει τη μοναξια, παρα μονο στην αλλη οψη του απομονωμενου εαυτου του, μεσα στον τρομο της προσκολλησης σε ο,τι τον απομακρυνει απο την επικοινωνια. Ομως η ηθελημενη μοναξια αρνειται τον κοσμο της αναγκαστικης μοναξιας. Σου μαθαινει να ζεις οχι καλυτερα, ουτε λιγοτερο καλα, αλλα διχως συγκριση. Οι τονοι σε αγγιζουν, τα χρωματα σου μιλαν. Η μοναξια ειναι η νυφη που προσκυνας, η συντροφος που προτιμας, η κουβεντα που αγαπας, η ομορφια που απολαμβανεις, η παρεα στην οποια ζεις, ενα ολοκληρωμενο προσωπικο μηνυμα απο το υπερπεραν. Δεν υπαρχει τιποτα φυσικοτερο και τιποτα φιλικοτερο για σενα. Ω, η υπεροχη μελαγχολια, η μακαρια απογνωση, η παραδεισια ομορφη ατολμια, η κοινωνικη θλιψη, η γλυκια σκληροτητα. Τα αστερια! Ειναι υπεροχα. 

Περασε πια ο καιρος της καταρας που ουρλιαζε μονοτονα: "μοναχος σου εισαι ανισχυρος, χωρις την κοινωνια εισαι ενα τιποτα". Δεν στεκει πια η ταυτιση της μοναξιας με τον ηθικο εξοστρακισμο, τον αποκλεισμο απο την κοινοτητα, τον εξιλασμο του λεπρου και του αποδιοπομπαιου τραγου. Ματαια η τρομοκρατια του καθωσπρεπειταλισμου εξακολουθει να διακηρυσσει οτι δεν υπαρχει σωτηρια εξω από την εκκλησια, το κομμα, την οικογενεια, την ομαδα, τον νομο, τις κοινωνικες σχεσεις. Ξερεις πια, οτι η ελπιδα που επιφυλασσεται για το ποιμνιό της ειναι στο εξης λιγοτερο αποδοτικη απο την ευεργετικη απελπισια του αποκλεισμενου, του ετεροδοξου, του απομονωμενου. Η Ελλαδα ειναι η πατριδα των αγχολυτικων, ο παραδεισος των αντικαταθλιπτικων, η γη Χανααν των νευρωσεων. Η δυσανεξια, η κουραση, η καταθλιψή μας, ενω μπορουν να γινουν αντιληπτες σαν τα συμπτωματα αυτου το οποιο οφειλει να θεραπευθει, δεν ειναι προβληματα παρα μονο γι’ αυτον που θελει να μας καθυποταξει. Η καταθλιψη δεν ειναι μια κατασταση, αλλα ενα περασμα, ενα “στο επανιδειν”, ενας βηματισμος τοιχο-τοιχο προς μια προσωπικη αποσυνδεση. Ειναι πραγματι γι’αυτο που τουτη η κοινωνια δε δισταζει να πασαρει τα βρωμοχαπια της στα “πολυ ζωντανα” της παιδια και που μπλεκει οποιον μπορει σε μακροχρονιες φαρμακευτικες ή αστυνομικες εξαρτησεις. Η διατηρηση του Εγω σε μια κατασταση μονιμης ημι-αποτυχιας, σε μια χρονια ημικαταρρευση, ειναι το μυστικο το πιο καλοφυλαγμενο της συγχρονης ταξης πραγματων. «Ονειρεψου», «Νιωσε», «Μοιρασου», «Διασκεδασε». Ελεγκτες, φιλοσοφοι και δικαστες. Lifestyle αγγουρια γλειψτε το πουλι σας. Αν η απογνωση της επιβιωσης δεν ενωθει με την απεραντοσυνη των χειρονομιων ελευθεριας σαν μονος φορεας της αυθεντικης επικοινωνιας και της ανικανοποιητης -ως τωρα;- επιθυμιας να συγκλονισει τα χρονια που θα ρθουν, σας περιμενει η τρυπια καρεκλα της αναγκαστικης απομονωσης ή της ψευδαισθησης του "ειμαστε μαζι". Η ηθελημενη απομονωση ειναι η καταδικη που υπογραφει η δικη σας κοινωνικη οργανωση και που απαγγελλεται εναντιά σας. Τα παντα συγκλινουν σε μια αοριστη περιοχη που οριζεται απο τα βλεμματά μας, που ειναι ομοια μ'εκεινα των μπλαζε μυστικων αστυνομικων.


δικος σου μεσ' στις φλογες

Τετάρτη, Αυγούστου 19, 2015

Ερως 2015


Αν ηταν 1995, δεν θα ειχαν κανει τιποτα και θα επιθυμουσαν ακομα ο ενας την αλλη, αν ηταν 2005, δεν θα ειχαν κανει τιποτα για να μη χρειαστει να βαρεθουν ο ενας τη αλλη απο το πρωτο αγγιγμα, θα ειχαν χωρισει με την πρωτη ματια ή θα ειχαν κοιμηθει μαζι αναισθητοι απο το ποτο. Αν ηταν 1985 θα ειχαν παντρευτει, αν ηταν 1995 θα ειχαν παει σινεμα, θα περνουσε το χερι του στον ωμο της για να ξεπιαστει, θα της εδινε ενα φιλι, θα τον απωθουσε χωρις να τον απωθει στ'αληθεια και προς το τελος της ταινιας θα τον αφηνε να τη φιλησει. Το 2005 θα τον φιλουσε αυτη, μεχρι το 2008 θα τον φιλουσε αυτη και απο το 2008 μεχρι το 2015 δεν θα πηγαιναν καθολου σινεμα. Θα περπατουσαν για λιγο μαζι και υστερα θα ελεγαν πως εχουν το πρωι μια δουλεια και θα χωριζαν.

Αν ηταν 2005 θα ηξεραν και οι δυο πως στο τελος της βραδιας θα επρεπε υποχρεωτικα να πανε σπιτι του ή σπιτι της, να συζητησουν δεκα δεκαπεντε λεπτα, να γυρισει να καθισει καπως πιο κοντα της, να του χαϊδεψει τα μαλλια, να την κοιταξει στα ματια, να σκυψει και να τη φιλησει. Αν ηταν 1995 ολα αυτα θα γινοντουσαν σε δεκα δεκαπεντε μερες. Αν ηταν απο το 2008 μεχρι το 2015, θα πηγαιναν κατευθειαν στο κρεβατι, θα φιλιοντουσαν λιγο, θα τελειωναν μαζι ή χωριστα, θα τη ρωταγε αν θελει νερο, θα ελεγε φερε, θα αναβε τσιγαρο, θα το κανανε δευτερη φορα, θα πεφτανε για υπνο αβολα και θα παρακολουθουσαν ο ενας τον υπνο της αλλης. Το πρωι θα ελεγαν πως εχουν μια δουλεια, θα περπατουσαν για λιγο μαζι και υστερα θα χωριζαν.

Αν ηταν 1995 καποια στιγμη θα του ελεγε πως πρεπει να παει σπιτι της, θα τον εβλεπε αυριο, μηπως ειχε δουλεια; Τι δουλεια να εχει, τρελαθηκες που εχω δουλεια, θα τη συνοδευε μεχρι την εισοδο της πολυκατοικιας, θα της εδινε το πρωτο ή τελευταιο φιλι της βραδιας, θα την εβλεπε αυριο στο ιδιο μερος, Αν ηταν 2005 θα εβρεχε και θα του λεγε πως μουσκευεις λιγοτερο αν μοιραζεσαι τη βροχη, θα αγορευε, θα αγορευε, θα αλλαζε τον κοσμο. Θα τον αλλαξουμε μαζι αφου δεν σου αρεσει, θα της ελεγε. Αν ηταν 2005 θα ανεβαινε μαζι της χωρις να την ρωτησει, θα τελειωναν μαζι ή χωρια και θα προλαβαινε να γυρισει πρωτη απο την αλλη μερια. Μεχρι το 2008 θα προλαβαινε να γυρισει πρωτη απο την αλλη μερια. Απο το 2008 μεχρι το 2015 θα γυριζαν ταυτοχρονα, μεχρι το πρωι που θα την χαιδευε και θα της ψιθυριζε στο αφτι πως εχει μια δουλεια. 

Αυτα τα τριαντα χρονια ολοι βρεθηκαν ξαφνικα να εχουν μια δουλεια, πρεπει να βρισκονται καπου. Το ξημερωμα που λυνονται οι αγκαλιες, η απομονωση του ζευγαριου δεν αντιστεκεται στην απομονωση ολωνων, οι εραστες ξαναριχνονται στη ζουγκλα γυμνοι και τα σφιχταγκαλιασματά τους εχουν γινει γελοια και ανισχυρα. Μεσα στο θανατο του ζευγαριου αναμενεται να γεννηθουν ταραχωδεις μορφες συναισθηματικης συνδεσης, τωρα που το σεξ είναι φθαρμενο ως το κοκκαλο, τωρα που η αρρενωποτητα και η θηλυκοτητα φορουν ρουχα τελειως σκωροφαγωμενα, τωρα που τρεις δεκαετιες πορνογραφικων καινοτομιων εχουν εξαντλησει καθε θελγητρο της υπερβασης και της ελευθεριας. Ο ερωτας κατρακυλησε στην καθαιρεσή του: ειναι ο ιδιος μια κοινωνικη εφευρεση μιλαει τη γλωσσα των γυναικειων περιοδικων και της ψυχολογιας, ειναι θωρακισμενος με στρατηγικες μεχρι αηδιας. Κι οταν, απο τυχη, καποιος βρει εκει καποια αληθεια, αυτη κανει εκκληση σε εναν διαμοιρασμο που αντιτιθεται στην ιδια τη μορφη του ερωτα. 

Τρίτη, Αυγούστου 11, 2015

Ναυσικα


ειχαμε αστειευτει για το θεμα αρκετες φορες.
μπροστα της ενα μικρο μπολ με πολυ γυαλιστερα φυστικια, διπλα σκληρο πακετο, κινηταρα, αναπτηραρα, ενα κουτακι καραμελιτσες tictac πορτοκαλι, σηκωνει την μπυρα, τραβαει καλη ρουφηξια, σκουπιζει τον αφρο απ το πανω χειλος της με τον κομπο του δακτυλου, αναβει ενα τσιγαρο, τραβωντας προς το μερος της ενα διαφανο σταχτοδοχειο, στριφογυρνωντας το ελαφρα, για να ικανοποιησει καποια αδιορατα κριτηρια καποιου αδιορατου τελετουργικου, μεσα σε αγχος και τις ορμονες που απελευθερωνονται οταν νοιωθεις πως σε αδικουν. σαν την επαναλαμβανομενη κατηγορια πως βρισκεται σε "αρνηση", κατηγορια της οποιας οποιαδηποτε αρνηση φυσικα εκλαμβανεται ως τεκμηριο της ιδιας της κατηγοριας, αφου οταν λες την πρωτη λεξη ολα αλλαζουν, αφου ολα εχουν ειπωθει χιλιαδες φορες και σε απομακρυνουν αμεσως απο αυτο που αισθανεσαι, σ ενα απειρο εδω και τωρα, σ ενα αδηφαγο παρον που δεν κατανοειται με τιποτα και καθε στιγμη απλωνει τα διχτυα του σ ενα νικηφορο παρελθον που το κοιταζε με δεος, οπως την βλεπαμε με απορια στη Νομικη το 01 ή στο Πολυτεχνειο το 03, αλλαζαμε απλα το μερος, της διναμε μια ευκαιρια και περιμεναμε, δεν ηταν δυνατο να μην συναντηθουμε, αρκουσε ενα σημα ενα vibe, ενα τι συμβαινει; -τιποτα. ενα ελα να σου πω...ελα παρε με απο δω. παμε να φυγουμε απο δω μεσα. θα μου πεις καλυτερα ετσι. μολις γραφεται η πρωτη λεξη απομακρυνεσαι αμεσως απο αυτο που αισθανεσαι.

Παρασκευή, Αυγούστου 07, 2015

Κυριακή, Ιουλίου 05, 2015

Τρίτη, Ιουνίου 16, 2015

Αναμνησεις ΧΧΧ


Σκεψου πως χαιροσουν για το γλυκο, νεαρο γαλαζιο του καλοκαιριου, πως μαγευοσουν απο την ασημολευκη και ουρανογαλαζη παραλια, πως χαιρετουσες τα βουνα, πως εβρισκες τα παντα τοσο ομορφα, ο,τι σε συναντουσε και ο,τι συναντουσες, πως μια υπεροχη, ανενοχλητη, μακρα ελευθερια σε αγκαλιαζε και πώς ησουν χαρουμενος στην αγκαλια, πώς ζουσες ξεγνοιαστος μεσα στην μερα, απολαμβανες την ομορφη, αγαπημενη, φωτεινη μερα, πώς στα ζεστα βραδια σε κοιτουσε το φεγγαρι σαν αδελφος, και πανω του πετουσες καθε εμπιστοσυνη και καθε πιστη, πώς οι πολλες ωρες γλιστρουσαν τοσο ανεπαισθητα, πώς τραμπαλιζαν οι βαρκες στο νερο, σαν να 'ταν το νερο ερωτευμενο με το κουβαλημα και να βρισκε μια ανειπωτη ευχαριστηση στην ανυψωση και στη σιωπη ταυτοχρονα, πώς το πιστο βουνο στεκοταν τοσο σιωπηλα και πώς τα ασπρα συννεφα ανεβαιναν στον ουρανο σαν σηκωμενες σημαιες πισω απο τα βουνα, πώς ο κοσμος στον σχεδον μεροφωτιστο, σχεδον νυχτοσκοτεινο δρομο σε χαιρετουσε τοσο φιλικα, σαν να 'σουν φιλος τους -σκεψου, σκεψου. Μην ξεχνας. Μη ξεχνας το γλυκο και μη ξεχνας το δυσκολο. Αν θελει να σε πλησιασει μια αδιαφορια και απραγια, τοτε τεντωσε το μνημονικο σου και σκεψου καθε τι ομορφο, σκεψου καθε τι δυσκολο. Σκεψου πως υπαρχει μια ζωη και πως υπαρχει ενας θανατος, πως υπαρχουν χαρες και πως υπαρχουν ταφοι. Μην εισαι ξεχασιαρης, μη λησμονεις, αλλα να θυμάασαι.


Σκεψου πως χαιροσουν για το γλυκο, νεαρο γαλαζιο του καλοκαιριου, πως μαγευοσουν απο την ασημολευκη και ουρανογαλαζη παραλια, πώς το γρασιδι και οι καρποι ωριμαζαν τοσο καλοψυχα και τοσο υπεροχα, πώς ο λοφος κυρτωνε, και πώς η πεδιαδα απαλα χανοταν, πώς στο δασος σε υποδεχοταν μια ανειπωτη μοναστηριακη ησυχια και σιωπη, σαν να 'πρεπε να θεωρησεις πως περιπλανιεσαι στο βασιλειο του μεγαλειου και της λησμονιας, και πώς τραγουδουσαν τα αγαπημενα τρυφερα πουλια στο δασος, που αμεσως , μολις ακουγες το τραγουδι, επρεπε να σταθεις σιωπηλος και ν' αφουγκραστεις, που σε συγκλονιζε σαν να ακουγες την φωνη της αιωνιοτητας, πώς σε συγκινουσε το παιδι στην αγκαλια της μητερας του, πως κοιτουσες εναν γερο αντρα στο νεκροκρεβατο -σκεψου, σκεψου. Μην ξεχνας. Μη ξεχνας το γλυκο και μη ξεχνας το δυσκολο. Αν θελει να σε πλησιασει μια αδιαφορια και απραγία, τοτε τεντωσε το μνημονικο σου και σκεψου καθε τι ομορφο, σκεψου καθε τι δυσκολο. Σκεψου πως υπαρχει μια ζωη και πως υπαρχει ενας θανατος, πως υπαρχουν χαρες και πως υπαρχουν ταφοι. Μην εισαι ξεχασιαρης, μη λησμονεις, αλλα να θυμασαι.

Πέμπτη, Μαΐου 21, 2015

BUEN VIVIR


Ω, ελα τωρα ομως, προτεινεις να γινουμε πατριωτες απο εξεγερσιακο τακτικισμο και μονο ή γουσταρεις να χαθουμε στην ολοτητα του ενεργητικου μηδενισμου; ξερω αυτο σε καιει τωρα. γι'αυτο σου λεω , η μονη λυση της σπαζοκεφαλιας και ταυτοχρονα το μονο μεσο και σκοπος καθε προσπαθειας ατομικης και κοινωνικης προοδου, ειναι η αυτοδιαχειριση και πρεπει να ξερει πως αυτη ειναι, οχι μονο οπως προσπαθει να ειναι αλλα και οπως πρεπει να γινει.
(ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ)

Τρίτη, Μαΐου 19, 2015

Ανάλυση γενέθλιου ωροσκοπίου και αστρολογικού χάρτη δημάρχου Τσανάκα







Τι λένε τα Astra για τη δήμαρχο Καβάλας - Τσανάκα.
ΗΛΙΟΣ ( μοίρες 10.18
Αγαπητή Τσανάκα, σε μία πόλη η οποία διαθέτει απροσδιόριστο αριθμό υπηρεσιών αστυνόμευσης, αντικατασκοπείας, μυστικές υπηρεσίες, φανερές υπηρεσίες, κρατικές και παρακρατικές, με δημοτική και διαδημοτική ανεξάρτητη και εξαρτημένη πολιτική, πάντοτε στην υπηρεσία ενός εξουσιαστικού μυστικισμού, κάθε αρμόδιο μέλος αυτών των πλοκαμιών -εν προκειμένω ε σ ύ- έχει την τάση και υποχρέωση να υπερεκτιμά τόσο τους πράκτορες συναδέλφους του, όσο και τους αντιπάλους με τους οποίους ασχολείται, δίνοντάς τους υ π ό σ τ α σ η όταν η επικαιρότητα το απαιτεί. Αν η μία πλευρά του νομίσματος είναι το κράτος ελέγχου, η αντίθετη πλευρά που το συμπληρώνει και το ενοποιεί, είναι το κράτος χειραγώγησης. Η διεύθυνση της επιτήρησης και της χειραγώγησης είναι ενοποιημένη.

ΣΕΛΗΝΗ ( μοίρες 12.19)
Άκου Τσανάκα, ζούμε σε μία πόλη και μία ιδιόμορφη πολιτική κατάσταση όπου τα πάντα είναι δομημένα επάνω στο συμφέρον και τη συνωμοσία. Κάθε υπηρεσία ασφαλείας κάποιας 'βιομηχανίας' καταπολεμά το σαμποτάζ στο χώρο της και στην ανάγκη το οργανώνει στο χώρο του ανταγωνιστή της. Για παράδειγμα, όποιος επενδύει κεφάλαια στα αεροπορικά δρομολόγια του αεροδρομίου της Χρυσούπολης, ωφελείται απ'την εξαθλίωση και ανυποληψία των δρομολογίων φέρυ-μπόουτ κ.ο.κ. Έτσι αμέτρητες συνωμοσίες υ π έ ρ της κατεστημένης τάξης, διαπλέκονται και αντιμάχονται η μία την άλλη, καταλήγοντας ασφαλίτες και μυστικοί πράκτορες, δήμαρχοι και λαχειοπώλες, υπάλληλοι αναπτυξιακών συμπράξεων και κατασκευαστές κουραμπιέδων, να αλληλοπαρακολουθούνται χ ω ρ ί ς να ξέρουν ακριβώς γιατί, ή να συναντιούνται τυχαία χωρίς να μπορούν να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλο.


ΕΡΜΗΣ ( μοίρες 1.46)
Αγαπητή Τσανάκα, στα άδυτα του ίδιου σκοτεινού δικτύου, όσοι υπηρετούν φαινομενικά τον ίδιο σκοπό, (των ιδιοκτητών της κοινωνίας), είναι α ν α γ κ α σ μ έ ν ο ι αργά ή γρήγορα να αγνοήσουν τα δεδομένα και τα συμπεράσματα ενός άλλου παρεμφερούς τμήματος κρατικού ή παρακρατικού, και κατά συνέπεια του διευθυντικού πυρήνα. Μην ξεχνάμε πως οι θλιβερές σου δηλώσεις είναι αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της α σ τ ο χ ί α ς - παρέκκλισης, η μεγαλύτερη απόδειξη δηλαδή πως οι δημόσιοι υπάλληλοι στους οποίους διοχετεύεται μεγάλη δύναμη και εξουσία, καταλήγουν νομοτελειακά να παύουν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Κάποτε οι άνθρωποι συνωμοτούσαν μόνο ενάντια σε μία κατεστημένη τάξη πραγμάτων. Σήμερα έχουμε φτάσει να συνωμοτούν όλοι υπέρ αυτής και αυτό ή δ η αποτελεί ένα καινούριο επάγγελμα σε πλήρη μάλιστα άνθιση.


ΑΦΡΟΔΙΤΗ ( μοίρες 1.28
Αγαπητή Τσανάκα, στην πραγματικότητα όμως; Το πραγματικό κέρδος από όλα αυτά παραμένει μυστικό και όσοι οργανώνεστε σε αυτά, αδυνατείτε να συλλάβετε τα όποια μακροπρόθεσμα συμπεράσματα που εξάγονται. Συμβαίνει κάποιες 'επιτυχίες' σας σε επίπεδο οργάνωσης και στρατηγικής να απελευθερώνουν ή και να εγκλωβίζουν ορισμένες δυνάμεις και δυναμικές σε λάθος κατευθύνσεις χρονικά και σημειακά. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με μυστικές κρατικές υπηρεσίες, οι οποίες στο μέτρο που αυξάνουν σε δύναμη και προσωπικό, καταλήγουν να αυτοεπιτηρούνται και να συνωμοτούν ε ν ά ν τ ι α στον εαυτό τους, θυμίζοντας την ιστορία με τους οικολόγους και την απελευθέρωση φιδιών στο βουνό. Είμαστε θεατές απροκάλυπτης και ταυτόχρονα μυστικοπαθούς εφαρμογής ενός είδους προληπτικού ε μ φ υ λ ί ο υ πολέμου, προσαρμοσμένου στις επιταγές ενός προσχεδιασμένου μέλλοντος.

ΑΡΗΣ ( μοίρες 27.55)
Αγαπητή Τσανάκα, η ηλιθιότητα πιστεύει πως ό λ α είναι ξεκάθαρα, όταν η τηλεόραση δείχνει μία ωραία εικόνα και τη σχολιάζει με ένα ξεδιάντροπο ψέμα. Η ακύρωση των εγκαινίων του ολοκαυτώματος επρόκειτο να γίνει για να λάβει χώρα ένα ακαριαίο επικοινωνιακό τέχνασμα μεταμοντέρνων προδιαγραφών σε συσκευασία φωτοβολίδας -αποκτηνωθείτε, δημοσκοπήστε, τελειώσατε. «Για όλα φταίνε οι Εβραίοι», λες. «Τι είναι ο Εβραίος;» σε ρωτώ. «Κάποιος που στις φλέβες του κυλάει εβραϊκό αίμα», απαντάς. «Και πώς ξεχωρίζεις το εβραϊκό αίμα από το αίμα των άλλων;» Η ερώτηση σου προκαλεί σύγχυση. Μπερδεύεσαι, κομπιάζεις. Ύστερα λες, «Εννοούσα ότι ανήκει στην εβραϊκή φυλή». «Τι είναι η φυλή;» σε ρωτώ. «Η φυλή; Αυτό είναι προφανές. Όπως υπάρχει γερμανική φυλή, έτσι υπάρχει κι εβραϊκή». «Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της εβραϊκής φυλής;» «Ο Εβραίος έχει μαύρα μαλλιά, μακριά, γαμψή μύτη και διαπεραστικό βλέμμα. Οι Εβραίοι είναι άπληστοι και κεφαλαιοκράτες». «Αν δεις ένα Γάλλο της Μεσογείου ή έναν Ιταλό δίπλα σ' έναν Εβραίο, θα τον ξεχωρίσεις;» «Ε, όχι, για να είμαι ειλικρινής...» «Τότε, λοιπόν, τι είναι ο Εβραίος;» «Με τον Εβραίο είναι διαφορετικό». Τέτοιες κ ο υ τ α μ ά ρ ε ς λες, Τσανάκα. Και με τέτοιες κουταμάρες, συγκροτήθηκαν ένοπλες συμμορίες που θανάτωσαν δέκα εκατομμύρια ανθρώπους επειδή είναι Εβραίοι κι ας μην ξέρεις να μου πεις τι είναι ο Εβραίος. Να γιατί γελάνε μαζί σου. Να γιατί όποιος θέλει να κάνει κάτι σοβαρό θα σε αποφεύγει. Να γιατί είσαι χωμένη στο βούρκο μέχρι το λαιμό.


ΔΙΑΣ ( μοίρες 25.16)
Άκου Τσανάκα, όταν αποκαλείς κάποιον «Εβραίο», αισθάνεσαι ανώτερη. Αισθάνεσαι ανώτερη, επειδή νιώθεις κατώτερη. Νιώθεις κατώτερη, επειδή εκείνο που θέλεις να εξοντώσεις στους ανθρώπους που αποκαλείς Εβραίους, είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Και τούτο είναι απλά ένα δείγμα του τι είσαι στ' αλήθεια, Τσανάκα. Όταν αποκαλείς κάποιον περιφρονητικά «Εβραίο», η αίσθηση της μηδαμινότητάς σου ξαλαφρώνει. Αποκαλείς Εβραίο όποιον σου εμπνέει είτε υπερβολικό, είτε ελάχιστο σεβασμό. Αμφισβητώ το δικαίωμά σου να το κρίνεις αυτό, είτε είσαι τιποτένιος Άριος, είτε τιποτένιος Εβραίος. Είμαστε όλοι βιολογικοί και πολιτιστικοί μιγάδες κι είμαστε περήφανοι γι' αυτό. Τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή, είμαστε π α ρ ά γ ω γ α όλων των τάξεων, των φυλών και των εθνών. Δεν υποκρίνομαι πως είμαι φυλετικά και κοινωνικά αμιγής όπως εσύ, ούτε σωβινιστής όπως εσύ, ασήμαντη Τσανάκα, όποια κι αν είναι η εθνικότητά σου, η φυλή και η τάξη σου. Υπάρχουν δυο λογιών ήχοι, το ουρλιαχτό της καταιγίδας στις βουνοκορφές και οι πορδές σου! Δεν είσαι παρά μια πορδή και θαρρείς πως μοσχοβολάς βιολέτα.


ΚΡΟΝΟΣ ( μοίρες 25.14)
Αγαπητή Τσανάκα, σε θυμάμαι καλά, απ'τη μεγάλη ιδέα του έθνους στην 4η Aυγούστου του μεταξά, απ'τον μεταξά στους χίτες και τους ταγματασφαλίτες, απ'τους δοσίλογους της κατοχής στον εμφύλιο και στον ΙΔΕΑ των αξιωματικών, απ'τον ΙΔΕΑ στους αγανακτισμένους πολίτες και στα τανκς της 21ης Aπριλίου, απ'τη χούντα στην ατιμωρησία των βασανιστών και στις αύρες του καραμανλή, από τη μεταπολίτευση στις δολοφονίες αγωνιστών και τα χουντογλέντια, από το νέο παρακράτος στο ΛΑΟΣ και στη χρυσή αυγή. Στην Ελλάδα των 20 και πλέον πραξικοπημάτων η ανυπόφορη ύπαρξή σου είναι κανόνας. Σε κάθε μου προσπάθεια να κατανοήσω τους λόγους που σε οδήγησαν σε αυτή την κατάντια η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική και όσο προσπαθώ να αναπνεύσω, τόσο αποπνικτικότερος γίνεται ο αέρας. Το ερώτημα του πώς θα μπορούσα να συνυπάρξω με άτομα σαν και εσένα σε μια μελλοντική κοινωνία, εκτός από βασανιστικό, τώρα είναι ανυπόφορο και έχει πάρει το σχήμα της φάτσας σου. Μου φέρνεις αηδία.


ΟΥΡΑΝΟΣ ( μοίρες 14.49)
Άκου Τσανάκα, ο δεξισμός έχει εξαπολύσει τα άθλια υποκείμενά του και η Πατριωτική κίνηση Καβάλας χαϊδεύει την καράφλα της, γεμίζοντας τους δρόμους και τις πλατείες μας με τη συνηθισμένη πιτυρίδα του φόβου, παρατάσσοντας εσένα το πιο θλιβερό πιόνι μέσα στην αυτάρεσκη μνησικακία της άγνοιάς σου. Σε αντιλαμβάνομαι: άνανδρη, μπατσόφιλη μικροαστή, ανυπόμονη να καταστείλεις στους άλλους την ίδια σου την άρνηση των ταπεινώσεων. Η μεγαλύτερη φάμπρικα μίσους είναι η ΟΝΝΕΔ και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που σε κατήχησαν στη ξεφτίλα και το μισανθρωπισμό, χεράκι χεράκι με μητροπολίτες και λοιπούς μεσολαβητές-πορτιέρηδες της ουράνιας αυταπάτης. Εκείνο που αποκαλείς «Θεός» υπάρχει πραγματικά, αλλά όχι με τη μορφή που φαντάζεσαι. Πρέπει να μεταφράζουμε πια και η μετάφραση γίνεται αυτονόητη. Ο Θεός είναι η πρωταρχική κ ο σ μ ι κ ή ενέργεια, ο έρωτας στο κορμί μας, η ακεραιότητα του χαρακτήρα μας και το αίσθημα της φύσης, μέσα μας και γύρω σου, είναι η Άγια Φλόγα που ανυπομονεί να μεταφερθεί από τις εκκλησίες στις συναγωγές, από τα τζαμιά στους βουδιστικούς ναούς, μέχρι να μην απομείνει λίθος επί λίθου από τη ψευτοθεϊκή αχρειότητα.


ΠΟΣΕΙΔΩΝ ( μοίρες 3.13)
Αγαπητή Τσανάκα, ηρέμησε συζητάμε δεν μαλώνουμε. «Με ποιο δικαίωμα μου κάνεις κήρυγμα;» Βλέπω την ερώτηση στο τρομαγμένο βλέμμα σου. Σ' ακούω να την ξεστομίζεις όλο αυθάδεια. Φοβάσαι να αντικρίσεις τον εαυτό σου, Τσανάκα. Φοβάσαι την κριτική, όσο και τη δύναμη που σου υποσχέθηκαν. Αλήθεια, πώς σκέφτεσαι να χρησιμοποιήσεις τη δύναμή σου; Δεν ξέρεις. Φοβάσαι και να σκεφτείς ακόμη πως μπορεί κάποια μέρα να 'σαι διαφορετική: ελεύθερη αντί φοβισμένη, ειλικρινής αντί ραδιούργος, να χαίρεσαι τον έρωτα, όχι σαν τον κλέφτη μες στη νύκτα, αλλά ανοικτά, στο φως του ήλιου. Απεχθάνεσαι τον εαυτό σου, Τσανάκα. Σε φοβάμαι Τσανάκα, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της Καβάλας. Σε τρέμω, επειδή το κυριότερο μέλημά σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστη, Τσανάκα, άρρωστη βαριά. Παραιτήσου, ξεκουράσου, Τσανάκα.

ΠΛΟΥΤΩΝ ( μοίρες 11.29)
Παραιτήσου Τσανάκα, σε αντιλαμβάνομαι. Αντιλαμβάνομαι πως η πρακτική σου στο ζήτημα με την ακύρωση των εγκαινίων του ολοκαυτώματος των καβαλιωτών Εβραίων, σας χρησιμεύει σαν πρώτος βαθμός μύησης για την στρατολόγηση των αποκτηνωμένων κρετίνων της πόλης, στους οποίους θα αποκαλυφθεί αργότερα, αν φανούν κατάλληλοι, μια μεγαλύτερη δόση της δυνατής συνέχειας του σχεδίου σας. Κι αυτό που για μερικούς θα είναι το πρώτο σκαλοπάτι μιας νέας καριέρας, θα είναι για άλλους η πρώτη βαθμίδα της παγίδας στην οποία θα πιαστούν. Εσύ σε ποιούς ανήκεις, Τσανάκα.

ΩΡΟΣΚΟΠΟΣ ( μοίρες 6.44)
Παραιτήσου Τσανάκα, παραιτήσου -τίποτα δε θα απομείνει από σένα, παρά μόνο μια γελοία ανάμνηση. Γιατί βλέπεις, ακόμα και σε στιγμές ακραίας περιθωριοποίησης, φτώχειας, εξαθλίωσης, υπάρχει πάντα μια τελευταία διαχωριστική γραμμή, η διάβαση της οποίας είναι μη αντιστρεπτή. Τους ανθρώπους που νιώθουν τον τρόμο της καθώς είναι στα πρόθυρα να τη διαβούν αλλά δεν το κάνουν, τους κατανοώ και θα απλώσω το χέρι μου να τους τραβήξω. Αλλά εσύ αυτή τη γραμμή τη διάβηκες. Και ακόμα και όταν πνιγείς στον ίδιο σου τον εμετό και θελήσεις να επιστρέψεις, θα είσαι καταδικασμένη στην μη επιστροφή του στρατοπέδου που διάλεξες, επειδή ξέρουμε αρκετά καλά ότι ένας κάτοχος εξουσίας, όσο γελοίος κι αν είναι, έχει τη δυνατότητα να ενοχλήσει και να καταστείλει.

ΜΕΣΟΥΡΑΝΗΜΑ ( μοίρες 3.45)
Παραιτήσου Τσανάκα, σε αντιλαμβάνομαι, και σε κάθε χρονική καμπή όπου η εξουσιαστική χειραγώγηση πλησιάζει στην εκπλήρωσή της, είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο να σπεύσουμε στην άμεση ανατροπή της με τη συνείδηση ότι αναμετριόμαστε με το τελικό διακύβευμα της ίδιας της ζωής. Παραμερίζοντας τις προκαταλήψεις που οδηγούν στο στερεότυπο ενός ειδυλλιακού παρελθόντος και αντικρίζοντας κατάματα το παρόν που το συνθέτουν το αχαρακτήριστο lifestyle σου, η αδιαφορία σου, η θεσμολαγνεία σου, τα χαριεντίσματά σου με κάθε μορφής εξουσία, ο κονφορμισμός σου με σφιγμένα δόντια ευαίσθητος στη μία και ανίατη σύγχυσή σου και πουθενά αλλού.


Σάββατο, Μαΐου 09, 2015

Μερικές αρνήσεις που ήταν εύκολο να προβλέψουμε


Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής. Το αίσθημα της ταπείνωσης δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αίσθημα πως είσαι αντικείμενο. Θεμελιώνει με αυτή την έννοια μια μαχητική διαύγεια όπου η κριτική της οργάνωσης της ζωής δεν διαχωρίζεται απ'την άμεση ενεργοποίηση ενός σχεδίου για μια ζωή αλλιώτικη. Ναι, τίποτα δεν μπορεί να χτιστεί αν δεν έχει βάση του την ατομική απελπισία και το ξεπέρασμά της. Οι προσπάθειες να μπογιατιστεί η απελπισία αυτή και να χρησιμοποιηθεί με άλλο περιτύλιγμα θα φτάναν για να το αποδείξουν. Όσο η ελευθερία διατίθεται σε καταναλώσιμα διαχωρισμένα κομμάτια, τόσο στενεύει ο χώρος της πραγματικότητας, φτάνοντας στο σημερινό σημείο που η ευχαρίστηση και το ψυχορράγημα προκαλούν την ίδια ανατριχίλα. Ο χλευασμός και η επιβράβευση εναλλάσσονται σαν διαδοχικές δηλώσεις πολιτικού που ορκίζεται πως δε θα παρθούν άλλα οριζόντια μέτρα, με το τηλεοπτικό πάνελ να καβγαδίζει για λεπτομέρειες. Τρωγλοδύτες με προσδοκίες. Έχουμε πια μια γλώσσα η οποία μας μιλάει μ' εκείνα που δεν λέει, ή έστω μ' εκείνα που ακούγονται πίσω, κάτω και ανάμεσα απ' τις γραμμές. Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής. Μοναχά το παρόν μπορεί να είναι ολικό, ένα σημείο με απίστευτη πυκνότητα. Πρέπει να μάθουμε πως να επιβραδύνουμε το χρόνο και πως να βιώνουμε το μόνιμο πάθιασμα της άμεσης εμπειρίας, μιας εμπειρίας ακίνητης σαν την σκιά του πουλιού που πετάει. Σ'όποιον κατέχει την ποιητική του παρόντος θα τύχει η περιπέτεια του κινεζόπουλου που ερωτεύτηκε τη Βασίλισσα της Θάλασσας και όταν ξαναγύρισε στα μέρη του ένας ηλικιωμένος γέροντας που κλάδευε τριανταφυλλιές του είπε:”ο παππούς μου μου'χε μιλήσει για κάποιο παιδί που χάθηκε στη θάλασσα και που χε τ'όνομά σου”. Ο χρόνος που ήταν το κυριότερο όπλο της εξουσίας τους είναι καιρός να γίνει μια άχρηστη κουδουνίστρα στα παιδικά, ανίσχυρα, παραλυμένα χέρια τους. Εδώ η Γη Χαναάν, εδώ και ο παράδεισος, που θα τρώς, θα αναπνέεις, θα αγγίζεις και θα κάνεις έρωτα. Από τα υφάσματα μέχρι τις κατοικίες, από τα μέσα μεταφοράς μέχρι τους τρόπους που μπεκροπίνεις, απ'τον φωτισμό μέχρι τη βιωμένη ποίηση, τα καινούρια σκηνικά θα είναι μοναδικά, καλλιτεχνικά, ανεπανάληπτα στιγμιαία εργαλεία της απόλαυσης και του παιχνιδιού. Με μια λέξη θα ξαναγίνουμε φτωχοί, πάμφτωχοι, μα και πάμπλουτοι στο πνεύμα μιας καινούριας συμπεριφοράς. Ό,τι δεν καταστρέψανε οφείλουμε να το καταστρέψουμε εμείς για να ξεχάσουμε τα πάντα. Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής. Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας άγριας κατάστασης, με μια μοντέρνα έννοια, εξοπλισμένοι με τα πιο σύγχρονα εργαλεία. Η ποιότητα της απόλαυσης δεν θα δρα πια στις αισθήσεις που ξέρουμε, αλλά σ'αυτές που ακόμα αγνοούμε. Ήρθε ο καιρός να συνθέσουμε μια νέα κοσμοθεωρία της ευτυχίας, όπου εμείς σαν ελεύθεροι άνθρωποι θα δημιουργούμε τον χρόνο για να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας και να εφευρίσκουμε διαρκώς καινούριες. Μόνο εμείς καλλιτέχνες και επιστήμονες της ίδιας της αληθινής ποίησης, μπορούμε να δημιουργήσουμε αλλιώτικα τη γη, τους ωκεανούς, τα ζώα, τ'αστέρια, τον ήλιο, τον αέρα, το νερό, τα αντικείμενα. Εμείς θα υφάνουμε στον αργαλειό μας τον καινούριο άνθρωπο, έναν άνθρωπο φτιαγμένο μόνο για την αναπαυτική απόλαυση της έβδομης μέρας. Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής. Γενικά μιλώντας, έχουμε αφήσει πίσω μας όχι μόνον την εποχή που κοιτάζαμε την πραγματικότητα επενδύοντας σ' αυτήν ζωντανά συναισθήματα, αλλά και την εποχή που την κοιτάζαμε διαπιστώνοντας, με κάποια φρίκη, ότι ήταν εκείνη μάλλον που μας κοίταζε. Εκεί ξεκινάει το ψέμα της επικαιρότητας να πανηγυρίσει την ψήφιση κάθε νέου μέτρου που εξαλείφει τις πιθανότητες ανάκαμψης της οικονομίας σπρώχνοντας όλο και περισσότερους στο χείλος του γκρεμού. Το πανηγύρι συνεχίζεται. Θα γίνει εκταμίευση της δόσης; θα αποβληθεί η Ελλάδα απ'την Ευρωπαϊκή ένωση; Είτε τραγική, με τα λεγόμενα μέτρα, είτε κωμική, με τη μετριότητα που, μολονότι γεννημένη απ' το μέτρο, ερωτοτροπεί τηλεοπτικά και κοινοβουλευτικά με το άπειρο, η ζωή είναι μία θανάσιμη αρρώστια που μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή. Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής. Η λανθάνουσα ονειροπόληση εκκρίνει μια ενέργεια που δεν ζητά παρά να στριφογυρίσει τις τουρμπίνες των περιστάσεων. Τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του, ο καθένας μας έχει πετύχει το εγχείρημα του Λασαγί ή του Νετσάγιεφ. Ο πρώτος πετυχαίνοντας να περνιέται σαν συγγραφέας ενός βιβλίου, ακόμα άγραφτου, που τελικά έγραψε, ο δεύτερος αποσπώντας χρήματα από τον Μπακούνιν για λογαριασμό μιας ανύπαρκης τρομοκρατικής οργάνωσης, έφτασε να διευθύνει μια πραγματική ομάδα από μηδενιστές. Γι'αυτό σου λέω και στο υπογράφω, όλες σου οι επιθυμίες μπορούν να πραγματωθούν από τη στιγμή που θέτεις όλο τον υλικό εξοπλισμό σου στην υπηρεσία τους. Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής. Εδώ και καιρό, οι αναμνήσεις μας είναι αναμνήσεις από θανάσιμες πληγές, ό,τι δεν ολοκληρώνεται σαπίζει. Το παρελθόν κατάντησε πια ανεπανόρθωτο και σε επίμετρο ειρωνίας, όσοι αναφέρονται σ'αυτό, δεν παύουν να το παραποιούν και να το συμβιβάζουν με τα γούστα της ημέρας. Μοναχά ένας τύπος παραδεκτής λησμονιάς υπάρχει, αυτής που σβήνει το παρελθόν πραγματώνοντάς το. Τα γεγονότα όσο μακρυά κι αν βρίσκονται δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη, αλλά φτάνει μια ριζική αλλαγή στο παρόν για να κατρακυλήσουν από το πατάρι που είναι καταχωνιασμένα και να πέσουν μπρος στα πόδια σου. Εξάλλου οικοδόμηση του παρόντος σημαίνει διόρθωμα του παρελθόντος, αλλαγή σημάτων τοπίου, αδέσμευτη εναρμόνιση των ακόρεστων επιθυμιών. Το μέλλον είναι χειρότερο απ'τον ωκεανό, δεν περιέχει τίποτα. Προγραμματισμός προοπτική, μακροπρόθεσμο σχέδιο, όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι. Κι όμως αν κάτσεις και χτίσεις το παρόν, τα υπόλοιπα θα έρθουν με το παραπάνω. Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής.

Κυριακή, Απριλίου 26, 2015

Αναμνησεις VΙ


Παρατηρώντας την αποδοχή να εγκαθίσταται υπερβολικά εύκολα στην πλειοψηφία εκείνων που δεν μπορούσες παρά να υπολογίζεις, περιστοιχιζόμενος από κουρασμένα μυαλά που δεν έχουν να προσφέρουν στον εαυτό τους τίποτα περισσότερο απ τη θλιβερή διαπίστωση ότι δεν έχουν φαντασία ούτε δύναμη, αναζητώντας το γεμάτο θαυμασμό σεβασμό μέσα στον οποίο γεννιούνται και τρέφονται οι φιλίες, κοίτα μας λίγο πόσο φρικιαστικά προβλέψιμα φιγουράρουμε μέσα στο παραιτημένο πλήθος καταναλώνοντας τις εκάστοτε ψευδαισθήσεις. Η παταγώδης κατάρρευση των κοινωνικών δομών για τις οποίες κάποτε υπερηφανευόμαστε, η κατάρρευση των συστημάτων της ηθικής, του πολιτισμού, της πραγματικής οικονομίας, των μεταφυσικών αντιλήψεων, των διαπροσωπικών δεσμών και της αίσθησης του αληθινού, καθιστούν την τρέχουσα κατάσταση αρκετά ανυπόφορη ώστε το φαντασιακό να διψάει, κάθε μέρα και περισσότερο, για υποσχέσεις φυγής, οπουδήποτε, της κόλασης περιλαμβανομένης. 

Τρίτη, Μαρτίου 17, 2015

Κατανοηση του Θανατα

Ο γαλαξιας της υπερπολιτισμενης αηδιας εδραζεται στην εννοια της κατανοησης. Την ιδια στιγμη που δεν καταλαβαινεις τιποτα πια, ο κοσμος απαιτει απο εσενα να κατανοεις. Οι παντες κατανοουν τους παντες, δικαιωματα, υποχρεωσεις, εντυπωσιακες επιδειξεις αντιρατσιστικων ευαισθησιων με χορηγο την ξερω γω ποια, ταυτοχρονα με την αναπτυσσομενη ψευδαισθηση της κατανόησης. Δεν μπορεις να τα εχεις όλα, δεν μπορεις να απαλλαγεις από την πληροτητα της φρικης του διπλανου σου στο θρανιο ή στο φαναρι, η δε στροφη του παραπλανημενου βλεμματος αλλου δεν ειναι καν λυση, εφοσον ετσι θα χασεις το θεαμα, για το οποιο ζεις και υπαρχεις. Η αηδια δεν ειναι πλεον αντιπαλος αλλα συνομιλητης και αναγγελλεται στον ερχομο ενος θανατου με δωδεκα ατοκες δοσεις, ηδη οριοθετημενου απ την ευθανασια και τη κρυονικη. Ο μοντερνος πετυχημενος εξαλλου είναι ακριβως το προτυπο του παραγωγικου νεκρου, στον οποιο πονταρουν οι μηχανισμοι της κοινωνικης ασφαλισης, της Βασιλισσας των Στατιστικων. Μην γελιομαστε απεναντι στη φρικη, ειμαστε δανειοληπτες. Δυσκολα θα ελεγε κανεις πως η φραση δειχνω κατανοηση ειναι τυχαια, οντως, την κατανοηση τη δειχνεις. 
βυθισμενος στην ιστορια, αναγκασμενος να συμμετεχει στην αντικατοπτρικη ψευδαισθηση παραγωγικης αναπτυξης ο ταυτοχρονα παρων+απων κοσμος που κυριαρχει ειναι ο κοσμος που κυριαρχει σε ο,τιδηποτε πραγματικο. η ενοποιηση που κατ επιφαση διασφαλιζει δεν ειναι τιποτ αλλο απο το προθαλαμο του γενικευμενου διαχωρισμου. σαν μια αρνηση ζωης που ξαφνικα γινεται ορατη

Κυριακή, Μαρτίου 01, 2015

ΖερμιναΛ

πανω στην απεναντι πλευρα του δρομου
πανω στα καλυτερα επιχειρηματά μου
πανω στο μεγαλο μου σχεδιο
γραφω τ'ονομά σου
με πυκνη γραμματοσειρα σαν τα γενια του αη βασιλη
με μελανι απο χυμο λωτου
με πενα ιδια γαλαζιο ψαροκοκκαλο
γραφω τ'ονομά σου
πανω σε μυστικα που δεν υπαρχουν
πανω σε μια ζωη που δεν εχει ανακαλυφθει πραγματικα
πανω σε συννεφα καπνου, χυμενα ποτα και σπασμενα ποτηρια
γραφω τ'ονομά σου
με φιλια που εχουν νικησει το θανατο
με αστραπιαιες εναλλαγες απροσμενες
με ενα εισιτηριο για τον παραδεισο
(αλλα χωρις ολους αυτους τους τυπους)
γραφω τ'ονομά σου
πανω στην καταστροφη των ειδωλων
πανω στο ανωνυμο και σοκαρισμενο πληθος
πανω στο χωρο και το χρονο
γραφω τ'ονομά σου
στο σταθερο που δεν γινεται αντιληπτο
στο φετιχισμο του παρελθοντος
στο ανυπερβλητο παιχνιδι με τα σηματα συμβολα
γραφω τ'ονομά σου
στην ακρωτηριασμενη οξυδερκεια
στην πλαστογραφηση της σιωπης χωρις την πραγματοποιησή της
στην ερμητικη μοναξια
γραφω τ'ονομά σου
σε καθε αναβιωση χαμενου γοητρου
σε καθε μυστηριακη προεκταση αναμνησεων
σε καθε αποτυχημενη προσπαθεια για επικοινωνια
γραφω τ'ονομά σου
στη χονδροειδη χειραγωγηση της υποκειμενικης εμπειριας
σε ο,τιδηποτε κανει η ζωη καλυτερα απ την τεχνη
στη παρακμη που γινεται ελκυστικη γι αυτο που ειναι
γραφω τ'ονομά σου
σε αυτους που το δειχνουν πως δεν μετανιωσαν ακομη
σε ολα τα συναφια που κινουνται προς μια συγχωνευση
στη συνεχη αντιπαραθεση των αντιθετων
γραφω τ'ονομά σου
στη μαζικη πρωτοπορια
σε προτροπες, διεγερσεις, προκλησεις
σε απαραιτητα σοκ για διερευνηση
γραφω τ'ονομά σου
στο λογοτεχνικο υφος
στον αρχιτεκτονικο ρυθμο
σε καθε στυλ συμπεριφορας
γραφω τ'ονομά σου
στην κρυμμενη πραγματικοτητα
στο πεδιο της αγνοιας
στην τρελη ονειροφαντασια
γραφω τ'ονομά σου
στην πετρα του μπλαρνι
σε σατορι και σαμσαρα
στο librorum prohibitorum
γραφω τ'ονομά σου
στην απελευθερωση που επιφερει μεταμορφωση
στη μεταμορφωση που επιφερει απελευθερωση
σε οσα ειναι θεμα νοοτροπιας
γραφω τ'ονομά σου
σε κοφτερα εργαλεια μεσα σε κεικ
σε οραση θολωμενη απο το αλκοολ
σε καθε ρισκο που αξιζει να παρω
γραφω τ'ονομά σου
στην υγεια που ξαναρθε
στον κινδυνο που εξαφανιστηκε
στην ελπιδα χωρις αναμνηση
γραφω τ'ονομά σου
και με τη δυναμη της λεξης
ξαναρχιζω τη ζωη μου
γεννηθηκα για να σε γνωρισω
για να πω τ΄ ονομά σου
ολοστρογγυλο
μηδεν!

Παρασκευή, Ιανουαρίου 30, 2015

οι συμπτωσεις δεν ειναι παρα εκδηλωσεις του Πνευματος


η ανασχετικη δυναμη του μικρου 
εχει επιτυχια.
πυκνα συννεφα, αλλα οχι βροχη απο τη δυτικη μας
χωρα.

η συνειδηση της ανηφορας και των πυκνων συννεφων με το ιστορικο γιγνεσθαι φαινεται παραξενα αστηριχτη στον τομεα της αφηγηματικης απεικονισης. στο διαστημα αυτου του αστηριχτου, παρελαυνει το πληθος των παθητικων εκκαθαριστων που ισοπεδωνουν με το εκτοπισμα της βλακειας τους τις αξιες στο ονομα των οποιων τσιριζουν. γραφειοκρατες κομμουνιστες, νεοεθνικιστες, ιδεολογοι με προσχηματα απατηλης γοητειας, υποπτοι συνωμοσιολογοι φαιδροι προσκοπισμου, νεοστοχαστες ακρωτηριασμενης οξυδερκειας, πλουμιστοι θεωρητικοι, παταφυσικοι, αισθητικοι της αναιτιας πραξης, ποπ αρτιστες της μυστηριακης προεκτασης αναμνησεων, ιερεις και ιερειες του τμηματικου ολοι δουλευουν για το μεγαλο τιποτα στο ονομα της διοικητικης, ηθικης, εθνικης, επαναστατικης ταξης της κυβερνητικης. το μηδενιστικο αγχος κατανταει αβιωτο, ο στροβιλος παρελθον μελλον τοποθετει το παρον στο σημειο μηδεν, με μια ασταματητη ταλαντωση, ενα διστακτικο βαλς ταυτοχρονα δραματικο και γελοιο. ο ανεμος μπορει πραγματι να συγκεντρωνει τα συννεφα στον ουρανο, αλλα επειδη δεν ειναι τιποτα παραπανω απο αερας, χωρις στερεη υποσταση, δεν προκαλει μεγαλα ή διαρκη αποτελεσματα. ολο το ψεμα γυρω απο τη μοιρασια της ωφελιμιστικης οικονομικης χυδαιοτητας εχει σαν σκοπο να μην προσεγγισει κανεις ποτε, ουτε στη θεωρια ουτε στην πραξη, τη βασικη εξισωση του αληθινου πλουτου. ενα μυστικο που δεν υπαρχει φυλαγεται πολυ καλυτερα.