Το ενα και Απαραιτητο

καποιος μαρτης ξυπνησε με τα φρενα πατημενα και τα κρατησε πατημενα μεχρι το καλοκαιρι.ενταξει να πουμε.δεν πειραζε και κανεναν αυτο.εκεινη η εποχη ηταν τα χρονια του γιωργακη και κανεις δεν πηγαινε πουθενα.
ουσιαστικα η ζωη ειναι παιχνιδιαρα.βεβαια μερικες φορες το παιζει λιγο αγρια.σαν ενα μωρο ελεφαντα δεν ξερει την ιδια τη δυναμη της.
τον εχει βαλει απο κατω και τον παταει μεχρι να βγαλει ζουμι.
εκεινη ειναι που τον κατσαδιασε τοσο αποτελεσματικα που στα ματια του εμφανιστηκε ενα συννεφο απροσδιοριστης ενοχης.
εκεινη τον εστιψε τοσο μεθοδικα μεχρι να του αποσπασει μερικους λυγμους.
οταν τον εφτασε σε καταλληλο βαθμο δυστυχιας αρχισε να τον παρηγορει.
τον κρατησε σφιχτα στην προστατευτικη αγκαλια της,εχτισε γυρω του ενα καστρο,εσκαψε ολογυρα μια ταφρο και σηκωσε την κρεμαστη γεφυρα.
μονωσε τα γυμνα συρματα.
και εκεινος που ειχε καμφθει μεσα στις αντιξοοτητες ολων των εποχων,χωρις να νοιαστει κανεις για τον ιδιο,και ο ιδιος για τον εαυτο του,την αφησε να τον κολακεψει.
ειναι το σημειο που εκεινη η μαγεια που αποφασιζει για μια ζωη λιγοτερο ρηχη,λιγοτερο ασφαλη,με λιγοτερους κοινωνικοιυς περιορισμους,
εξαφανιζεται.
ο ανθρωπος οταν εγκαταλειπει τη μαγεια,εκ των πραγματων βρισκει ενδιαφερον στην πολιτικη και τους επιχειρηματιες.
εκεινος της ειπε σ αγαπω,
εκεινη διαμαρτυρηθηκε οτι δεν τη ξερει καν,
εκεινος της απαντησε πως το συναισθημα ειναι ανωτερο της γνωσης.
ετσι τελειωσε μια απ τις πιο αξιολογες και λιγοτερο κατανοητες ερωτικες ιστοριες.
καθε αλλο παρα τελειωσε...