απ την καυλα σου. μονη

γυρισα πισω στη σουιτα μου και κλειστηκα μεσα για καμποσες μερες.
δε με νοιαζει.το σκεφτηκα εχτες μετα απο μια νταμιτζανα κρασι.
θελω να αλητεψω - θελω να παρω τους δρομους.
μα ειμαι τοσο κυνικος για να ασχοληθω τωρα.
με ρουφαει η καταθλιψη στα κατασπρα στηθη της,
λεω να μην της δωσω σημασια.
ειναι συμπτωμα των καιρων μου θυμιζουνε
και χαιρομαι τοσο πολυ μ αυτην την ανακαλυψη
που αποφασιζω πως δε με καταλαβαινει κανεις.
ουτε συ