Τετάρτη, Αυγούστου 19, 2015

Ερως 2015


Αν ηταν 1995, δεν θα ειχαν κανει τιποτα και θα επιθυμουσαν ακομα ο ενας την αλλη, αν ηταν 2005, δεν θα ειχαν κανει τιποτα για να μη χρειαστει να βαρεθουν ο ενας τη αλλη απο το πρωτο αγγιγμα, θα ειχαν χωρισει με την πρωτη ματια ή θα ειχαν κοιμηθει μαζι αναισθητοι απο το ποτο. Αν ηταν 1985 θα ειχαν παντρευτει, αν ηταν 1995 θα ειχαν παει σινεμα, θα περνουσε το χερι του στον ωμο της για να ξεπιαστει, θα της εδινε ενα φιλι, θα τον απωθουσε χωρις να τον απωθει στ'αληθεια και προς το τελος της ταινιας θα τον αφηνε να τη φιλησει. Το 2005 θα τον φιλουσε αυτη, μεχρι το 2008 θα τον φιλουσε αυτη και απο το 2008 μεχρι το 2015 δεν θα πηγαιναν καθολου σινεμα. Θα περπατουσαν για λιγο μαζι και υστερα θα ελεγαν πως εχουν το πρωι μια δουλεια και θα χωριζαν.

Αν ηταν 2005 θα ηξεραν και οι δυο πως στο τελος της βραδιας θα επρεπε υποχρεωτικα να πανε σπιτι του ή σπιτι της, να συζητησουν δεκα δεκαπεντε λεπτα, να γυρισει να καθισει καπως πιο κοντα της, να του χαϊδεψει τα μαλλια, να την κοιταξει στα ματια, να σκυψει και να τη φιλησει. Αν ηταν 1995 ολα αυτα θα γινοντουσαν σε δεκα δεκαπεντε μερες. Αν ηταν απο το 2008 μεχρι το 2015, θα πηγαιναν κατευθειαν στο κρεβατι, θα φιλιοντουσαν λιγο, θα τελειωναν μαζι ή χωριστα, θα τη ρωταγε αν θελει νερο, θα ελεγε φερε, θα αναβε τσιγαρο, θα το κανανε δευτερη φορα, θα πεφτανε για υπνο αβολα και θα παρακολουθουσαν ο ενας τον υπνο της αλλης. Το πρωι θα ελεγαν πως εχουν μια δουλεια, θα περπατουσαν για λιγο μαζι και υστερα θα χωριζαν.

Αν ηταν 1995 καποια στιγμη θα του ελεγε πως πρεπει να παει σπιτι της, θα τον εβλεπε αυριο, μηπως ειχε δουλεια; Τι δουλεια να εχει, τρελαθηκες που εχω δουλεια, θα τη συνοδευε μεχρι την εισοδο της πολυκατοικιας, θα της εδινε το πρωτο ή τελευταιο φιλι της βραδιας, θα την εβλεπε αυριο στο ιδιο μερος, Αν ηταν 2005 θα εβρεχε και θα του λεγε πως μουσκευεις λιγοτερο αν μοιραζεσαι τη βροχη, θα αγορευε, θα αγορευε, θα αλλαζε τον κοσμο. Θα τον αλλαξουμε μαζι αφου δεν σου αρεσει, θα της ελεγε. Αν ηταν 2005 θα ανεβαινε μαζι της χωρις να την ρωτησει, θα τελειωναν μαζι ή χωρια και θα προλαβαινε να γυρισει πρωτη απο την αλλη μερια. Μεχρι το 2008 θα προλαβαινε να γυρισει πρωτη απο την αλλη μερια. Απο το 2008 μεχρι το 2015 θα γυριζαν ταυτοχρονα, μεχρι το πρωι που θα την χαιδευε και θα της ψιθυριζε στο αφτι πως εχει μια δουλεια. 

Αυτα τα τριαντα χρονια ολοι βρεθηκαν ξαφνικα να εχουν μια δουλεια, πρεπει να βρισκονται καπου. Το ξημερωμα που λυνονται οι αγκαλιες, η απομονωση του ζευγαριου δεν αντιστεκεται στην απομονωση ολωνων, οι εραστες ξαναριχνονται στη ζουγκλα γυμνοι και τα σφιχταγκαλιασματά τους εχουν γινει γελοια και ανισχυρα. Μεσα στο θανατο του ζευγαριου αναμενεται να γεννηθουν ταραχωδεις μορφες συναισθηματικης συνδεσης, τωρα που το σεξ είναι φθαρμενο ως το κοκκαλο, τωρα που η αρρενωποτητα και η θηλυκοτητα φορουν ρουχα τελειως σκωροφαγωμενα, τωρα που τρεις δεκαετιες πορνογραφικων καινοτομιων εχουν εξαντλησει καθε θελγητρο της υπερβασης και της ελευθεριας. Ο ερωτας κατρακυλησε στην καθαιρεσή του: ειναι ο ιδιος μια κοινωνικη εφευρεση μιλαει τη γλωσσα των γυναικειων περιοδικων και της ψυχολογιας, ειναι θωρακισμενος με στρατηγικες μεχρι αηδιας. Κι οταν, απο τυχη, καποιος βρει εκει καποια αληθεια, αυτη κανει εκκληση σε εναν διαμοιρασμο που αντιτιθεται στην ιδια τη μορφη του ερωτα. 

Τρίτη, Αυγούστου 11, 2015

Ναυσικα


ειχαμε αστειευτει για το θεμα αρκετες φορες.
μπροστα της ενα μικρο μπολ με πολυ γυαλιστερα φυστικια, διπλα σκληρο πακετο, κινηταρα, αναπτηραρα, ενα κουτακι καραμελιτσες tictac πορτοκαλι, σηκωνει την μπυρα, τραβαει καλη ρουφηξια, σκουπιζει τον αφρο απ το πανω χειλος της με τον κομπο του δακτυλου, αναβει ενα τσιγαρο, τραβωντας προς το μερος της ενα διαφανο σταχτοδοχειο, στριφογυρνωντας το ελαφρα, για να ικανοποιησει καποια αδιορατα κριτηρια καποιου αδιορατου τελετουργικου, μεσα σε αγχος και τις ορμονες που απελευθερωνονται οταν νοιωθεις πως σε αδικουν. σαν την επαναλαμβανομενη κατηγορια πως βρισκεται σε "αρνηση", κατηγορια της οποιας οποιαδηποτε αρνηση φυσικα εκλαμβανεται ως τεκμηριο της ιδιας της κατηγοριας, αφου οταν λες την πρωτη λεξη ολα αλλαζουν, αφου ολα εχουν ειπωθει χιλιαδες φορες και σε απομακρυνουν αμεσως απο αυτο που αισθανεσαι, σ ενα απειρο εδω και τωρα, σ ενα αδηφαγο παρον που δεν κατανοειται με τιποτα και καθε στιγμη απλωνει τα διχτυα του σ ενα νικηφορο παρελθον που το κοιταζε με δεος, οπως την βλεπαμε με απορια στη Νομικη το 01 ή στο Πολυτεχνειο το 03, αλλαζαμε απλα το μερος, της διναμε μια ευκαιρια και περιμεναμε, δεν ηταν δυνατο να μην συναντηθουμε, αρκουσε ενα σημα ενα vibe, ενα τι συμβαινει; -τιποτα. ενα ελα να σου πω...ελα παρε με απο δω. παμε να φυγουμε απο δω μεσα. θα μου πεις καλυτερα ετσι. μολις γραφεται η πρωτη λεξη απομακρυνεσαι αμεσως απο αυτο που αισθανεσαι.

Παρασκευή, Αυγούστου 07, 2015