Τρίτη, Ιανουαρίου 13, 2009

Συζητιουνται Καθημερινα!


οι περισσοτεροι ανθρωποι κλωθογυρνανε τις επιθυμιες τους
σαν γατες σε οργασμο. θελουν «να ωριμασει η ιδεα»,
«να γινει τελεια η εικονα»,
«να φτασουμε στο καλυτερο δυνατο». κανεις δεν θα σε περιμενει. εκατομμυρια ανθρωποι διαγκωνιζονται και περιμενουν στην ουρα για να παιξουν το ρολακι τους και να απελθουν, οπως εσυ.
αξιωματουχοι με ματια μυτερα,προεδροι με μουστακια μυτερα,
κυριες πρωθυπουργων με ασπρα δοντια,δουκες και κομητες με μυρωμενα καπουλια.
μαζεμενοι σε αιθουσες οπερας και σε δημοσια κτιρια γοτθικου ρυθμου,
σε δωματια χωρις παραθυρα και σε ιδιωτικα αεροπλανα
περιστοιχισμενοι απο κυνηγοσκυλα ρατσας,ξαμολιουνται για ακομα ενα κυνηγι αλεπουδων.
φτιαχνουν συνορα,κουτσομπολευουν,συνωμοτουν,μετακινουν στρατους κατα δω κατα κει,ανεβαζουν ή κατεβαζουν τιμες,μαγειρευουν ιντριγκες,φτιαχνουν επιτροπες,κανονιζουν ισχυρους γαμους.
και εσυ...
βλεπεις πως ο κοσμος ειναι αδιαπεραστος,διαπιστωνεις πως ειναι αδυνατο να απλοποιησεις τα πραγματα,συναντιεσαι με την παναρχαιη σκληροτητα,σου ξεφευγει να αναρωτηθεις γιατι τελικα ζει ο εαυτος σου και μενεις με τη γυμνη σου πραγματικοτητα.
μπες στον χορο και σιγα σιγα θα μαθεις τα βηματα. ξεκινα και σιγα-σιγα θα διορθωσεις τις ατελειες.
μιλα για ενδιαφεροντα κι ας μη φαινεται κανενα πουθενα.
αγαθονησι και διαμαντης,αστακος και αριων...

2 σχόλια :

Utopia είπε...

Κανένα ενδιαφέρον
να μιμείσαι
αυτό που καταριέσαι
καθημερινά-
ας βγούμε χορεύοντας
πριν μας διορθώσουν
με καινούργιες ατέλειες.

Καληνύχτα.

moN_kouL είπε...

ας μην κανουμε οτι σοκαριζομαστε.ατελεια ειναι να μην αποδεχεσαι το προτυπο νεοελληνικο lifestyle.μερσεντες, συχνα καμπριο, σκαφος σε off-shore εταιρεια και εξοχικα στη μυκονο (που oταν τα βαριεσαι, τα πουλας και χτιζεις μεγαλυτερα).γελας μονιμα και σκυβεις το κεφαλι.(στους απο πανω) αλλα οταν βγεις στο δικο σου χωρο, γινεσαι τυραννικος, συμπεριφερεσαι σαδιστικα στους υπαλληλους σου, συνηθως με ένα μισοσβησμενο πουρο, σ'1 αχανες γραφειο με επιπλα Sato. σπανιως κρατας το λογο σου, αργεις στα ραντεβου, φορας κοστουμια αρμανι που 'χουνε πεσει πανω τους τυροπιτες. εισαι αμορφωτος κι αδιαφορος για ο,τι δεν πουλιεται κι αγοραζεται, αλλα πηγαινεις στο ηρωδειο, οταν μαζευονται για τα φιλανθρωπικα. αργα το βραδυ πινεις ουισκια στο γραφειο και αρχιζεις τις εξομολογησεις στον εμπιστο σου συναδελφο, τηλεφωνεις σε 1 ρωσιδα που ξερεις απο παλια, παιρνεις κοκες, και τα χαραματα, μετα τον πλουταρχο, μελαγχολεις και θελεις να γυρισεις στη βιλα σου, οπου εχεις μαντρωμενη μια γυναικα και 2-3 παχυσαρκα παιδια. την αλλη μερα, φρεσκος φρεσκος ξαναρχιζεις απο την αρχη. κι ετσι κυλαει η ζωη σου αναμεσα στη ναυτια και τη φτηνια, μεσα στην σκατιλα.δεν μπορει ομως .απο καπου δε θα φας ενα χαστουκι για να αναρωτηθεις γιατι ζεις οπως ζεις?