Πέμπτη, Απριλίου 22, 2010

να δοκιμασω κι ας μη δω-λεει του χρονου


(εγω νομιζω πως εκπροσωπουμαι+κι αυτος νομιζει πως με εκπροσωπει)
στρατοπεδευσαμε στα σκοτεινα απανω απο την αβυσσο.
αφουγκραζομαι πισω απ ολα τα φαινομενα μια μαχομενη ουσια,
θελω να σμιξω μαζι της.
αφουγκραζομαι πως και η μαχομενη ουσια πολεμαει-πισω απ ολα τα φαινομενα να σμιξει μαζι μου.
το τωρα στεκεται αναμεσα και μας χωριζει.
καποιος μου ειπε πως ειναι η αναγκη μιας προετοιμασιας μας για μια εξελιγμενη φαση του ανθρωπινου γενους.
καποια μου ειπε πως ειναι το γιατι δεν πρεπει να κλαιμε για τα γκρεμισμενα.
το ψεμμα σερνει το χορο λες εσυ απ εξω.
εδω σημειωσε πως δεν θελω να κρινω κανεναν.
αφου ανηκουμε στη ζωντανη υλη που περιεχουμε+oxi στο υφος ή ηθος αλλοτινων καιρων.
για δοκιμασε και θα δεις-λεει ο χρονος.

2 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

καντο συ κι ας σφηνώνει μετά η οδοντόβουρτσα.

πρτφ

Ανώνυμος είπε...

Τον χρονο δεν πρεπει ποτε να τον παρουμε στα σοβαρα.Μου ειπε πως δεν ειναι δεδομενος και μαλλον το εννουσε αλλιως Αν ηταν λεει δεδομενος δεν θα ητανε διαχρονικος.
Γεια.Ενιωσα να με φωναζουν και περασα .
Παντα παω εκει που νιωθω οτι με παω.