Τετάρτη, Μαρτίου 25, 2009

Μπορεις Να Μαντεψεις Που Πηγαινεις(αν πηγαινεις καπου!)


ρουφας το αλκοολ οπου το βρεις,λες και σε κυνηγανε.
ουτε το μπουφαν σου δεν εβγαλες.
ποτε σε κεινο το αδειο μαγαζι,ποτε στο αλλο το γεματο.
παραξενη η βραδυα παντως.
η διπλα παρεα μες στην απογνωση.απ οτι φαινεται τους ηρθε μεγαλος ο λογαριασμος και κοιταζονται σα χαζοι.ζητανε απ τις κοπελες παραπερα να τσονταρουν κατι για τα σφηνακια που τις κερασαν.
αυτο ειναι καμακι!τελικα μαζι φευγουνε.
επιτελους σκαμπο αδειο και θεση στην μπαρα.καλη συνεχεια!
βγαζεις και το μπουφαν.
μυστηριοι τυποι εδω μεσα.
στη μια γωνια ενας γεροδεμενος μπρατσαρας με αμανικα δερματινα και στυλ γκει ναυτη αμερικανικης b-movie και στην αλλη ενας χαριτωμενος με πολυχρωμα ρουχα,γεματος μπιχλιμπιδια και πιπα στο τσιγαρο α λα μεριλιν.
μαλλον κι αυτοι μαζι θα φυγουν.
ολο το μαγαζι αυτους κοιταει χασκογελωντας.σπαστικο.καλυτερα να παρισταναν τους απελευθερωμενους ή τους αλητες.
κατι ελεγες δε σε ακουγα.
σου αρεσει να τρως το παραμυθι,λειτουργεις με το ζορι,μετα απο λιγο ξεχνιεσαι.
μην τους ακους αυτους θα σε τρελανουν,ιδεα δεν εχουν.βγες απ αυτους τους κοσμους,καποια μερα θα μεινεις να αιωρεισαι αναμεσα τους.
ειναι αληθεια οτι ο ανθρωπος μπερδευεται και δεν ξερει τι του γινεται οταν βλεπει εκουσιες και επαναλαμβανομενες πραξεις ασυνηθιστου παραλογισμου.
η τακτοποιηση προκαλει αποστροφη,τα ναρκωτικα μας αποξενωνουν,ο ερωτας περναει ζορια,το σεξ βαζει ορια αντι να τα γκρεμιζει,ακομα και οι φιλοι στον κοσμο τους.
η ερημωση συμβαινει για καποιο λογο ομως,αυτο που το πας?
(δεν ειναι δυνατο να τα πιστευα εγω ολα αυτα,να τα ενιωθα!)
μπορει να τα κερδισουμε ολα,μπορει και να τα χασουμε,μπορει και τιποτα απ τα δυο.
ας μεινει τουλαχιστον καποιος ανεπηρεαστος απ τις διακυμανσεις μας.
καπου εκει θυμασαι τους γονεις σου,τα σχολικα σου χρονια,και ολα εκεινα τα μεσημερια.
που στον πουτσο θα βρεις το κουραγιο να τα αντιμετωπισεις?

5 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

γκρι
παντού

κάθε βήμα
ιδέα
λέξη
=
μια νέα αποστροφή

φτύνεις
"φτου σου ρε"
τον εαυτό σου
τον ίδιο

και επιστρέφεις
μέσα σου

με αηδία,
αλλά και ασφάλεια

κοίτα τώρα:

μέσα από την ξεραΐλα
αναπηδάς με χαρά
έκπληκτος,
παρατηρώντας
το αποκρυσταλλωμένο γκρι
που τώρα φαντάζει νοστιμούτσικο...

παίρνεις μια τζουρίτσα από κείνο το αποξενωτικό

κουλ

δεν είναι θαύμα;

Ανώνυμος είπε...

Αλήθεια, κρατάς μυστικό;
Σςςς..
Το ήξερες κι εσύ, λοιπόν,
πως η λέξη παραιτούμαι είναι η πιο λάθος αυτής της γλώσσας;
Καθόλου σωστή η ορθογραφία της και πάντα διαφωνούμε εγώ κι αυτή.
Ναι, μάλιστα.
Γιατί, ξέρεις, αυτής της λέξης δεν της πρέπει κανένα φωνήεν διπλό.
Αυτά τα διπλά χωράνε πραγματικά μόνο σε κάποιες άλλες..
όπως εκείνη η τόσο δύσκολη, που μου πήρε χρόνια για να μάθω να τη γράφω σωστά.. μοιράζομαι..

Απ'την άλλη βέβαια, είναι φορές που όταν 24 γράμματα δε φτάνουν..
7 νότες αρκούν.

Και όσο για εκείνα τα μεσημέρια.. βάστα γερά.
Ψάξε για εκείνα της ραστώνης
και κράτησέ τα από το χέρι.
Σφιχτά.
Μέχρι ν' ασπρίσουν οι κλειδώσεις.

Ανώνυμος είπε...

Ω, τι όμορφο...
Τι ζωή...

moN_kouL είπε...

issi θαυμα!
δε λεω,αλλα ο πάπας ποτε δεν επισκεφτηκε μια πολη που να ειχαν απεργια οι εφημεριδες!

αννιτα,καλυτερα να δυσκολευομαστε με το να μαθουμε το μοιραζομαι.αφου ο,τι κι αν γινει χαμενοι βγαινουμε και μετα ψαχνουμε να βρουμε τι κερδισαμε.για νεες ηττες-για νεες συντριβες.

theorema εσυ κατι ξερεις και το κρυβεις.

"Ground Control to Major Tom" είπε...

Μον κουλ καλύτερα κάποια πράγματα να μην αντιμετωπίζονται με κουράγιο.
Στην εσχατιά τίποτα δεν είναι απαραίτητο΄.
Με ζόρισε αυτή σου η ανάρτηση στη φάση που είμαι.
Pas mal Mon koul