Αναμνησεις VΙ

Παρατηρώντας την αποδοχή να εγκαθίσταται υπερβολικά εύκολα στην πλειοψηφία εκείνων που δεν μπορούσες παρά να υπολογίζεις, περιστοιχιζόμενος από κουρασμένα μυαλά που δεν έχουν να προσφέρουν στον εαυτό τους τίποτα περισσότερο απ τη θλιβερή διαπίστωση ότι δεν έχουν φαντασία ούτε δύναμη, αναζητώντας το γεμάτο θαυμασμό σεβασμό μέσα στον οποίο γεννιούνται και τρέφονται οι φιλίες, κοίτα μας λίγο πόσο φρικιαστικά προβλέψιμα φιγουράρουμε μέσα στο παραιτημένο πλήθος καταναλώνοντας τις εκάστοτε ψευδαισθήσεις. Η παταγώδης κατάρρευση των κοινωνικών δομών για τις οποίες κάποτε υπερηφανευόμαστε, η κατάρρευση των συστημάτων της ηθικής, του πολιτισμού, της πραγματικής οικονομίας, των μεταφυσικών αντιλήψεων, των διαπροσωπικών δεσμών και της αίσθησης του αληθινού, καθιστούν την τρέχουσα κατάσταση αρκετά ανυπόφορη ώστε το φαντασιακό να διψάει, κάθε μέρα και περισσότερο, για υποσχέσεις φυγής, οπουδήποτε, της κόλασης περιλαμβανομένης.