Σάββατο, Μαΐου 09, 2015

Μερικές αρνήσεις που ήταν εύκολο να προβλέψουμε


Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής. Το αίσθημα της ταπείνωσης δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αίσθημα πως είσαι αντικείμενο. Θεμελιώνει με αυτή την έννοια μια μαχητική διαύγεια όπου η κριτική της οργάνωσης της ζωής δεν διαχωρίζεται απ'την άμεση ενεργοποίηση ενός σχεδίου για μια ζωή αλλιώτικη. Ναι, τίποτα δεν μπορεί να χτιστεί αν δεν έχει βάση του την ατομική απελπισία και το ξεπέρασμά της. Οι προσπάθειες να μπογιατιστεί η απελπισία αυτή και να χρησιμοποιηθεί με άλλο περιτύλιγμα θα φτάναν για να το αποδείξουν. Όσο η ελευθερία διατίθεται σε καταναλώσιμα διαχωρισμένα κομμάτια, τόσο στενεύει ο χώρος της πραγματικότητας, φτάνοντας στο σημερινό σημείο που η ευχαρίστηση και το ψυχορράγημα προκαλούν την ίδια ανατριχίλα. Ο χλευασμός και η επιβράβευση εναλλάσσονται σαν διαδοχικές δηλώσεις πολιτικού που ορκίζεται πως δε θα παρθούν άλλα οριζόντια μέτρα, με το τηλεοπτικό πάνελ να καβγαδίζει για λεπτομέρειες. Τρωγλοδύτες με προσδοκίες. Έχουμε πια μια γλώσσα η οποία μας μιλάει μ' εκείνα που δεν λέει, ή έστω μ' εκείνα που ακούγονται πίσω, κάτω και ανάμεσα απ' τις γραμμές. Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής. Μοναχά το παρόν μπορεί να είναι ολικό, ένα σημείο με απίστευτη πυκνότητα. Πρέπει να μάθουμε πως να επιβραδύνουμε το χρόνο και πως να βιώνουμε το μόνιμο πάθιασμα της άμεσης εμπειρίας, μιας εμπειρίας ακίνητης σαν την σκιά του πουλιού που πετάει. Σ'όποιον κατέχει την ποιητική του παρόντος θα τύχει η περιπέτεια του κινεζόπουλου που ερωτεύτηκε τη Βασίλισσα της Θάλασσας και όταν ξαναγύρισε στα μέρη του ένας ηλικιωμένος γέροντας που κλάδευε τριανταφυλλιές του είπε:”ο παππούς μου μου'χε μιλήσει για κάποιο παιδί που χάθηκε στη θάλασσα και που χε τ'όνομά σου”. Ο χρόνος που ήταν το κυριότερο όπλο της εξουσίας τους είναι καιρός να γίνει μια άχρηστη κουδουνίστρα στα παιδικά, ανίσχυρα, παραλυμένα χέρια τους. Εδώ η Γη Χαναάν, εδώ και ο παράδεισος, που θα τρώς, θα αναπνέεις, θα αγγίζεις και θα κάνεις έρωτα. Από τα υφάσματα μέχρι τις κατοικίες, από τα μέσα μεταφοράς μέχρι τους τρόπους που μπεκροπίνεις, απ'τον φωτισμό μέχρι τη βιωμένη ποίηση, τα καινούρια σκηνικά θα είναι μοναδικά, καλλιτεχνικά, ανεπανάληπτα στιγμιαία εργαλεία της απόλαυσης και του παιχνιδιού. Με μια λέξη θα ξαναγίνουμε φτωχοί, πάμφτωχοι, μα και πάμπλουτοι στο πνεύμα μιας καινούριας συμπεριφοράς. Ό,τι δεν καταστρέψανε οφείλουμε να το καταστρέψουμε εμείς για να ξεχάσουμε τα πάντα. Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής. Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας άγριας κατάστασης, με μια μοντέρνα έννοια, εξοπλισμένοι με τα πιο σύγχρονα εργαλεία. Η ποιότητα της απόλαυσης δεν θα δρα πια στις αισθήσεις που ξέρουμε, αλλά σ'αυτές που ακόμα αγνοούμε. Ήρθε ο καιρός να συνθέσουμε μια νέα κοσμοθεωρία της ευτυχίας, όπου εμείς σαν ελεύθεροι άνθρωποι θα δημιουργούμε τον χρόνο για να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας και να εφευρίσκουμε διαρκώς καινούριες. Μόνο εμείς καλλιτέχνες και επιστήμονες της ίδιας της αληθινής ποίησης, μπορούμε να δημιουργήσουμε αλλιώτικα τη γη, τους ωκεανούς, τα ζώα, τ'αστέρια, τον ήλιο, τον αέρα, το νερό, τα αντικείμενα. Εμείς θα υφάνουμε στον αργαλειό μας τον καινούριο άνθρωπο, έναν άνθρωπο φτιαγμένο μόνο για την αναπαυτική απόλαυση της έβδομης μέρας. Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής. Γενικά μιλώντας, έχουμε αφήσει πίσω μας όχι μόνον την εποχή που κοιτάζαμε την πραγματικότητα επενδύοντας σ' αυτήν ζωντανά συναισθήματα, αλλά και την εποχή που την κοιτάζαμε διαπιστώνοντας, με κάποια φρίκη, ότι ήταν εκείνη μάλλον που μας κοίταζε. Εκεί ξεκινάει το ψέμα της επικαιρότητας να πανηγυρίσει την ψήφιση κάθε νέου μέτρου που εξαλείφει τις πιθανότητες ανάκαμψης της οικονομίας σπρώχνοντας όλο και περισσότερους στο χείλος του γκρεμού. Το πανηγύρι συνεχίζεται. Θα γίνει εκταμίευση της δόσης; θα αποβληθεί η Ελλάδα απ'την Ευρωπαϊκή ένωση; Είτε τραγική, με τα λεγόμενα μέτρα, είτε κωμική, με τη μετριότητα που, μολονότι γεννημένη απ' το μέτρο, ερωτοτροπεί τηλεοπτικά και κοινοβουλευτικά με το άπειρο, η ζωή είναι μία θανάσιμη αρρώστια που μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή. Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής. Η λανθάνουσα ονειροπόληση εκκρίνει μια ενέργεια που δεν ζητά παρά να στριφογυρίσει τις τουρμπίνες των περιστάσεων. Τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του, ο καθένας μας έχει πετύχει το εγχείρημα του Λασαγί ή του Νετσάγιεφ. Ο πρώτος πετυχαίνοντας να περνιέται σαν συγγραφέας ενός βιβλίου, ακόμα άγραφτου, που τελικά έγραψε, ο δεύτερος αποσπώντας χρήματα από τον Μπακούνιν για λογαριασμό μιας ανύπαρκης τρομοκρατικής οργάνωσης, έφτασε να διευθύνει μια πραγματική ομάδα από μηδενιστές. Γι'αυτό σου λέω και στο υπογράφω, όλες σου οι επιθυμίες μπορούν να πραγματωθούν από τη στιγμή που θέτεις όλο τον υλικό εξοπλισμό σου στην υπηρεσία τους. Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής. Εδώ και καιρό, οι αναμνήσεις μας είναι αναμνήσεις από θανάσιμες πληγές, ό,τι δεν ολοκληρώνεται σαπίζει. Το παρελθόν κατάντησε πια ανεπανόρθωτο και σε επίμετρο ειρωνίας, όσοι αναφέρονται σ'αυτό, δεν παύουν να το παραποιούν και να το συμβιβάζουν με τα γούστα της ημέρας. Μοναχά ένας τύπος παραδεκτής λησμονιάς υπάρχει, αυτής που σβήνει το παρελθόν πραγματώνοντάς το. Τα γεγονότα όσο μακρυά κι αν βρίσκονται δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη, αλλά φτάνει μια ριζική αλλαγή στο παρόν για να κατρακυλήσουν από το πατάρι που είναι καταχωνιασμένα και να πέσουν μπρος στα πόδια σου. Εξάλλου οικοδόμηση του παρόντος σημαίνει διόρθωμα του παρελθόντος, αλλαγή σημάτων τοπίου, αδέσμευτη εναρμόνιση των ακόρεστων επιθυμιών. Το μέλλον είναι χειρότερο απ'τον ωκεανό, δεν περιέχει τίποτα. Προγραμματισμός προοπτική, μακροπρόθεσμο σχέδιο, όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι. Κι όμως αν κάτσεις και χτίσεις το παρόν, τα υπόλοιπα θα έρθουν με το παραπάνω. Μέσα απ'αυτό το χάος θα ζωντανέψουν κάποια μέρα οι λέξεις και θα πυροβολήσουν τους εχθρούς μας εξ'επαφής.

4 σχόλια :

Σπύρος Σιάτρας είπε...

Δεν έχω λόγια φίλε, πραγματικά όμως.
Να του κάνω μια αναδημοσίευση;
Και όχι να μου πεις, μου αρκεί μονάχα που το διάβασα.
Πίστεψέ με, θα το ξαναδιαβάσω αρκετές φορές.
Να είσαι καλά

moN_kouL είπε...

Σ'ευχαριστω. Παρτο καντο ο,τι θες, ουτε μια λεξη του δεν μου ανηκει, ασε που η καθε φραση που θελει ξαναδιαβασμα εχει παρει ηδη το δρομο της.

Ανώνυμος είπε...

αναδημοσιεύεται στο "πέμπτο κύμα", ευχαριστώ

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο!Μπράβο ρε Δημήτρη!Όλια