Κατανοηση του Θανατα

Ο γαλαξιας της υπερπολιτισμενης αηδιας εδραζεται στην εννοια της κατανοησης. Την ιδια στιγμη που δεν καταλαβαινεις τιποτα πια, ο κοσμος απαιτει απο εσενα να κατανοεις. Οι παντες κατανοουν τους παντες, δικαιωματα, υποχρεωσεις, εντυπωσιακες επιδειξεις αντιρατσιστικων ευαισθησιων με χορηγο την ξερω γω ποια, ταυτοχρονα με την αναπτυσσομενη ψευδαισθηση της κατανόησης. Δεν μπορεις να τα εχεις όλα, δεν μπορεις να απαλλαγεις από την πληροτητα της φρικης του διπλανου σου στο θρανιο ή στο φαναρι, η δε στροφη του παραπλανημενου βλεμματος αλλου δεν ειναι καν λυση, εφοσον ετσι θα χασεις το θεαμα, για το οποιο ζεις και υπαρχεις. Η αηδια δεν ειναι πλεον αντιπαλος αλλα συνομιλητης και αναγγελλεται στον ερχομο ενος θανατου με δωδεκα ατοκες δοσεις, ηδη οριοθετημενου απ την ευθανασια και τη κρυονικη. Ο μοντερνος πετυχημενος εξαλλου είναι ακριβως το προτυπο του παραγωγικου νεκρου, στον οποιο πονταρουν οι μηχανισμοι της κοινωνικης ασφαλισης, της Βασιλισσας των Στατιστικων. Μην γελιομαστε απεναντι στη φρικη, ειμαστε δανειοληπτες. Δυσκολα θα ελεγε κανεις πως η φραση δειχνω κατανοηση ειναι τυχαια, οντως, την κατανοηση τη δειχνεις. 

βυθισμενος στην ιστορια, αναγκασμενος να συμμετεχει στην αντικατοπτρικη ψευδαισθηση παραγωγικης αναπτυξης ο ταυτοχρονα παρων+απων κοσμος που κυριαρχει ειναι ο κοσμος που κυριαρχει σε ο,τιδηποτε πραγματικο. η ενοποιηση που κατ επιφαση διασφαλιζει δεν ειναι τιποτ αλλο απο το προθαλαμο του γενικευμενου διαχωρισμου. σαν μια αρνηση ζωης που ξαφνικα γινεται ορατη