μετανεωτερισμοι ΙΙ - EPT

οι συνθηκες ξεπερασματος,
της χρεοκοπημενης
ψυχαναγκαστικης ταυτισης του ενατενιστη θεατη
με τον ηρωα της αντιφατικης αναπαραστασης,
ωριμασανε συγκλονιστικα αναπαντεχα.

εχουν αρχισει να σαπιζουν

ειναι καιρος η ποιοτητα των στιγμων,
μεσα απ τη σιγουρια πως
οσο πιο αντιληπτες οι επιθυμιες μας
τοσο πιο επιτακτικη η αναγκη επινοησης καινουριων,
να επεκταθει πρωτου αναλυθει επαρκως.

γρηγορα!

μετανεωτερισμοι

ναν ειχα μια γουρνα με λεφτα

ανα καλλιεργουσα σκουπιδια στη γλαστρα μου

ναν εξοφλουσα της ζωης μου τις δοσεις

ZHSE TH STIGMH!

σκεφτομαι λιγο το μελλον μου

με ψαχνω στο θελω

με χανω στο δεν εχω

APOLAUSE TH STIGMH!

ψεκαζω αποσμητικα

διεκπεραιωνομαι και δεν συμβαινω

τα παντα στον ενεστωτα των συγκινησεων

NIWSE TH STIGMH

ναν ρχοσουν να μου ψυθιριζες στ αφτι

ανα με ανακουφιζες απο κριση και μνημη

ναν καναμε kontakt σε βερολινεζικο λοφτ

ARPAXE TH STIGMH

αληθεια δεν αναρωτηθηκες τοση ωρα

γιατι δεν υπαρχουν 

αλλα αμαξια γυρω σου

HR8E TO APOLUTO KINHTO 

Ακελδαμα

ποσο σκοτεινα, ποσο σιωπηλα θα ειναι οταν φιληθουμε
οταν τα χειλη μας κρεμονται το ενα πανω στ αλλο
οταν δεν εχουμε τιποτα να πουμε και ολα γινουν
ενα αδιακοπο, ασταματητο, πολυοροφο φιλι

ποσο πενθιμη θα ειναι η χαρα μας

σαν το συνειδητο αποχωρισμο, σαν τη μυχια απολαυση

σαν να αντικρυζεις καταματα το στοιχειο της λυπης

σαν την εκμηδενιση αναμεσα στο συμβολο και το νοημα

σαν την σταυρωση των βεβαιοτητων του εγω

σαν την επιγνωση του εφημερου χαρακτηρα του ολου

σαν το τελος των ψευδαισθησεων της αθανασιας

σαν την τελετουργικη πορευση προς το θανατο, τη λυτρωση

σαν την αποδεσμευση απο καθε τι απολιθωμενο

σαν την πανηγυρικη καταστροφη της εικονας μας

σαν μια συναντηση εξω απ το τυχαιο και το περιορισμενο

σαν τη συνειδητοποιηση πως μπορεις να ζησεις πραγματικα

και την ακυρωση της αυταπατης του πως θα μπορουσε να γινει αυτο

σαν τη σανιδα επιβιωσης σ1 κυκεωνα ατερμονου ανταγωνισμου

σαν την εμπνευσμενη παραιτηση απο τη διεστραμμενη φαινομενολογια

σαν την πυρακτωμενη εφαρμογη του κτητικου ιλιγγου

σαν την εκμαθηση ενος καινουριου ειδους αναπνοης

σαν την ακινητοποιηση μιας αστραπης

σαν την απορριψη καθε αντικαταστατου

σαν το τελος της ασυναρτητης εγωπαθειας

της επιλεκτικης κουφαμαρας

της πληκτικης αποβλακωμενης αυτοτυφλωσης

ποσο σκοτεινα, ποσο σιωπηλα θα ειναι οταν φιληθουμε
οταν ενα ελαστικο νημα σαλιου μας συνδεσει
οταν η περιεργεια των γλωσσων μας λυσει τα μαλλια της και ολα γινουν
ενα αδιακοπο, ασταματητο, πολυοροφο φιλι