Τρίτη, Φεβρουαρίου 19, 2013

γιατι σα φαντασμα στους δρομους τριγυρνας


πεινα εξαγνισμου και διψα ευφροσυνης
να ζησω ζω εχω ζησει 
αμετρητες ζωες ως τωρα
που με παιρνουν στο κατοπι τα βραδυα
σαν αδεσποτα μεχρι την εισοδο
και εγω ανεβαινω 
πεταω βιαστικα τα κλειδια
αναβω ενα τσιγαρο στα σκοτεινα
απολαμβανοντας
δυο γεννησεις και τρεις θανατους
με ρυθμο
τρεις μεταμελειες ανα τζουρα
οι φλεβες του ποταμου
βαρανε μες στο κρανιο σου
και ανασαινεις τεχνητα 
γιατι αλλιως δε γινεται
δεν ειναι και λιγο 
να συνειδητοποιεις 
πως φευγουν τα ποταμια
γυριζουν στο φεγγαρι

شبح

8 σχόλια :

Φανή είπε...

'φευγουν τα ποταμια, γυριζουν στο φεγγαρι'?
μικρο το κακο, επεπλεε και πηγαινε κ εσυ. τζαμπα βολτα..

moN_kouL είπε...

για τα πανια δε θυμαμαι.
μαυρα ή απρα συμφωνησαμε;

Φανή είπε...

βαλε ενα κοκκινακι.

moN_kouL είπε...

το θυμαμαι το ανεκδοτακι.
μονο που η αριαδνη ξεμεινε στη ναξο

Φανή είπε...

χμ, δεν ειμαι σιγουρη οτι σε καταλαβαινω :P

moN_kouL είπε...

τη διαφημιση σερβιετας λεω που γυρνα ο θησεας απο κρητη και εβαλε κοκκινα πανια επειδη η αριαδνη ειχε περιοδο.
νομιζα αυτο ελεγες

lll
˙+˙
0

Ανώνυμος είπε...

το φεγγάρι είναι κρανίου τόπος και αυτός ο ρομαντισμός των λυρικών το έχει ανάγει σε κάτι ζωντανό σαν την αμαζονία. τι του βρίσκουν τελικά;

moN_kouL είπε...

μαλλον ειναι το μονο σημειο αναφορας.
ολοι την ιδια σφαιρα κοιταμε
οσο σκουριασμενα κι αν ειναι
τα ματια μας.(-ή κιτρινα)