πεινα εξαγνισμου και διψα ευφροσυνης
να ζησω ζω εχω ζησει
αμετρητες ζωες ως τωρα
που με παιρνουν στο κατοπι τα βραδυα
σαν αδεσποτα μεχρι την εισοδο
και εγω ανεβαινω
πεταω βιαστικα τα κλειδια
αναβω ενα τσιγαρο στα σκοτεινα
απολαμβανοντας
δυο γεννησεις και τρεις θανατους
με ρυθμο
τρεις μεταμελειες ανα τζουρα
οι φλεβες του ποταμου
βαρανε μες στο κρανιο σου
και ανασαινεις τεχνητα
γιατι αλλιως δε γινεται
δεν ειναι και λιγο
να συνειδητοποιεις
πως φευγουν τα ποταμια
γυριζουν στο φεγγαρι
شبح
8 σχόλια :
'φευγουν τα ποταμια, γυριζουν στο φεγγαρι'?
μικρο το κακο, επεπλεε και πηγαινε κ εσυ. τζαμπα βολτα..
για τα πανια δε θυμαμαι.
μαυρα ή απρα συμφωνησαμε;
βαλε ενα κοκκινακι.
το θυμαμαι το ανεκδοτακι.
μονο που η αριαδνη ξεμεινε στη ναξο
χμ, δεν ειμαι σιγουρη οτι σε καταλαβαινω :P
τη διαφημιση σερβιετας λεω που γυρνα ο θησεας απο κρητη και εβαλε κοκκινα πανια επειδη η αριαδνη ειχε περιοδο.
νομιζα αυτο ελεγες
lll
˙+˙
0
το φεγγάρι είναι κρανίου τόπος και αυτός ο ρομαντισμός των λυρικών το έχει ανάγει σε κάτι ζωντανό σαν την αμαζονία. τι του βρίσκουν τελικά;
μαλλον ειναι το μονο σημειο αναφορας.
ολοι την ιδια σφαιρα κοιταμε
οσο σκουριασμενα κι αν ειναι
τα ματια μας.(-ή κιτρινα)
Δημοσίευση σχολίου