ποτιζοντας το απειρο

ο νους γεμισε απο τη λογικη των συνταγων και εχασε τη γευση του. το προωρο ξεκαθαρισμα των λογαριασμων μας με την πραγματικοτητα παρολα αυτα μονο πισω δε μας αφησε. οταν γινει η δειλια ντροπη και οταν σταματησεις να υπακους στην ιεραρχια των ανθρωπινων συναισθηματων οταν σταματησεις να ξεπουλας και θυμηθεις να ακουσεις ενα φιλο που κλαιει οταν τρεμοντας αδειασεις το πορτοφολι σου και αρχισεις να πουλας τα μυστικά σου θα ειναι ολα ετοιμα για το ονειρο χωρις τον υπνο.