jazra!

Δε μοιάζω στους άλλους ανθρώπους
Είμαι ένα τέρας
Ένας τρομοκράτης
Είμαι ένας κουκουλοφόρος
Δε θα πεθάνω ποτέ
Δεν έχω τίποτα να χάσω
Δεν υπάρχει τίποτα να διακινδυνεύσω
Αυτό το τίποτα που αέναα ζητούσα
Κάθε πράξη έχει νόημα πλέον
Να κλέβεις παγκάρια εκκλησιών
Να ξεπαρθενεύεις κόρες αστών
Να σημαδεύεις με μια σφεντόνα τις Mercedes που κατεβαίνουν την Κηφισίας
Να καις το πανί με τις γαλάζιες και άσπρες ρίγες
Να απαλλοτριώνεις τράπεζες
Νοσταλγώ την εποχή των αναμορφωτηρίων και των ομάδων επανένταξης
Την όμορφη εποχή των οδοφραγμάτων
Κάθε δουλειά είναι ντροπή
Ένας πωλητής παπουτσιών αξίζει όσο κι ένας χωροφύλακας
Η εποχή των γενετιστών και των βιοτεχνολόγων
Αντικατέστησε επιτέλους αυτή των δικαστών και των ψυχιάτρων
Θα γίνω καρκίνος και θα σας χτυπήσω στον προστάτη
Θα βγάλω από τη μέση κάθε υγιή
Θα ζήσω μια στιγμή και θα εξαφανιστώ
Σαν πυροτέχνημα που σβήνει στον ουρανό
Σαν μολότωφ που σκάει στο οδόστρωμα
Θα ουρλιάξω
Λέξεις από μέταλλο
Λέξεις από κεραυνούς
Μέχρι να σκίσω τα τύμπανά σας
Μέχρι τη σιωπή
Δε φοβάμαι πια

[Ποιήματα βουτηγμένα στη βενζίνα]