οι συμπτωσεις δεν ειναι παρα εκδηλωσεις του Πνευματος

η ανασχετικη δυναμη του μικρου 
εχει επιτυχια.
πυκνα συννεφα, αλλα οχι βροχη απο τη δυτικη μας
χωρα.

η συνειδηση της ανηφορας και των πυκνων συννεφων με το ιστορικο γιγνεσθαι φαινεται παραξενα αστηριχτη στον τομεα της αφηγηματικης απεικονισης. στο διαστημα αυτου του αστηριχτου, παρελαυνει το πληθος των παθητικων εκκαθαριστων που ισοπεδωνουν με το εκτοπισμα της βλακειας τους τις αξιες στο ονομα των οποιων τσιριζουν. γραφειοκρατες κομμουνιστες, νεοεθνικιστες, ιδεολογοι με προσχηματα απατηλης γοητειας, υποπτοι συνωμοσιολογοι φαιδροι προσκοπισμου, νεοστοχαστες ακρωτηριασμενης οξυδερκειας, πλουμιστοι θεωρητικοι, παταφυσικοι, αισθητικοι της αναιτιας πραξης, ποπ αρτιστες της μυστηριακης προεκτασης αναμνησεων, ιερεις και ιερειες του τμηματικου ολοι δουλευουν για το μεγαλο τιποτα στο ονομα της διοικητικης, ηθικης, εθνικης, επαναστατικης ταξης της κυβερνητικης. το μηδενιστικο αγχος κατανταει αβιωτο, ο στροβιλος παρελθον μελλον τοποθετει το παρον στο σημειο μηδεν, με μια ασταματητη ταλαντωση, ενα διστακτικο βαλς ταυτοχρονα δραματικο και γελοιο. ο ανεμος μπορει πραγματι να συγκεντρωνει τα συννεφα στον ουρανο, αλλα επειδη δεν ειναι τιποτα παραπανω απο αερας, χωρις στερεη υποσταση, δεν προκαλει μεγαλα ή διαρκη αποτελεσματα. ολο το ψεμα γυρω απο τη μοιρασια της ωφελιμιστικης οικονομικης χυδαιοτητας εχει σαν σκοπο να μην προσεγγισει κανεις ποτε, ουτε στη θεωρια ουτε στην πραξη, τη βασικη εξισωση του αληθινου πλουτου. ενα μυστικο που δεν υπαρχει φυλαγεται πολυ καλυτερα.