ΣΧΕΔΙΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ, ΟΝΕΙΡΑ ΝΑ 'ΧΕΙΣ ΜΠΟΛΙΚΑ

..

˙

για οσους ανοιξαμε τωρα τις τηλεορασεις μας

η εδραιωση της αποψης, 

πως δεν υπαρχει η δυνατοτητα 

πραγματωσης του παραμικρου στοχου

ή εστω γεννησης καποιας υποψιας αισιοδοξιας,

προϋποθετει αλλα εχει και σαν συνεπεια

τη μεταβιβαση της στασιμοτητας της ξεφτιλας 

ολο και πιο πολυ στο εσωτερικο του ατομου,

χτιζοντας μεσα μας ενα παρακρατος πλαστης προσωπικοτητας

και οριζοντάς μας σαν ακριβως οσα δεν ειμαστε.

για οσους ανοιξαμε τωρα τις τηλεορασεις μας

η καθολα εντιμη προσπαθεια αποσιωπησης αυτης της ιστορικης ηττας

και η αποπειρα αναγνωσης αυτης σαν ιστορικη νικη,

αφηνοντας πανεξυπνα υπονοιες 
για θειες προνοιες και ιστορικες αναγκαιοτητες,

οφειλει να προσδιοριστει σαν προσπαθεια επεξεργασιας 

νεων συμπεριφορων και τροπων να παθιαστει κανεις μαζι τους,

με σκοπο την ενοποιηση του χρονου 

που κυλαει σαν τις αδειες μερες της βδομαδας,

καταδικαζοντάς μας σε καταπτωση και

εχυδαϊσμο γουστων επιθυμιων και συλλογισμων.

για οσους ανοιξαμε τωρα τις τηλεορασεις μας

η προσωπικη προσπαθεια-αγωνας 

για ευθυγραμμιση της ατομικης αληθειας 

με την ποιοτητα της κοινωνικης ζωης 

μεσα σε μια πραγματοποιησιμη ατμοσφαιρα ευνοικων συνθηκων 

για  πραγματικο διαλογο μεταξυ μας,

οφειλει να εκκινησει απο την ακυρωση 

της διαχωρισμενης εξουσιας στη σκεψη, 
αποφευγοντας τον εκφυλισμο σε μια χαμενη ζωη,
ενιοτε χαρουμενης αρκει να μη μιλαμε γι αυτο 

για οσους ανοιξαμε τωρα τις τηλεορασεις μας

οπως τα γραμματα εισβαλλουν στις λεξεις και τις προτασεις μας,

δυσχεραινοντας τον επαναπροσδιορισμο των στοχων

και την επανα_συ_ζητηση των ονειρων μας,

ετσι καραδοκει η ικανοποιηση μιας ψευτικης ολοτητας

η οποια δε θα εχει κανενα περιεχομενο

παρα μονο ποιοτικα αλματα
βαρεμαρας, αργοποριας και αδρανειας,

χριζοντας τη γομα απαραιτητη 

οσο και τη ληθη σαν το εσχατο οπλο ή παθος μας

Συναξαρι του Τιποτα

Η καταπληξη ή και αγανακτηση

οσων διακρινουν 

τη συνδεση και αλληλοσυμπληρωση 

της μελαγχολιας με το θαρρος

της αμφιβολιας με τη βεβαιοτητα

της κονκαρδας με την αστραπη στα ματια με το σαρανταπενταρι των αμετακλητων ευκαιριων που δε θα ξαναεμφανιστουν

ποτε δεν καταλαβα πως θα μπορουσε να δικαιωθει.

τον θεο μου , σκοτωσα την αξιοπρεπεια σας

Η παραδοξη ανησυχια ή και σιωπηλη ενθαρρυνση

οσων διακρινουν

τη συνδεση και αλληλοσυμπληρωση

της επαρσης με την ταπεινοφροσυνη

της απελπισιας με την ελπιδα

των πυρακτωμενων φαντασιωσεων με την ψυχροτητα της ηρεμιας

ποτε δεν καταλαβα πως θα μπορουσε να οδηγησει

στην αναζητηση με ψυχραιμια ορισμενων συναντησεων.

τον θεο μου , σκοτωσα τους καθησυχασμους σας

Η σπασμωδικη ή και διφορουμενη επιγνωση της καλαισθησιας

οσων διακρινουν

τη συνδεση και αλληλοσυμπληρωση

του μελοδραματος  με την ολοκληρωτικη αφοσιωση

της ματαιοτητας της επαναληψης των ηδη λεχθεντων με ενα συγκλονιστικο πληγμα στη φαντασια τους

ποτε δεν καταλαβα πως θα μπορουσε να διαφερει 

με τη λογικη που ατιμωρητα αποδοκιμαζουν με σφυριγματα.

τον θεο μου , σκοτωσα την αυταρεσκη επιστημοσυνη σας