ανεμελα και αμεριμνα
οπως ενας κατοχος του τιποτα και του καθολου
πρεπει να ειναι
περπατουσε ενας καλος νεος
με κατι χαζα δαχτυλα
ταξιδευε σε ομορφες πρασινες κοιλαδες
σε κηπους+κρεβατοκαμαρες
σε υπογεια και σοφιτες
περνουσε απο πορτες+παραθυρα
ανεβαινε σκαλια κατεβαινε απο υδροροες
προχωρουσε ευχαριστημενος + ελαφρυς
χαρουμενος και ευγενης
μ1 τοσο καλοπροαιρετο προσωπο
που τον χαιρετουσαν ολοι περα για περα φιλικα
και αυτο του φαινοταν παραξενο του νεου
1 σχόλιο :
σε οαρακολυθώ συνεχώς δημήτρη...δεν εχω το νουμερό σου, αν θαθελες πάρε με -ίσως βρεθούμε λίγο
Δημοσίευση σχολίου