βαφτισμενοι στου ψυχισμου μας το δηλητηριο

αφου σιγα σιγα ολοκληρωνεται η τελευταια πραξη της παρωδιας
με τιτλο:"τρικομματικα νεα κολπα σε αδιεξοδες περιπετειες"-
ερχεται βασανιστικα η ωρα του ξεκαθαρισματος.
η εκτιμηση αυτη ενισχυεται απο την απροκαλυπτη πλεον 
επιδειξη εξουσιαστικης καταχρησης και αλαζονειας
αλλα και απο την υπερπροχωρημενη σηψη που εχει γινει ανυποφορη 
για ολο και περισσοτερες κοινωνικες ομαδες και ταξεις.
το ζητουμενο ειναι τί ακολουθει
και κατω απο ποιες προϋποθεσεις 
θα αναποδογυρισει η σκηνη κατω απ τα ποδια τους.


η γενικη διαμαχη αναμεσα στον κοινωνικο ιδεαλισμο 
και το ρομαντισμο
ειναι η κρισιμη βαλβιδα ασφαλειας 
που θα οριοθετησει τις εξελιξεις.
οσο θερμα κι αν υποστηριξει ενας ρομαντικος καποιο κινημα 
καποια στιγμη θ αναγκαστει εκ των πραγματων
να αποσυρθει απο αυτο, γιατι η ηθικη της ομαδας 
και η κατ επεκταση θεωρηση της υπεροχης του συνολου πανω στο ατομο,
αποτελει προσβολη του αυτοπροσδιορισμου της εσωτερικης φυσης.
χωρις αυτην, η συμπεριφορα γινεται προβλεψιμη και ελεγχεται,
το χιουμορ γινεται ακακο και φθηνο,
ο ερωτισμος γινεται η ανοητη πλευρα της λαγνειας 
και πορνογραφια,
η ποιηση γινεται εξωσυναισθηματικη και δοκιμιο,
το κινημα πεφτει θυμα τυρρανιας αρρωστων ή ηλιθιων.

σαφως και το πληρες ανθρωπινο μυαλο
πρεπει να εχει την ικανοτητα 
για ταυτοχρονη κοινωνικη δραση και αυτονομη εσωτερικη φυση,
γι αυτο και ειναι μελαγχολικη η διαπιστωση
πως οποιoσδηποτε αγωνας οσοδηποτε εντιμος ή αληθινος
καταληγει απο κελευσμα αντιεξουσιας σε εδρες και εδρανα.
ο ρομαντικος ωστοσο αναγνωριζει πως το κινημα
ειναι το φοντο που παιζεται το προσωπικο του δραμα
και αναγνωριζει πως να το αγνοησει
ειναι σα να παραδιδει την ελευθερια και βουλησή του
στις ολοκληρωτικες τασεις.
καθε απολυση καθε περικοπη καθε νεος φορος 
καθε αυξηση του ΦΠΑ καθε τρομονομος
ειναι προσληψεις στα σωματα ασφαλειας 
ειναι καινουρια δακρυγονα και γκλομπς
ειναι συλληψεις και μισαλλοδοξια.
το ζητουμενο ειναι και ηταν παντα
το πως θα οργανωθει η κοινωνικο οικονομικη βελτιωση
και το πως θα τσακιστουν οι διεφθαρμενοι,
χωρις ομως να αναλαβουν την οργανωση καινουριοι ηλιθιοι μαλακες,
ανθρωποι δηλαδη που με ειρωνικο τροπο
φανταζουν σχεδον παντα οι μονοι διαθεσιμοι.

φυσικα η διογκωση και χρησιμοποιηση 
του "ο,τι να ναι" συριζα
στο ρολο του ενδοκοινοβουλευτικου εχθρου,
αποδεικνυει την αδυναμια στοιχειωδους ενδοσυστημικης αναλυτικης πρακτικης,
γι αυτο και οσοι εχουν γνωση εκεινων που ξερουμε ,
θα συμφωνησουν πως βρισκομαστε μπροστα στο τελος του κοινοβουλετισμου. τα παιδια με ρουκετες, οι συγχωνευσεις των παντων, οι γριες που δυσανασχετουν πια με καθε πολιτικη αναλυση, οι αναφορες απο παγκοσμιας φημης καλλιτεχνες, ο νεοσουπερ ηρωας που αποκρουει δολοφονικα χτυπηματα απο ναζιστες, μπατσους, δημοσιογραφους, παπαδες, πολιτικους-τρολλ. και επειδη η θεωρια που μενει απραγματοποιητη αποτελει καταδικη ανυπομονη να πραγματωθει, η πρωτη προταση προς ψηφιση ειναι:
ολοι οι συριζαιοι στα σωματα ασφαλειας, οι παπαδες να γινουν  εφοριακοι, οι γριες στα δημοσιογραφικα πανελ, οι εφοριακοι στις κουζινες των νοικοκυριων, οι δημοσιογραφοι να γινουν παπαδες, οι πολιτικοι με τους χιτες στη βουλη, οι μπατσοι σε κεντρα αποκαταστασης.