τελος του κοσμου 21.12

και εισαι καθισμενος στην ακρη του μπαρ
ζωσμενος και περιμενεις
και μπαινει εκεινη με τα παγωμενα ματια
και σου ζηταει να τραγουδησεις
το τραγουδι του τελους του κοσμου

και ξεκινας και σιγοτραγουδας
και καιγεσαι ολοκληρος φωναζεις
περπατας πανω στα κυματα
ξεβραζεσαι στα βραχια
ειναι το τελος του κοσμου

η πιο ομορφη απ τη νυχτα
πλανητες πεφτουν νεκροι μπροστα της
μα αυτη δεν υπαρχει
βλεπεις; δε θα την χασεις ποτε
γιατι ειναι το τελος του κοσμου

τοτε τους βλεπεις
ειναι αλυσσοδεμενοι γυμνοι
και κατασπαραζουν ο ενας τον αλλο
δεν βλεπουν το δρομο που οδηγαει σε Σενα
δεν ξερουν πως ηρθε το τελος του κοσμου

συνη-συνη-εμπιστοσυνη

τι θελω να πω με ολα αυττα;
συνοπτικα ο ερωτευμενος που μεσα απο τον χωρισμο 
βρισκει την ελευθερια του επειδη δεν εξουσιαζεται και δεν εξουσιαζει
(ή απλα δε δινει λογαριασμο)
προσομοιαζει στον ελληνα αν το θες μεταναστη 
ο οποιος αφομοιωνεται σ1 οπως και να χει εξουσιαστικο συστημα,
σε οποια χωρα και αν επιλεξει,
βρισκοντας τη χρυση τομη 
στην προσωπικη του εργασιακη ματαιοδοξια χωρις 
καμια διαθεση περαιτερω αναζητησης.
οι επαναλαμβανομενες 
(αποτυχημενες εκ των πραγματων)
προσπαθειες επανασυνδεσης του ερωτευμενου - χωρισμενου
ταυτιζονται αναγκαστικα με τον μεταναστη (ελληνα αφου το θες) εργαζομενο
που καταληγει να συναναστρεφεται με συμπατριωτες του.
ειναι απο οπου κι αν το πιασεις ενα ζητημα εμπιστοσυνης.

''θα ηθελα να αποκτησουν ολοι προσωπο,
ετσι ωστε να συνδιαλεγομαι με πραγματικους ανθρωπους 
και οχι με ιδιοτητες,τιτλους,θεσμικους ρολους και επαγγελματα.
μονο που φοβαμαι τί θα αντικρυσω''

camera obscura