κονιακοκαιρος

εκρυψα την ασχημια μου νευρικος σαν μπαρακουντα

ο νους θελει ερημια

και δεν εχω κανενα μεγαλο κωδικα να μιμηθω

που ειναι η εκκλησια 

να ξερω πως μπορω να βρω ενα σωστο παπα

να βαλει χερι στο παγκαρι να γεμισει ο κληρος αντιασφυξιογονες

να δουμε αν διαλυεται η πορεια

που ειναι η αδουλωτη ελληνικη ψυχη να συνειδητοποιησει 

πως οι πορειες λιτανειες

αγνοουνται και συντριβονται σαν τις χρεωκοπημενες ηγεσιες τους

εδω πολυτεχνειο ,εκει πολυτεχνειο, που ειν το πολυτεχνειο;

παπατζιδικα ερωτηματα αναπαντητα σαν μια σερβικη 

που σκαει στα μουτρα τους.

που παμε;

ειναι ωραια η αισθηση να συνειδητοποιεις πως η συνηθισμενη σου ζωη
μενει πισω για παντα.
κι ακομα πιο γοητευτικο οταν συμβαινει ταυτοχρονα σε πολλους.
πιθανοτατα ετσι γεννιεται η θεληση.
δεν μπορω να περιγραψω πως γινεται αυτο
αλλα ουτε και συ μπορεις να περιγραψεις πως ακους
μπορουμε παρολαυτα να επικοινωνησουμε ακουγοντας ο ενας τον αλλο.
και ενω η ακοη δεν ειναι δυναμη , η θεληση ειναι.
ειμαστε μονοι μας πλεον.
και ειμαστε αναγκασμενοι να εφαρμοσουμε αυτο που θελουμε.
παρακαλω να προσευχηθειτε, αλλα χαμηλoφωνα
γιατι με πιανουν τα γελια



.

πριν τον κατακλυσμο

ουφ!
(το ωραιο προσωπο σου-χωρις πλακα-απ το φεγγαρι πολυ  πιο χλωμο)

τους ακολουθησα
κυνηγημενοι απο τον κοσμο
ειπανε το νου αλητη
κι εγινε γροθια


σε βλεπω κατακοπο 
λεκιασμενο απο μυστικα γκεμια
να χαμογελας
να με ρωτας ποιος ειναι ο προδοτης της παρασκευης


ακουμπας τη πετρα στο τραπεζι 
τριβεις τους αγκωνες σου
ασφαλιζεις το αμαξι σου εδω
και το παρκαρεις στο κεντρο

Η Μοιρα Και Το Αμιλητο Νερο

αποψε βγηκα απ τη σφαιρα
και ηρθε και με συναντησε ο φονιας φρουρος μου.
ολοι αναχωρουμε και κανενας δεν ξερει να σαλπαρει.
αναμνηση ή περισυλλογη.

σημερα με ελεησε ενα κορακι.
εκει που βγαινει να παρει ανασα το δελφινι,
εκει που το δευτερευον γινεται πρωτευον.
εκει που οδηγει καθε μερος μεσα σε μερος, μεσα σε μερος.

αποψε βγηκα στο μπαλκονι οπου ολες οι ανθρωπινες σχεσεις καταστρεφονται.
προτου πιαστω αιχμαλωτος - ποσο αιχμαλωτος ημουν.

η πορτα μας ειναι ορθανοιχτη στη μιζερια

οσο υποκυπτω σε συζητησεις επι της ουσιας και εντος αυτης, καταληγω στο οτι ολοι λεμε μπουρδες.απολυτη παρακμη. δεν εχει μεινει τιποτα ορθιο, ουτε το κορμι σου.μονο η ρεγκε ακουγεται αυτες τις μερες, ολοι βιαζουν το μυαλο μας.μου ελεγαν τις προαλλες με ενθουσιασμο πως ολο το συμπαν χωραει μεσα σ1 σπερματοζωαριο και εγω σκεφτομουνα μεσω e-shop πώς θα καταβαλω το ΦΠΑ για να στηριξω την εθνικη μας οικονομια. πρωτα θα κοπει ο μισθος των αστυνομικων και μετα των εφοριακων, το μονο σιγουρο. ακομα και τοτε βεβαια θα πρεπει σε 5 μερες να αποφασισεις αν θες πασοκ ή νδ ή ΛΟΙΠΟΙ. και εσυ δε θα προλαβαινεις ρε φιλε. η αποκρατικοποιηση της ψηφου εχει εναν μονο ενδιαφερομενο. και εσυ ισως να σαι το παιδι που παρατησαν στους αμμολοφους και τραβηξες προς τα αμπελια, ο μικρος υπηρετης που κολυμπαει μες στο πελαγος και το μετωπο του σταζει ουρανο. εμεις που στο διαολο ημασταν? μπροστα στη φωτια μιλωντας για πραγματα που δεν θα συμβουν ποτε.
να πεθανει ο χαρος σου ευχηθηκε.
να πεθανει.

Τσιρακια και Τεχνητοι Παραδεισοι

πισω απο κατι κουρτινες που κρυφτηκα για κανα 10ωρο στα 6 γνωρισα τη μυστικοπαθεια.
αυταπαρνηση, τερατωδης αθωοτητα, προπατορικη ανια.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

σε ενα λεβητοστασιο κλειδωμενος στα 8 γνωρισα το ελεος.
τα ψεμματά μου και οι σιωπες μου οι καταραμενες αηδιες μου.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

σε κατι σκαλοπατια μιας αμμουδιας στη Θασο στα 10 ανοιξα το κεφαλι του τοτε κολλητου και γνωρισα τη μετανοια.
να ανοιξεις την κασα με τα γυμνα σου χερια να ξαπλωσεις μεσα ,να τελειωνει.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

περιφεροντας μια Αγια Εικονα στα 12 γνωρισα τη πνευματικοτητα.
ανηκω σε αυτον τον οχλο ,αναγνωριζω αυτες τις τελετες ,θελω την ηθικη σας.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

στον πρωτο οροφο καποιου γερικου νεοκλασσικου στα 15 γνωρισα την απομονωση.
η λεηλασια της αντιδρασης και ο καταποντισμος των περιπατων.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

σ1 παλιο καμπαναριο στα 17 γνωρισα τη γυναικα του παλιου καταρραχτη.
η γυναικεια φωνη που ισουται με την σαρκικκη μηχανικη.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

σε ενα γερικο γεφυρι χωρις νερο γνωρισα τις κλασικες επιστημες.
συχαινομαι την πατριδα, δεν με συγκινουν οι νομοι,η φυση χορηγει τα κλειδια της γνωσης.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

σ1 ατελειωτονυχτερινο γλεντι γνωρισα τη δικαιοσυνη.
προσωρινες επιθυμιες με περικυκλωνουν και η θεια αφοσιωση με εγκαταλειπει.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

σε μια ηλιολουστη ταρατσα ζωγραφισα, μουντζουρωσα και τωρα
προσπαθω να αφουγκραστω στη διαπασων και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.
ειμαι απ τη φυλη που εκανε χαρακιρι οταν αγανακτισε.
ειμαι ενας ταρταρος.λαθος κανατε.

ισιδερτη

μολις σκοτωσα τη γειτονισσα.μια γεροντοκορη μπασμενη και αλαφροϊσκιωτη.κλειδωνε και ξεκλειδωνε με τις ωρες οταν εμπαινε και εβγαινε, μου την εδινε στα νευρα.καθε ψυχοσαββατο μου φερνε τυροπιτα και οποτε την εβλεπα μου λεγε να περασω καμμια μερα για καφε και εγω της ελεγα ολο στο μυαλο μου το χω κι ολο κατι συμβαινει.μετα με κοιταει και χαμογελαει.σκεφτομαι να πηδηξω απ το μπαλκονι αλλα θα δουμε.αν ειχα twitter θα εκανα θραυση τωρα.παντα ετσι ημουν οτ,ι δεν καταλαβαινα τα εκανα να ειναι ο,τι ηθελα εγω.τωρα ειμαι εδω ομως και νομιζω πως μ αρεσουν οι σειρηνες που ακουγονται και βαρυεμαι να γραφω αλλο γιατι ολο τα σβηνω.
και κατι αλλο που εχω μαθει ειναι οτι οσα νομιζα πως υπηρχαν καποτε διαλυθηκαν, και ενω εγω εκανα πως υπηρχαν κανεις δεν ηθελε να υπαρχουν.εγω ομως απο τοτε τα νοιωθω να υπαρχουν πιο πολυ απο ποτε κι οποτε παω να τα περιγραψω δε ξερω τι μου γινεται.και μετα εμφανιζονται και με παρηγορουν ,στο λεω δε βγαζει νοημα απ οπου κι αν το πιασεις.ουτε μια προταση της προκοπης δεν μπορω να σταυρωσω.
μ αρεσει που σκοτωσα την διπλα ομως.μπορει να σκοτωσω κι αλλους αν δεν πεσω απ το μπαλκονι.προς το παρον θελω να ξαπλωσω πανω στο κουφαρι της και να σκεφτω ποιος ειμαι και ποιος ημουν.μολις θυμηθηκα πως εχτες ειδα στον υπνο μου να περναω σε μια τουαλετα μ1 ποτηρι κρασι στο χερι και ακουμπησα το τσιγαρο μου πανω στο καζανακι...αλλα ονειρευτηκα κι αλλα εγιναν πραγματικοτητα κι αυτο ειναι το γαματο.

σονετο

αδυναμια ή δυναμη;
να σαι η δυναμη.
δεν ξερεις ουτε που πας,
ουτε γιατι πας,
μπες παντου,
αποκρισου σ ολα.
δε θα σε σκοτωσουν πιο πολυ
απ ο,τι αν ησουν πτωμα.
Α.Ρ.

η μαχη ειναι βιαιη.
η σιωπη φανταζει μεταφυσικα αναποφευκτη.
επιβιωνοντας και πραττοντας σε μια κοινωνια την οποια μισεις και εχθρευεσαι,
εισαι ο μετεωρος και ο παρεξηγημενος.
επειδη το ξεπουλημα για να συντηρηθει η κομματικη πελατοκρατια,
ειναι αναμφισβητητο δειγμα κοινωνικης συνοχης,
οπως και το οδοφραγμα απο κατω.
και καπου εκει το απροσδοκητο της εξεγερσης συναντα το απροσδοκητο της στασης πληρωμων.
και μας ενωνει.

kovteivep

ολα τα καταλαβε.
ολη την ωρα της ελεγα "θυμασαι";
τί να θυμηθει;
μοναχα τα ονειρα θυμαται κι αυτα γιατι τα βλεπει νυχτα.
(...)
εκει που δεν το περιμενες καθολου.
ελεγες θα συνηθισω, κι ολα γυρω σου ετρεχαν.
πραγματα και ανθρωποι ετρεχαν, ετρεχαν
-ωσπου βαλθηκες κι εσυ να τρεχεις.
αλλα φαινεται το παρακανες.
(...)
μαλλον, επειδη, δεν ειμαι σιγουρος,
κατι παραξενο θα συμβει στο τελος.
και τωρα οταν βρεχει δεν ξερω τί με περιμενει...

αποσπασμα απο συνεντευξη του mon_koul στον Γιωργο Ζωη

Κοντέινερ #16, κυκλοφορησε Δευτέρα 2 Μαΐου με την Ελευθεροτυπία

μυθικη οπερα

καταλαβες τωρα;
διασκεδαζοντας τους αχματζαδες που εχουν εγκτασταθει στο μυαλο μου/
θα μπορουσα να επαναλαβω τα παντα,κατεχω το συστημα/
ο τρομος ερχεται , και μας ωριμαζει για τον θανατο/
κατι φωναζες για ποιητικες παλιατσαριες
και την ιερη αταξια του τιποτα/
οταν μεγαλωσω θα μπω μες στις οθονες,
για να με προσεχεις/
ο τρομος ερχεται , ορκος αγαπης και διαρκει ακομα.

το εξαμηνο του Alex Feldman

αΠο εΔω
προς CNN...
να τον μπουζουριασουμε με τη Fee Marie Meyer;

αγιος δημητριος παθολογικα

ειναι απιστευτοι οι τυποι.
χαριν θεαματος θελω να μαθω
τα παντα γι αυτους.
θελω να παιρνω καθε μερα καθε μερα
στο 2313322130
και να στελνω καθε μερα mail
στο agdim-ypod@3ype.gr
το ιδιο πραγμα.
μετα το σκεφτομαι ομως
μου θυμιζει τοτε που καταραστηκα ενα μπατσο
τοσο επιμονα ολοκληρωτικα
που απο τοτε χαιρομαι οταν τον ξαναβλεπω
και λεω μεσα μου ευτυχως ζει
εχει και παιδια ρε γαμωτο.
ετσι και τωρα σκεφτομαι
γιατροι ειναι μωρε φοβηθηκαν.
καθικια

Λαρα Λογκαν

σεξισμος ειναι
οταν στην ανταποκριση ακουμε μονο
για το βιασμο της Λαρα Λογκαν
και οχι
γι αυτον του καμεραμαν.

Earl King - Trick Bag

θα συνδεθουμε με την κινητη|
μοναδα. τι γινεται;|
φταιει ο καλος καιρος...|
και μην ξεχνας|
η δυναμη που λενε οτι σου δινει|
ειναι ισοποση με την πιστη που σου παιρνει...|
παρ το αναποδα|
η μονη αρετη ειναι να λειτουργεις|
απο παρορμηση|
και οχι |
ακολουθωντας κανονες|
γιατι παντα ενα περιστασιακο οφελος|
και κερδος το λες αν θες|
θα σε θολωνει|
ακομα και η απουσια τον στον οριζοντα|
γιατι ολα βραζουν|
και ολα θα γινουν|
χαλαρωσε λοιπον και παμε|
η πλατεια ταχριρ ειναι κατω απ το σπιτι σου|

απ την καυλα σου. μονη

γυρισα πισω στη σουιτα μου και κλειστηκα μεσα για καμποσες μερες.
δε με νοιαζει.το σκεφτηκα εχτες μετα απο μια νταμιτζανα κρασι.
θελω να αλητεψω - θελω να παρω τους δρομους.
μα ειμαι τοσο κυνικος για να ασχοληθω τωρα.
με ρουφαει η καταθλιψη στα κατασπρα στηθη της,
λεω να μην της δωσω σημασια.
ειναι συμπτωμα των καιρων μου θυμιζουνε
και χαιρομαι τοσο πολυ μ αυτην την ανακαλυψη
που αποφασιζω πως δε με καταλαβαινει κανεις.
ουτε συ

υπαρχει η απειλη να φυγουν!

ο προφητης ιερεμιας δειπνησε μαζι μου
και τον ρωτησα πως τολμησε να υποστηριξει πως ο θεος του μιλησε
και αν οι αισθησεις του αντιλαμβανονταν
την πυκνοτητα επηρεασμου των γραπτων του.
μου αποκριθηκε πως οι αισθησεις του ανακαλυψαν το απειρο
και οτι ο ιδιος απλα εβαλε διοδια στην ποιηση.
και απο τοτε ολα για το ΦΠΑ γινονται...