η συνειδηση της επιθυμιας

(στο μετρο που η κοινωνια ονειρευεται την αλλαγη,
το ονειρο ειναι αναγκαιο)

βυθισμενος στην ιστορια,
αναγκασμενος να συμμετεχει στην
αντικατοπτρικη ψευδαισθηση
παραγωγικης αναπτυξης
ο ταυτοχρονα παρων+απων κοσμος
που κυριαρχει
ειναι ο κοσμος που κυριαρχει σε ο,τιδηποτε πραγματικο.
η ενοποιηση που κατ επιφαση διασφαλιζει
δεν ειναι τιποτ αλλο
απο το προθαλαμο
του γενικευμενου διαχωρισμου.
σαν μια αρνηση ζωης που ξαφνικα γινεται ορατη...