Τρίτη, Σεπτεμβρίου 14, 2010

η προελευση των πουρων




το πρωι μετα τη σεληνιακη εκλειψη,
ξυπνησε νιωθοντας παραξενα,
εκανε μασαζ στην κοιλια της με σταγονες τυφωνα,
ετριψε τα βλεφαρα της με σαλτσα μπαρμπεκιου,
φορεσε ενα κολιε απο κοκαλα αλιγατορα
και κατεβηκε κατω στην καραιβικη
οπου,οκλαδον μεσα σ ενα κανο μπαχαρικων,
γεννησε μια πρασινη μπανανα.

"δεν ειναι δικια μου!" γρυλισε ο αντρας της,
και πεταξε το μωρο στη θαλασσα
στο δρομο ενος μπαρακουντα,
που το αρπαξε σαν δολωμα
τη στιγμη που ο αλχημικος ζιπο της αστραπης
προκαλουσε αναφλεξη στην ακιδα του βρεφους.

μεταμορφωμενο τωρα σε τετροδοντα,
το μπαρακουντα εκλεβε την παρασταση απ τις φωτιες
καθως περνουσε φουσκωνοντας απο την παραλια
με αργες παλαβες τροχιες,
νωθρο,αρρενωπο,
αναπνεοντας σαν μαφιοζος
-περιμενοντας μια βροχη απο κονιακ.

τομ ρομπινς

2 σχόλια :

Utopia είπε...

Οι ποιητές θολώνουν τα νερά για να τα κάνουν να φαίνονται βαθειά!
(Νίτσε)

Oι φελλοί και τα σκατά πάντα επιπλέουν :)

moN_kouL είπε...

ας τους να ψαχνονται