Ανακατωσαρια-Γρεβενα

η δυναμη ενος τεχνητου παραδεισου ισοπεδωνει τα παντα.
φερτε μου ενα κλειστο συνολο οπου κανεις δε θα χωραει,
να φερω τον κοσμο αναποδα και να τον δημιουργησω ξανα απ την αρχη,
+να ειμαστε κοντα
+να μου εξομολογεισαι
γιατι ερχονται αγρια βραδυα.
ωραια ειναι εδω.
ειναι 14 φεβρουαριου και το γηπεδο ειναι γεματο.
πρρεπει να ειμαστε γυρω στα 500 ατομα εδω μεσα.
το παρκε τελικα ειναι αρκετα βολικο.
τα παιδια που στησανε στο τριποντο ετοιμαζονται για εξω,
εμεις ειμαστε στη γραμμη του αουτ στο υψος της ρακετας.
κοιτα πως κουνιεται εκεινη η σκηνη στο τζαμπολ,μαλλον θα πηδιουνται μεσα.
στις κερκιδες μια παρεα στριβει τσιγαρα
και παραδιπλα κατι κοπελιτσες χορευουν τα δικα τους.
κι αν μερικες φορες πρεπει να πεισεις και να εξηγησεις,
λιγη σημασια εχει,απ την πρωτη ματια θα καταλαβεις.
κι αν πιεζει καμμια φορα ο ενας τον αλλο,
η γλωσσα δεν χρειαζεται,η σιωπη ειναι λυτρωτικη και το πιο σημαντικο ειναι το μοιρασμα του χρονου.
ειχε συναυλια στις 5 τα ξημερωματα στην πλατεια αλλα την εχασες.
η τεχνητη καλοσυνη μπλοκαρει τα συναισθηματα και ο ψηλος κατω απ την μπασκετα ροχαλιζει σα βοδι.
που ειναι αυτος με το μπουζουκι να παιξει κατι,
ελεος πια με το ederlezi 100 φορες το ακουσαμε,
κι ασε με μενα στα συννεφα μην το συζητας.