Μια Σιωπη Χωρις Αφη,Συχνα Με Διαστασεις

(μην του μιλας αυτουνου,)
(σε μεταχειριζεται σα να εισαι κανονικος ανθρωπος)
σταματημενος στο φαναρι γυρνας το κεφαλι δεξια
και διαβαζεις στον τοιχο περιμενε να πρασινισει μαλακα.
μπροστα σου ενα ζευγαρι κουναει κατι αλυσιδες με φωτιες
και τα κουρασμενα σου ματια φτιαχνουν πινακες ολοκληρους
οπου ξεπηδανε δρακοι,ξωτικα,μεθυσμενες νεραιδες.
αναρωτιεσαι πώς θα σου φαινοταν αν απο αυριο
εκπαιδευονταν ολοι οι δημοτικοι αστυνομοι σε τετοιου ειδους
εξυπηρετηση των πολιτων-οδηγων.\
(γαμωτο θα μαζευανε πολλα περισσοτερα απ οσα απ τις κλησεις και τις πινακιδες και θα χαμογελουσαν και λιγο(μαλλον)
η κοπελα μπροστα σου φτιαχνει μια χοανη και σου χαμογελαει.
κατεβαζεις το παραθυρο και δυναμωνεις τη μουσικη.
ψαχνεις στις τσεπες σου να βρεις κανα κερμα
και μεμιας η μαγεια χανεται.
ανεβαζεις το παραθυρο και βαζεις πρωτη ντροπιασμενος
ενω τα ορκ πισω σου κορναρουν μανιασμενα.
εφτασες σπιτι και ψαχνοντας για παρκινγκ
σκεφτοσουνα μια ιστοια που ειχες ακουσει
για 2 κεκεδες που πλακωθηκαν στις μπουνιες,
επειδη νομιζε ο καθενας οτι ο αλλος τον ειρωνευοταν.
δερνοντουσαν για ωρες μεχρι να τους χωρισουν εξηγωντας τους τί συμβαινει.
καληνυχτιζοντάς το τζανκι στην εισοδο της πολυκατοικιας σου,
ξεδιπλωνεται μπροστα σου η λυση του μυστηριου.
ειμαστε ολοι πρεζακια και μας χαλναν το μυστικο μας..

Που Πηγαν Ολοι,Οσοι Ξεχαστηκαν

πρεπει να το παραδεχτεις πια.
η μνημη σου εχει κατασταφει.
σου θυμιζουν πραγματα που ειχες εκμηστηριευτει καποτε
και ξαφνιαζεσαι και ντρεπεσαι σα να σε ξεγυμνωνουν.
καποτε ηταν ενδιαφερον και ειχε πλακα.

πρεπει να το παραδεχτεις πια.
σου δημιουργηθηκε φοβος να μην επαναλαμβανεσαι.
και σταματησες πια να συζητας,
δε θυμασαι τί εχεις πει και σε ποιον.
μην καταντησεις να λες τα ιδια και τα ιδια,το σκεφτεσαι.
καποτε ηταν ενδιαφερον και ειχε πλακα.

πρεπει να το παραδεχτεις πια.
μετρας το χρονο αντιστροφα.
ξερεις ανα πασα στιγμη τί ωρα ειναι και ποση σου απομενει.
ολα με το ρολοι τα κανεις πια.
πινεις χρονο απο του χρονου το πηγαδι,πιες ενα ποτηρι και για μενα.
καποτε ηταν ενδιαφερον και ειχε πλακα.

πρεπει να το παραδεχτεις πια.
εχεις πιασει τον εαυτό σου να γοητευεται απ την ασφαλεια κρυφα.
ειδες τα σημεια των καιρων?με σενα τα λεγαμε?
τελος παντων θα το φαμε το παραμυθι στο τελος,μου λεγες.
ενδιαφερον λιγο μπορει να ειναι αλλα δεν εχει καθολου πλακα.

ησυχασε η εκλειψη της παρασκευης ειναι,θα περασει,θα περασει...

ολοι αναζητουμε+ολοι αποδιωχνουμε

οταν η φωνη του ακουστει κουρασμενη και θλιμμενη
ολο εκεινο το κενο που νιωθεις,
θα σου φανει πως εξανεμιζεται.
και για μια φευγαλεα στιγμη θα αναρωτηθεςι πως κατεντησες ετσι.
μερικες φορες η παρεα με φαντασματα
δινει μεγαλυτερη δυναμη απ οτι η συναναστροφη με τους γυρω σου.

ειμαι ετοιμος θα τον ακουσεις να ψυθιριζει
και θα ειναι τοσο αοριστο
και δεν θα απευθυνεται καπου.
δεν ηξερε που πηγαινε και δεν ξερει που εφτασε θα σκεφτεις.
ξερολα.

μονο οταν τρεχεις σε λαθος κατευθυνση εχει νοημα να επιταχυνεις,
και μη ρωτας τί εννοει-πες του το εσυ.
εμεις που στο διαολο ημασταν?
μπροστα στη φωτια μιλωντας για πραγματα που δεν θα συμβουν ποτε.
και του χρονου σου ευχηθηκε.

βαδισε προς το εμπορικο κεντρο.