καθεται μεσα σου και σε κρυφακουει

ωραια που ειναι στην κατασκηνωση.
τι νυχτα ηταν εκεινη.
ειχες μπει στην σκηνη των κοριτσιων και ξαπλωσες μαζι της στο σκοταδι.ολες κοιμοντουσαν και καμμια δεν καταλαβε τιποτα τοσο αθορυβος που ησουν.εκεινη σε περιμενε.αγκαλιαστηκατε και φιλιοσασταν αθορυβα και το κοκκορακι μες στο στηθος σου κουνουσε τα φτερα του σσαν ανεμιστηρας.
μετα τα μεσανυχτα ο ξαφνικος θορυβος σε παγωσε.ηταν ο αρχηγος της κατασκηνωσης τυφλα στο μεθυσι,να μην μπορει να περπατησει και την καραφλα να γυαλιζει σαν φακος γερμανικος-σε πιασε πανικος.
κρυφτηκες οσο μπορουσες και το αιμα σου παγωσε.
εκεινος εφτασε μπροστα στο κρεβατι της και αρχισε να την πασπατευει στα σκοτεινα.
τη χουφτωνε κανονικα κανα δεκαλεπτο ο σαλιαρης.
δεν σε ειδε παντως οπως ειχες κουλουριαστει κολλητα στον τοιχο κατω απ τον υπνοσακο.φτηνα τη γλυτωσες.
την αλλη μερα ηρθαν και την πηραν οι γονεις της.
ποτε δεν την ξαναειδες.
κατι οτι ηταν σοβαρα αρρωστη ακουσες,αλλα απο μεσα σου εβραζες.
εφταιγες και εσυ.
εκεινο το βραδυ πρωτη φορα καταραστηκες καποιον.
ο συναισθηματισμος είναι η επισημη αργια του κυνισμου.
ο γιαουρτοπολεμος στις τραπεζαριες μετα απο λιγες μερες ηταν η ευκαιρια σου.
παρτα καραφλα-τιμωρια στη λαντζα αλητη.
το μισος μεγαλωνει, ποσο πια...