Τιποτα Δεν Ειναι Οπως Φαινεται!

γινονται κατι πραγματα ωρες-ωρες που λες
τί σκατα παιζει ρε πουστη μου.
οι περισσοτεροι ανθρωποι τρομαζουν
με οσα πραγματα δεν καθονται να ποζαρουν
για το επισημο πορτρετο υης πραγματικοτητας.
αυτος ειναι ο λογος
για τον οποιο προσεχουν να μην κοιταζουν πολυ μακρυα!
καποια πραγματα να λεγονται εστω τραγουδιστα.
τί αλλο να πεις για ενα φιλοσοφο
που εμφανιστηκε με χρυσο λαμε κοστουμι
στο λας βεγκας για να απαγγειλει ποιηματά του...

Περί της πολιτικής εμμηνόπαυσης: «Η δημοκρατία είναι η εμμηνόπαυση της δυτικής κοινωνίας, η μεγάλη κλιμακτήριος του κοινωνικού σώματος. Ο φασισμός είναι η μεσήλικη λαγνεία του».

Περί ερωτικής προσμονής: «Η μαγική στιγμή είναι η στιγμή που μια γυναίκα βγάζει τα παπούτσια της και ξαφνικά γίνεται μικρότερη μπροστά στα μάτια σου. Γίνεται υπέροχα μικροσκοπική και την ίδια στιγμή το πρόσωπό της αλλάζει. Δημιουργεί οικειότητα στην πιο σαγηνευτική μορφή της».

Περί οικιακού ιδρυματισμού: «Γινόμαστε σαν γάτες, υποχθόνια παρασιτικοί, απολαμβάνοντας μια αδιάφορη οικιακή ύπαρξη. Τα ιστορικά μας πάθη έχουν αποσυρθεί στη λάμψη της τεχνητής θαλπωρής και τα μισόκλειστα μάτια μας αναζητούν την κατασταλτική παρέλαση των τηλεοπτικών εικόνων».

Περί καθιστικής ύπαρξης: «Μια μέρα θα σηκωθούμε κι η ραχοκοκαλιά μας θα μείνει πίσω, κολλημένη στην πλάτη του καθίσματος».

Περί μόδας: «Αυτό που τίθεται εκτός μόδας περνάει στην καθημερινή ζωή. Αυτό που εξαφανίζεται από την καθημερινή ζωή αναβιώνει στη μόδα».

Περί ακατάσχετης στατιστικολογίας: «Όπως τα όνειρα, έτσι κι η στατιστική είναι μια μορφή ευσεβών πόθων».

Περί υπερβολικής δόσης πληροφορίας: «Η πληροφορία μπορεί να μας πει τα πάντα, να μας δώσει όλες τις απαντήσεις – απαντήσεις σε ερωτήσεις που ποτέ δεν κάναμε».

Περί του ορισμού… της «τσούλας»: «Αποκαλώ τσούλα εκείνη τη γυναίκα η οποία είναι ικανή να σου την κοπανάει διαρκώς μόνο και μόνο από διαστροφή –χωρίς να υπάρχει ερωτική αναγκαιότητα–, επειδή υποκύπτει πρόθυμα στον αγνό πειρασμό να ξεγλιστρά από τα δάχτυλά σου».

Περί αναζήτησης αδελφής ψυχής: «Αυτό που είναι βαθιά χαραγμένο μέσα μας είναι αυτή η αναγκαιότητα να περιμένουμε τα πάντα από κάθε καινούρια γνωριμία. Στο μυαλό μας είμαστε όλοι παρθένοι και ελπίζουμε, πέραν κάθε λογικής, να βρούμε το πεπρωμένο σε κάθε καινούριο πρόσωπο που συναντάμε».

Περί πολιτικών: «Δε χρειάζεται να επιτίθεσαι στους πολιτικούς, έχουν ήδη εγγεγραμμένη την αυτοκαταστροφή στα γονίδιά τους. Απλά δεν πρέπει ποτέ να μπεις στον πειρασμό να τους βοηθήσεις».

Περί σοβαρότητας: «Πρέπει κάποιος είτε να μην είναι αλλά να φαίνεται σοβαρός, είτε να είναι αλλά να μη φαίνεται. Όσοι είναι και φαίνονται σοβαροί, είναι ασήμαντοι».

Περί του… φυσικού νόμου της βαρεμάρας: «Όταν η γλώσσα και η σκέψη τρέχουν με διαφορετικές ταχύτητες, προκύπτουν ενδιαφέρουσες καταστάσεις. Η βαρεμάρα ενσκήπτει όταν η γλώσσα και η σκέψη κινούνται με τον ίδιο ρυθμό».

Περί νοήματος των πραγμάτων: «Υπάρχει κάτι γελοίο στη διαδικασία “ανάλυσης των πραγμάτων”. Αλλά το χειρότερο είναι να δίνεις νόημα σε κάτι που δεν έχει. Είμαστε όλοι υποκριτές».

Περί ήπιας μελαγχολίας: «Η ζωή δεν είναι για απελπισία. Μπορεί να πει κανείς ότι γενικά η ζωή είναι ήπια μελαγχολική. Κάτι θολό στο φως του ήλιου, κάτι απροσδιόριστο στη γλώσσα, δίνουν στη ζωή μια μελαγχολική διάσταση. Αλλά η απελπισία δεν δικαιολογείται…».