Τετάρτη, Ιουνίου 10, 2009

Εχουν Κερδισει Ποτε Οι Εντυπωσεις?


ταυτοσημοι με τους μπαμπαδες μας
και αυτοκολλητοι των μαμαδων μας,
αποθεωνουμε το προφανες
αναγοντάς το σε απολυτη αξια.
μισουμε αρα υπαρχουμε,
εξαγοραζουμε την συνταρακτικη αβεβαιοτητα του ερωτα
με τη γραφεικρατεια της σχεσης,
μπερδευοντας χρωματα με χρηματα.
τοκ,τοκ.
ανακαλυπτουμε τα ορια μας,απορουμε,
απογοητευομαστε,δυσκολευομαστε,
τρομαζουμε,ενθουσιαζομαστε.
ειναι δωρεαν
σαν τσαντα θαλασσης το χειμωνα,
σαν γαντια το καλοκαιρι.
τιποτα και τα παντα.
τοκ,τοκ.
το εσωτερικο σου ελλειμα
και η ανικανοτητά σου.
η δυσκολια γινεται συνηθεια
και η ομορφια ηθικη.
τροπος να ζησεις την καθημερινοτητά σου ποιητικα.
η πιο ανασφαλης επενδυση.
τοκ,τοκ.
οταν επεκτεινεις την αληθινη αγαπη
σε κεινους που δεν ξερουν
πως να τη δεκτουν
ή πως να τη δωσουν
μολυνεις τα δικα σου νερα.
ειναι πολυ ισχυρη αλλα ειναι ακριβοπληρωμενο σφαλμα
να την απλωνεις σε πολυ λεπτη στρωση.
τοκ,τοκ.
γι αυτο φιλιομαστε με τα ματια κλειστα.
τα ματια ξερουν ομως.
και κλεινουν κι αλλο.
ως το εσχατο ξοδεμα του ερωτα.
ως την τελευταια του φαση.
ως την απολυτη ολοκληρωσή του.
που ειναι η προδοσια!
κανενας φοβος τρελας δεν θα μας αναγκασει
να καταστειλουμε τη σημαια της φαντασιας.
βολευεσαι ετσι?
ο ερωτας δεν ειναι ανατροπη.

7 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

τοκ τοκ,

πως καταλαβαίνεις οτι η φωτογραφία είναι απο θεσσαλονίκη;

πρτφ

moN_kouL είπε...

θελω ν ακουσω..

Ανώνυμος είπε...

Τα μάτια τα κλείνουμε για να τα βοηθήσουμε να δουν...ότι η προδοσία γίνεται κάθε στιγμή. Είναι μέρος του παιχνιδιού.Μόνο που η προδοσία δεν έχει ειδικό βάρος. Αυτός που την αφήνει πίσω του κρατάει τα τριαντάφυλλα.
Τόσο απλά σαν τα πέταλα.
Το κόκκινο δεν ξεθωριάζει, δανείζει χρώμα.
Αλλά γουργουρίζει ευχαριστημένα γιατί δεν δάνεισε όυτε ένα παρόν, σε κανέναν.

Ανώνυμος είπε...

από τον αριθμό τηλεφώνου, νομίζω.

πρτφ

moN_kouL είπε...

και επισης.
ερωτας ειναι να μπερδευεις το εγω σου με το εγω του αλλου.
κυριαρχο ρολο εχει παντα το εγω.
πραγμα απλο οσο και συνθετο.
εξουσιαστικο παιχνιδι..

Ανώνυμος είπε...

Τέτοια παιχνίδια έχουμε συνηθίσει.Μπορείς όμως να μπερδέψεις και όραμα και όνειρο. και αν βγει και εγω απο 'κει μέσα θα 'ναι πιο καθαρό...

Ανώνυμος είπε...

"Η νύχτα ειν' η σκιά του αιώνιου
Όταν το μάρμαρο αλαφιάζεται
Μιάν ώρα μ' άτρωτο καημό
Κι' ορθώνοντας μουγκρίσματα σε σιδερένιο φράχτη
Ομπρός παραφυλάει ο κίνδυνος
Της τρέλλας των παιδιών που χτίζουνε
Θαλασσινές φιδάμαξες

Να ήταν να σε συναντούσα
Στον κόσμο αυτό πούχει κλειστά τα μάτια
Να ήταν το σημείο επαφής μας
Πιό μακριά απ'αυτό που επιθυμούμε
Νάταν ναρχόσουν με κουρέλια
Μ'όλα τα μάγια της νύχτας
Ενάντια στα τεχνάσματά σου
Αγνοώντας τ'άσπρο χώμα στα επιτύμβια
Νάταν ναρχόσουν χωρίς λόγο κι' επιθυμία
Μα αναίτια, αναίτια ζητώντας με αν γινόταν

Όμως μην ψάξεις να με βρείς
Το φύλλο της αυγής χτενίζοντας
Να να σωπάσεις μέσα μου μη ξέροντας
Οχι τη σημασία του προσώπου που κοιτάς
Μα τ' απόλυτο του προσώπου που κοιτάς
Που η σημασία ποτέ δεν θα συλλάβει μέρα μεσημέρι"
Δ. Ποταμίτης