Λεω Εγω Λοιπον!

στα τριγμενα παντζουρια εβρισκες κατι.
δεν ξερω τί εβρισκες.
εγω θελω ιστοριες.
δε θελω να αναλυω.
ή να συνδυαζω μνημες,εντυπωσεις και επιπεδα.
να ξυπνας σε κουζινες στο υπερπεραν,
να συστηνεσαι με αγνωστους πινοντας νες καφε.
και ξεφτισμενα πραγματα.
φιλους που χαθηκαν-το παιδι που υπηρξες.
διπλα σου μια με τρεις σακουλες και ενα σπασμενο παιχνιδι.
πιο διπλα μια αλλη με ενα μπουκαλι.
παραδιπλα κατι μουνιτσες με μινι
να στεκονται ορθιες να δουνε τα ποδια τους ολοι!
απεναντί σου ενα playmobil με γραβατα και μοσχαρισιο βλεμμα,
αναμεσα στην ελευθερια και το συμβιβασμο.
οι αφορμες να σε καθηλωνουν,οι ατελειωτες διαφημισεις,
η επικληση της ληθης,και η αιωνια αμφιβολια.
αυτο το μικρο πραγμα,
αυτο το αποσπασμα της ζωης,ειμαστε καταδικασμενοι να το ζησουμε?
ειναι αυτο που λεει η πουτανα στον νταβα.
στα δινω ολα να μην εχω τιποτα παρα μονο εσενα.

Τιποτα Δεν Ειναι Οπως Φαινεται!

γινονται κατι πραγματα ωρες-ωρες που λες
τί σκατα παιζει ρε πουστη μου.
οι περισσοτεροι ανθρωποι τρομαζουν
με οσα πραγματα δεν καθονται να ποζαρουν
για το επισημο πορτρετο υης πραγματικοτητας.
αυτος ειναι ο λογος
για τον οποιο προσεχουν να μην κοιταζουν πολυ μακρυα!
καποια πραγματα να λεγονται εστω τραγουδιστα.
τί αλλο να πεις για ενα φιλοσοφο
που εμφανιστηκε με χρυσο λαμε κοστουμι
στο λας βεγκας για να απαγγειλει ποιηματά του...

Περί της πολιτικής εμμηνόπαυσης: «Η δημοκρατία είναι η εμμηνόπαυση της δυτικής κοινωνίας, η μεγάλη κλιμακτήριος του κοινωνικού σώματος. Ο φασισμός είναι η μεσήλικη λαγνεία του».

Περί ερωτικής προσμονής: «Η μαγική στιγμή είναι η στιγμή που μια γυναίκα βγάζει τα παπούτσια της και ξαφνικά γίνεται μικρότερη μπροστά στα μάτια σου. Γίνεται υπέροχα μικροσκοπική και την ίδια στιγμή το πρόσωπό της αλλάζει. Δημιουργεί οικειότητα στην πιο σαγηνευτική μορφή της».

Περί οικιακού ιδρυματισμού: «Γινόμαστε σαν γάτες, υποχθόνια παρασιτικοί, απολαμβάνοντας μια αδιάφορη οικιακή ύπαρξη. Τα ιστορικά μας πάθη έχουν αποσυρθεί στη λάμψη της τεχνητής θαλπωρής και τα μισόκλειστα μάτια μας αναζητούν την κατασταλτική παρέλαση των τηλεοπτικών εικόνων».

Περί καθιστικής ύπαρξης: «Μια μέρα θα σηκωθούμε κι η ραχοκοκαλιά μας θα μείνει πίσω, κολλημένη στην πλάτη του καθίσματος».

Περί μόδας: «Αυτό που τίθεται εκτός μόδας περνάει στην καθημερινή ζωή. Αυτό που εξαφανίζεται από την καθημερινή ζωή αναβιώνει στη μόδα».

Περί ακατάσχετης στατιστικολογίας: «Όπως τα όνειρα, έτσι κι η στατιστική είναι μια μορφή ευσεβών πόθων».

Περί υπερβολικής δόσης πληροφορίας: «Η πληροφορία μπορεί να μας πει τα πάντα, να μας δώσει όλες τις απαντήσεις – απαντήσεις σε ερωτήσεις που ποτέ δεν κάναμε».

Περί του ορισμού… της «τσούλας»: «Αποκαλώ τσούλα εκείνη τη γυναίκα η οποία είναι ικανή να σου την κοπανάει διαρκώς μόνο και μόνο από διαστροφή –χωρίς να υπάρχει ερωτική αναγκαιότητα–, επειδή υποκύπτει πρόθυμα στον αγνό πειρασμό να ξεγλιστρά από τα δάχτυλά σου».

Περί αναζήτησης αδελφής ψυχής: «Αυτό που είναι βαθιά χαραγμένο μέσα μας είναι αυτή η αναγκαιότητα να περιμένουμε τα πάντα από κάθε καινούρια γνωριμία. Στο μυαλό μας είμαστε όλοι παρθένοι και ελπίζουμε, πέραν κάθε λογικής, να βρούμε το πεπρωμένο σε κάθε καινούριο πρόσωπο που συναντάμε».

Περί πολιτικών: «Δε χρειάζεται να επιτίθεσαι στους πολιτικούς, έχουν ήδη εγγεγραμμένη την αυτοκαταστροφή στα γονίδιά τους. Απλά δεν πρέπει ποτέ να μπεις στον πειρασμό να τους βοηθήσεις».

Περί σοβαρότητας: «Πρέπει κάποιος είτε να μην είναι αλλά να φαίνεται σοβαρός, είτε να είναι αλλά να μη φαίνεται. Όσοι είναι και φαίνονται σοβαροί, είναι ασήμαντοι».

Περί του… φυσικού νόμου της βαρεμάρας: «Όταν η γλώσσα και η σκέψη τρέχουν με διαφορετικές ταχύτητες, προκύπτουν ενδιαφέρουσες καταστάσεις. Η βαρεμάρα ενσκήπτει όταν η γλώσσα και η σκέψη κινούνται με τον ίδιο ρυθμό».

Περί νοήματος των πραγμάτων: «Υπάρχει κάτι γελοίο στη διαδικασία “ανάλυσης των πραγμάτων”. Αλλά το χειρότερο είναι να δίνεις νόημα σε κάτι που δεν έχει. Είμαστε όλοι υποκριτές».

Περί ήπιας μελαγχολίας: «Η ζωή δεν είναι για απελπισία. Μπορεί να πει κανείς ότι γενικά η ζωή είναι ήπια μελαγχολική. Κάτι θολό στο φως του ήλιου, κάτι απροσδιόριστο στη γλώσσα, δίνουν στη ζωή μια μελαγχολική διάσταση. Αλλά η απελπισία δεν δικαιολογείται…».

μπαμπα-που τα βρηκες τα λεφτα?-θα σε καρφωσω!

ο εγωισμος θα μας φαει
και οι μικροι θεοι που κρυβουμε μεσα μας.
ο μικροαστος διανοητης απαιτει
ολες οι μεγαλες ιστορικες αλλαγες
να γινουν αυστηρα κατα τη διαρκεια
της συντομης και μιζερης ζωης του.
μεσα σε 7-8 δεκαετιες,
που χαροπαλευει με τη γριππη,
τα εμφραγματα και τους καρκινους,
απαιτει να γινουν ολες οι επαναστασεις,
να βρεθουν τα φαρμακα για τις γριππες,
να του βρει γκομενα το κρατος πορνειας
και παει κλαιγοντας.
(μανα γιατι με γεννησες σε λαθος εποχη?)

κουλαρε μεγαλε!
περιμενε 200 χρονια να βρεθει το φαρμακο για το συναχι,
εχουμε χρονο μπροστα μας.
στησε μια εφημεριδα με αξιοπρεπη κυκλοφοαρια,
φτιαξε ενα ραδιοφωνο να μην το ακουει μονο η κομμωτρια της αλεκας,
και μετα σιγα σιγα σε 400 χρονια,
δοκιμασμενη ελληνικη ταριφα,
θα κατανοησουν οι απογονοι του τσιπρα τα νοηματα της εξεγερσης του δεκεμβρη.
θα τα ζυμωσουν στις ΚΟΒΕΣ,
οπου κοβουνε και ραβουνε τη δουλοπρεπειά τους,
και μετα θα την αναδιαμορφωσουμε την αμορφη μαζα.
με ειρηνικα μεσα ομως!
αποκριατικα ροπαλα,κομφετι και σερπατινες.
να τρομαξει το συστημα και να μεταλλαχτει μονο του,
σε μια δικαιη κοινωνια της Αριστερας και της οικολογιας.

Υ.Γ.
ξαπλωμενος στην παραλια
με ενα ανοιχτο βιβλιο στο κεφαλι
προστατευεσι απ τον ηλιο
γλυτωνεις απ την τυπωμενη μαλακια
και γινεσαι μια ζωντανη διαφημιση του facebook

μα δεν ειναι το ιδιο,δεν ειναι το ιδιο?

-περιμενετε,φωναξε και ολοι σταματησαν,
ο,τι κι αν εκαναν.
-πρπει να περιμενουμε.
(δεν ειπε ποιον)
μαλλον τον αναμενομενο και ποτε ερχομενο.
και ολοι περιμεναν.
θα μου πεις τωρα,ο αλλος καλυτερος ειναι?
εκεινος που δεν το πιστευε κανεις.
μου φτιαξε κι ενα ρητο.
μετανοειτε ή παρανοειτε.
καλυτερα να μετανοιωνεις παρα να καταλαβαινεις λαθος.
εκεινο που εννοουσε βεβαια ηταν,
καλυτερα να καταλαβαινεις μετα,παρα να καταλαβαινεις λαθος.
φανταζεσαι να τον καταλαβαιναν?
τί σημαινει ο κωδικας,ε,ποιοι ειν αυτοι που σε καταλαβαινουν,ε,
ποιος εισαι εσυ,ε,ποιος?

Νέοι της Σιδώνος

Kανονικά δεν πρέπει νάχουμε παράπονο
Kαλή κι εγκάρδια η συντροφιά σας, όλο νιάτα,
Kορίτσια δροσερά- αρτιμελή αγόρια
Γεμάτα πάθος κι έρωτα για τη ζωή και για τη δράση.
Kαλά, με νόημα και ζουμί και τα τραγούδια σας
Tόσο, μα τόσο ανθρώπινα, συγκινημένα,
Για τα παιδάκια που πεθαίνουν σ' άλλην Ήπειρο
Για ήρωες που σκοτωθήκαν σ' άλλα χρόνια,
Για επαναστάτες Mαύρους, Πράσινους, Kιτρινωπούς,
Για τον καημό του εν γένει πάσχοντος Aνθρώπου.
Iδιαιτέρως σάς τιμά τούτη η συμμετοχή
Στην προβληματική και στους αγώνες του καιρού μας
Δίνετε ένα άμεσο παρών και δραστικό- κατόπιν τούτου
Nομίζω δικαιούσθε με το παραπάνω
Δυο δυο, τρεις τρεις, να παίξετε, να ερωτευθείτε,
Kαι να ξεσκάσετε, αδελφέ, μετά από τόση κούραση.

(Mας γέρασαν προώρως περικλη, το κατάλαβες;) μ.α.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η φούσκα του

-δεν νομιζεις πως τελειωνει καπως αποτομα;
ρωτησε σουφρωνοντας τα φρυδια του,
ομως εκεινη στριφογυριζε την καραμελιτσα αναμεσα στα δοντια της
–«αυριο,αυριο παλι»,μουρμουρισε και συρθηκε στο κρεβατι.

μες στην τσικνα 1ας υπογειας ζωης

βολεψου με τους ομοιους σου μωρε.
δεν ξερω τί ν αγορασω για να μη γινω συνεργος.
απο παντου στημενη σου την εχω σου λεω.
ηρθα τρεχοντας κι εφερα καλο χρονο.
γι αυτο μαλλον δεν προλαβα.
ουτε καν στα ηλιθια γραμμενα μου.
ψεμματα σου λεγα.
και κλαις και ξερνας και ορκιζεσαι.
καλα το πας εκτος κι αν υποκρινεσαι.
θα σε αλλαξω συθεμελα!
Θα ηθελα να αποκτησουν ολοι προσωπο,
ετσι ωστε να συνδιαλεγομαι με πραγματικους ανθρωπους
και οχι με ιδιοτητες,τιτλους,θεσμικους ρολους και επαγγελματα.
μονο που φοβαμαι τί θα αντικρυσω.
εσυ ομως καλα το πας εεκτος κι αν υποκρινεσαι.

Εχουν Κερδισει Ποτε Οι Εντυπωσεις?

ταυτοσημοι με τους μπαμπαδες μας
και αυτοκολλητοι των μαμαδων μας,
αποθεωνουμε το προφανες
αναγοντάς το σε απολυτη αξια.
μισουμε αρα υπαρχουμε,
εξαγοραζουμε την συνταρακτικη αβεβαιοτητα του ερωτα
με τη γραφεικρατεια της σχεσης,
μπερδευοντας χρωματα με χρηματα.
τοκ,τοκ.
ανακαλυπτουμε τα ορια μας,απορουμε,
απογοητευομαστε,δυσκολευομαστε,
τρομαζουμε,ενθουσιαζομαστε.
ειναι δωρεαν
σαν τσαντα θαλασσης το χειμωνα,
σαν γαντια το καλοκαιρι.
τιποτα και τα παντα.
τοκ,τοκ.
το εσωτερικο σου ελλειμα
και η ανικανοτητά σου.
η δυσκολια γινεται συνηθεια
και η ομορφια ηθικη.
τροπος να ζησεις την καθημερινοτητά σου ποιητικα.
η πιο ανασφαλης επενδυση.
τοκ,τοκ.
οταν επεκτεινεις την αληθινη αγαπη
σε κεινους που δεν ξερουν
πως να τη δεκτουν
ή πως να τη δωσουν
μολυνεις τα δικα σου νερα.
ειναι πολυ ισχυρη αλλα ειναι ακριβοπληρωμενο σφαλμα
να την απλωνεις σε πολυ λεπτη στρωση.
τοκ,τοκ.
γι αυτο φιλιομαστε με τα ματια κλειστα.
τα ματια ξερουν ομως.
και κλεινουν κι αλλο.
ως το εσχατο ξοδεμα του ερωτα.
ως την τελευταια του φαση.
ως την απολυτη ολοκληρωσή του.
που ειναι η προδοσια!
κανενας φοβος τρελας δεν θα μας αναγκασει
να καταστειλουμε τη σημαια της φαντασιας.
βολευεσαι ετσι?
ο ερωτας δεν ειναι ανατροπη.

H Ψυχραιμια Ειναι Ενοχη 2

η ψυχραιμια ειναι ενοχη

-δεν αφομοιωνεται πλεον κανενας.
ουτε οι νεοι,ουτε οι εργατες,ουτε βεβαια οι μεταναστες.
ουτε καν οι επαρχιωτες.
ποια γλωσσα?χρησιμοποιουμε μια γλωσσα διαφημιστικη.
ποια κουλτουρα?δεν απεμεινε πια ουτε μια πουθενα.
ποια θρησκεια?κανεις.
και αυτη η εξελιξη εγινε αποδεκτη.
και το ξερεις.
οι μεταναστες εχουν χασει τα παραπανω.
βρισκομαστε στην ιδια κατασταση,
και αυτο δεν αποτελει μεγαλυτερο μυστικο.
ειπε σα να τη λυποταν.
κανεις δεν πιστευει πια απιθανα πραγματα.

-μα γιατι το λες?
εγω μικρη εκανα εξασκηση καθε μερα.
ειχα πετυχει μια φορα να πιστεψω 7 απιθανα πραγματα πριν το προγευμα.
τολμω να πω,πως δεν εχεις κανει αρκετη εξασκηση.
το κεντρικο ερωτημα ειναι το εξης:
θα μπορεσουν αυτοι οι μελλοντικοι ανθρωποι να κυριαρχησουν,
μεσω μιας απελευθερωτικης πρακτικης,
επι της επιφασης και της αποστερησης?
ή,αντιθετα,θα κυριαρχηθουν με εναν τροπο
που θα ειναι ακομα πιο ιεραρχικος και υποδουλωτικος απ ο,τι σημερα?
θα πρεπει κανεις να ειναι προετοιμασμενος για το χειροτερο,
και να παλευει για το καλυτερο.