Κριμα Που Δεν Θυμαμαι

εδω στεκεσαι.
μες στην σιωπη με ματια ανοιχτα στα παρασιτα.
ολα οσα ζητας ειναι απροσιτα.
σβηνονται οι φωνες,οι μουσικες απομακρυνονται,περναω απεναντι,κλεισε το παραθυρο,
παραδιπλα καποιος σε σκεφτεται.
τις αντικρουομενες εικονες σου.
ειναι ακατανοητες και σου επιβαλλονται.
και ολοι εκει μεσα βολοδερνουν.
κι ακομα δε βρεθηκαν.
κατηγοριες ιδιες καταρες.
ο μυθος λεει οτι παιζουνε τις μουσικες καρεκλες.
7 αυτες,6 οι καρεκλες,
ετσι δεν παει?
η επυχημενη,η σκληρη,
η κοσμικη και η ευαισθητη.
η πολιτικα ορθη,η bon viveur και η μοιραια.
περιφερονται με τις αναμνησεις τούς που αποδειχτηκαν κλεμμενες.
γιατι καποιος αλλος τις ειχε ζησει.