Σάββατο, Μαρτίου 07, 2009

Ολοι Φτυνουν Πανω σε Μια Γεφυρα!


αυτοεγκλωβισμενοι στην σπηλια
παρακολουθουμε φοβισμενοι μεσα απ την στενη χαραμαδα.
ειναι ολα φτιαχτα,τα φτιαχνουμε μονοι μας.

οσοι καταστελλουν την επιθυμια
το κανουν επειδη η δικη τους
ειναι αρκετα ανισχυρη για να κατασταλει.

ειναι περιπλοκο
ειναι δυσκολο
σου ζαλιζει τον ερωτα
αλλα τί να γινει?
ετσι ειναι και δεν αλλαζει.

το πεπερασμενο και διεφθαρμενο,το απειρο και ιερο.
οι απολαυσεις των αισθησεων,οι φαινομενικες επιφανειες.
το σωμα δεν χωριζεται απ την ψυχη.

αυτο που σου λειπει ειναι μια αφηρημενη εννοια που λεγεται χρηματα
και μια ακομα πιο αφηρημενη που λεγεται ασφαλεια.
σαν μια πεινασμενη γλυκατζου,
που εχει βουτυρο,αλευρι,αβγα,γαλα και ζαχαρη
αλλα δεν εχει γραμμαρια και ρευμα.

8 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

Μα φυσικά και αυτοεγκλωβισμένοι.
Σε χειροποίητες προχειροφτιαγμένες μήτρες.
Δε χωράνε εκεί ατόφιες επιθυμίες. Αυτές καρφώνονται βαθιά στην 'ενδοχώρα' και δεν μας παίρνει για πολλές παρθενορραφές..
Πόσα βολτ ζωής ν' αντέξει κάποιος σε μία μέρα;
Πόσα γραμμάρια συνειδητών επιλογών;
Θαρρείς πως αν στερεώναμε στο άρωμα της ελευθερίας μια βελόνα, να είχαμε ποτέ μας μια πυξίδα;

Μπουκώσαμε αφηρημένο..
το ίδιο βιολάκι γαμημένο.
Νανουρίζουμε φόβους, μετράμε μποφόρ οικονομικής στενότητας και ακόμα να καταλάβουμε γιατί η πίπα του Μαγκριτ δεν είναι μία πίπα.

Έτσι. Ώσπου κάποιο πρωινό να ξυπνήσει η υπέρβαση στο δίπλα μαξιλάρι και να μας αφήσει σύξυλους, να χάσκουμε με το στόμα ορθάνοιχτο και τις πατούσες ξυλιασμένες - μα καλά, τί στο διάολο, εδώ κοιμόσουν τόσα χρόνια;

Λέω ν' αφήσω ραβασάκι σ' αυτή τη γλυκατζού.. 'το νου σου, μην ξεχάσεις το κακάο!'
Δεν υπάρχει πιο όμορφη κι ευεργετική λέξη απ' αυτή..
κ α κ ά ο.


http://www.youtube.com/watch?v=dbRUv8gFDOQ&feature=related


Κακαοκαλησπέρες :)

samson rakas είπε...

εκλογές για το καστοριάδη είναι μία θεολογική ιδέα σύμφωνα με την οποία η κυρίαρχη υπόσταση του λαού, μετά από μια μυστηριώδη χημική διαδικασία, συμπυκνώνεται μια Κυριακή και, μέσω επιφοιτήσεως, βρίσκει σκήνωμα σε 300 ανθρώπους, οι οποίοι την διατηρούν και την μεταφέρουν ενσαρκώνοντας την για πέντε χρόνια μέχρι, ξαφνικά, στα πέντε χρόνια απάνω, να ξαναδιαλυθεί μέσα στον λαό που την ξανασυμπυκνώνει και την μεταφέρει στους 300 κ.ο.κ.

δε μοιάζει πολύ με το μαγείρεμα;

moN_kouL είπε...

γεια σου αννιτα!
"να εχεις υπομονη με αυτα που μοιαζουν αλυτα στην καρδια σου και να αγαπησεις τις ιδιες τις ερωτησεις - σαν να ειναι σφραγισμενες πορτες ή βιβλια γραμμενα σε 1 αγνωστη γλωσσα. μην ψαχνεις απαντησεις... ζησε τις ερωτησεις!"
ραινερ μαρια ριλκε.
(τωρα που το λες μαλλον κακαο φωναζουν τελευταια και οι γατες στη γειτονια μου.αυτες τα ξερουν ολα!)


ξαναζεσταμενο φαι σαμψων λες ε?παντως κατα τη διαρκεια της πενταετιας εκτος απ το να διατηρουν και να περιφερουν την κυριαρχη υποσταση του λαου,νομιζω οτι συσκεπτονται μερα νυχτα με τους συμβουλούς τους για να του βρουν τροπους να θυσιαστει.(αν δεν εχει θυσιαστει απο μονος του).
καλη η χημεια παντως αλλα προτιμοτερη η μη χημικη ζυγοσταθμιση.
θαρρεις πως αν στερεωναμε στο αρωμα της ελευθεριας μια βελονα, να ειχαμε ποτε μας μια πυξιδα;

samson rakas είπε...

βελόνα ε;

η υπόγεια φαλλοκρατική σύλληψη του προορισμου μπορεί να προσβάλει την αννίτα, γι αυτό θα διαφωνησω μαζί σου.

moN_kouL είπε...

μαζι της εννοεις.για πες?

izydoor είπε...

υπάρχει ίσως μια λύση, για να μη μαλώνετε.
η βελόνα είναι όσο να πεις σύμβολο φαλλοκρατικό, επομένως, για να μην κρανιώσει η αννίτα (την οποία δε ρωτήσαμε!) μπορεί κάλλιστα να γίνει η διατύπωση:
αν στερεώναμε στο άρωμα της ελευθερίας ένα σκαθάρι,

κατά το λουντεμικό "κι αν η παναγία μύριζε ένα βάτραχο;"

κτλ κτλ

moN_kouL είπε...

αμαν μπερδεμα!

samson rakas είπε...

από μπερδέματα άλλο τίποτα.

γι' αυτό θα προτιμήσω σκαθάρι για τη πυξίδα μας. είναι πιο ακριβής, κι αυτό κι εγώ.