περι bloggin

αν η ίδια η φύση του bloggin αποδειχθεί εν καιρώ αντιπαραγωγική προς τις υπάρχουσες οικονομικές σχέσεις ώστε το δίκτυο να αποκτήσει συνείδηση αντιδραστική, τολμώ να πω πως η φύση της ανάγνωσης θα αναγεννηθεί.

Σχεδόν όλα τα blog, λοιπόν, σήμερα, ασχολούνται με ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που πρόβλεψε και ζήτησε ο Καστοριάδης, δηλαδή την συνειδητή κοινωνική παρέμβαση και αυτο-οργάνωση του “Φαντασιακού” της Κοινωνίας, σε σχέση με πραγματικά κοινωνικά θέματα, και ΟΧΙ σε σχέση με (αποκομμένες εντελώς από τον εξω-ιντερνετικό κόσμο) “εικονικές ταυτότητες“

ανεξαρτητα απ το τι μπορει να προσφερει στην κουλτουρα μας το bloggin,
ανεξαρτητα απ το αν μπορει να καταστει μια πρωτη αμυνα κατα του ολοκληρωτισμου και της ομοιογενειας,
ανεξαρτητα απ το αν βαλτωσει σε μια μορφη σκανταλιαρικης δυναμης που υπονομευει αυθεντικες εμπειριες καταχωρωντάς τες αναλογα με ενα προσκαιρο ενδιαφερον,
ανεξαρτητα απ το αν πετυχει την αναγεννηση της ιδιας της φυσης της αναγνωσης,
ανεξαρτητα απ το αν αναζητησει και τελικα διατηρησει την αυτονομησή του,
ανεξαρτητα απ το αν εκθεσει την τιμη και τη γαληνη των καθεστωτικων παραγωγων του λογου,
ανεξαρτητα απ το αν καποτε προαγει την κοινωνικη βελτιωση στο βαθμο που το απαιτησει η συνειδηση(ή νευρωση) των διαχειριστων του,
οφειλει να επαναπροσδιορισει τη δυναμικη της κοινωνικης δρασης και να την ξεκολλησει απο το πολιτικο-οικοναμικο ιστο.(χωρις απαραιτητα να αναιρεσει την αλληλοεξαρτησή του με τη θρησκεια,την ψυχαγωγια,την οικονομια,την πολιτικη αλλα και τα κοινωνικα κινηματα καθε μορφης).
ισως και μονο ετσι υπαρξει η πιθανοτητα να μην αποκοπει η ανεξαρτησια απ τη λειτουργικοτητα που το εκανε εξ αρχης παραγωγικο.εξαλλου στον πυρηνα καθε γνησιας αισθητικης αντιδρασης βρισκονται τα ερεθισματα που δεν εχουν εκ των προτερων ορθολογικη ή πρακτικη εφαρμογη,αλλα παρ ολα αυτα εμπλουτιζουν τη ζωη μας.
ειμαστε σ αυτη τη ζωη για να διευρυνουμε την ψυχη,να απελευθερωσουμε το πνευμα και να φωτισουμε τον εγκεφαλο...το απελευθερωτικο σοκ της εμπνευσμενης μη χρησιμοτητας...

"οποιος μεταδιδει στους εν δυστυχια αδερφους του την κρυφη λαμψη των ονειρων του,επενεργει πανω στην κοινωνια γυρω του σαν ενα διαλυτικο ,και κανει εκεινους που τον καταλαβαινουν,συχνα χωρις να το συνειδητοποιουν,παρανομους και ανταρτες".
Pierre Quillard