περι bloggin

αν η ίδια η φύση του bloggin αποδειχθεί εν καιρώ αντιπαραγωγική προς τις υπάρχουσες οικονομικές σχέσεις ώστε το δίκτυο να αποκτήσει συνείδηση αντιδραστική, τολμώ να πω πως η φύση της ανάγνωσης θα αναγεννηθεί.

Σχεδόν όλα τα blog, λοιπόν, σήμερα, ασχολούνται με ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που πρόβλεψε και ζήτησε ο Καστοριάδης, δηλαδή την συνειδητή κοινωνική παρέμβαση και αυτο-οργάνωση του “Φαντασιακού” της Κοινωνίας, σε σχέση με πραγματικά κοινωνικά θέματα, και ΟΧΙ σε σχέση με (αποκομμένες εντελώς από τον εξω-ιντερνετικό κόσμο) “εικονικές ταυτότητες“

ανεξαρτητα απ το τι μπορει να προσφερει στην κουλτουρα μας το bloggin,
ανεξαρτητα απ το αν μπορει να καταστει μια πρωτη αμυνα κατα του ολοκληρωτισμου και της ομοιογενειας,
ανεξαρτητα απ το αν βαλτωσει σε μια μορφη σκανταλιαρικης δυναμης που υπονομευει αυθεντικες εμπειριες καταχωρωντάς τες αναλογα με ενα προσκαιρο ενδιαφερον,
ανεξαρτητα απ το αν πετυχει την αναγεννηση της ιδιας της φυσης της αναγνωσης,
ανεξαρτητα απ το αν αναζητησει και τελικα διατηρησει την αυτονομησή του,
ανεξαρτητα απ το αν εκθεσει την τιμη και τη γαληνη των καθεστωτικων παραγωγων του λογου,
ανεξαρτητα απ το αν καποτε προαγει την κοινωνικη βελτιωση στο βαθμο που το απαιτησει η συνειδηση(ή νευρωση) των διαχειριστων του,
οφειλει να επαναπροσδιορισει τη δυναμικη της κοινωνικης δρασης και να την ξεκολλησει απο το πολιτικο-οικοναμικο ιστο.(χωρις απαραιτητα να αναιρεσει την αλληλοεξαρτησή του με τη θρησκεια,την ψυχαγωγια,την οικονομια,την πολιτικη αλλα και τα κοινωνικα κινηματα καθε μορφης).
ισως και μονο ετσι υπαρξει η πιθανοτητα να μην αποκοπει η ανεξαρτησια απ τη λειτουργικοτητα που το εκανε εξ αρχης παραγωγικο.εξαλλου στον πυρηνα καθε γνησιας αισθητικης αντιδρασης βρισκονται τα ερεθισματα που δεν εχουν εκ των προτερων ορθολογικη ή πρακτικη εφαρμογη,αλλα παρ ολα αυτα εμπλουτιζουν τη ζωη μας.
ειμαστε σ αυτη τη ζωη για να διευρυνουμε την ψυχη,να απελευθερωσουμε το πνευμα και να φωτισουμε τον εγκεφαλο...το απελευθερωτικο σοκ της εμπνευσμενης μη χρησιμοτητας...

"οποιος μεταδιδει στους εν δυστυχια αδερφους του την κρυφη λαμψη των ονειρων του,επενεργει πανω στην κοινωνια γυρω του σαν ενα διαλυτικο ,και κανει εκεινους που τον καταλαβαινουν,συχνα χωρις να το συνειδητοποιουν,παρανομους και ανταρτες".
Pierre Quillard

καποιος μας βλεπει στον υπνο Του.

καμια φορα τα σκηνικα καταρρεουν.
γιατι ενας ανθρωπος
χαρακτηριζεται ευκολοτερα οταν υποκρινεται παρα οταν φερεται με ειλικρινεια?
γιατι τα αφανερωτα προδινονται ευκολα απ' τις πραξεις που κανουμε και τις στασεις που παιρνουμε?
υπαρχουν στιγμες που αφου σπαταλησεις χρονια θετοντας σκοπους,φροντιζοντας για το μελλον ή για την δικαιωσή σου,
ξαφνικα με 1 ιλιγγιωδη τροπο νιωθεις εγκλωβισμενος,χωρις προπαντων διαφυγη.
αλλα δεν ηρθε ακομα η ωρα.
ο κοσμος ξαναπαιρνει την πραγματικη του μορφη και μας
ξεφευγει.
υπαρχουν στιγμες που στο προσωπο μιας γνωστης μας, ξαναβρισκουμε εκεινη που ειχαμε αγαπησει πριν μηνες ή χρονια ή αιωνες και επιθυμουμε
αυτο που συχνα μας κανει να νοιωθουμε τοσο μονοι.
αλλα δεν ηρθε ακομα η ωρα.
ο κοσμος ξαναπαιρνει την πραγματικη του μορφη και μας
ξεφευγει.
υπαρχουν στιγμες που νιωθεις το πιονι 1 παρτιδας που παιζουν οι ουρανιες δυναμεις στην σκακιερα της υπαρξης.και μετα επιστρεφεις στο κουτι της ανυπαρξιας.
αλλα δεν ηρθε ακομα η ωρα.
ο κοσμος ξαναπαιρνει την πραγματικη του μορφη και μας
ξεφευγει.
υπαρχουν στιγμες που ο κηπος σου ξεραινεται ή παγωνει.μονο η φασολια σου σε νοιαζει τζακ?

Δανεισε Τον Εαυτο Σου Και Δωστον Σε Σενα.Αυτο Ειναι Αδυνατον!

η ζωη δεν πρεπει να ειναι ομορφη.ή μηπως ειναι?καθολου δε θυμασαι.
γι αυτο δεν ειχες τί να της πεις πριν.επρεπε να λεγες
"καλα ονομα ειναι αυτο τωρα?".
ζουμε αλλιως οταν μιλαμε και αλλιως οταν δεν μιλαμε.πρεπει να κανεις λαθη για να φτασεις στην αληθεια.να φας το απαγορευμενο φρουτο και να ανοιξεις ενα παραθυρο αφου και η τελευταια πορτα εχει πια κλεισει.να δεις τη ζωη αποστασιοποιημενα.
και να της πεις οτι στα σχολεια του μελλοντος το μονο μαθημα θα ειναι η συζητηση.και στις φυλακες.
αφου βεβαια πεθανει η καθημερινη ζωη.η στοιχειωδης ζωη.θα περασεις στην ανωτερη ζωη.θα φαινεται στα ματια της.
να λες επιτελους αυτο που θες.να κανεις αυτο που θες.
αρχιδια...
αφου οσα λειπουν απ την ανωτερη ζωη καταναλωνονται σαν υποκαταστατα.
προς το παρον το πολυ πολυ να αρχισουν να λενε διαχειρηση αντι για διακυβερνηση.ειναι αναγκαιο.ξεχνανε βεβαια οτι το τελος της πολιτικης ειναι και το τελος της δημοκρατιας.
καλα,σ αυτο θα κολλησουνε?
απολυτη καθυποταξη και μονοτονια.
μπορει βεβαια να πουν και για οριστικη αναδομηση.
σκατα...
να αφησεις τα παραδειγματα και να δεις την αληθεια.εκσυγχρονισμενος αναλφαβητισμος και γραφικες παραστασεις σχεδιασμενες απο ηλιθιους.διανοητικος και ψυχικος εκφυλισμος.φοβος και φιλοδοξια.η ζωη σου.τα προθυμα γραναζια στο μεγαλο τροχο της προοδου.
περα απο την αναποφευκτη οσο κι ανεξηγητη απωλεια ολων αυτων που αγαπησες, το παιχνιδι ακομη παιζεται, υπαρχουμε εσυ. καθε μορφη προπαγανδας ειναι λοιπον θεμιτη.εχεις μπροστα σου να βρεις μια συκεκριμενη οπτικη για τη ζωη και να ευθυγραμμιστεις με τις ανολοκληρωτες περιπετειες σου.ολοι θα καταλαβουν.
εκτος βεβαια εαν εχουν παραιτηθει για να ανοιξουν καμια κομπινα στην επαρχια,
εχουν γινει σταφιδα απο τα τσιπουρα και δεν μπορουν να αρθρωσουν κουβεντα,χρωστανε παντου,ή απλα ειναι ερωτευμενοι μεχρι τα μπουνια και δε θελουν να τους ενοχλει κανεις.

2 Κειμενακια Που Βρηκα Στο Ιnternet Και μ'Αρεσαν

Σήμερα δεν θα γράψω ούτε λέξη!!!

Σκεφτόμουνα να γράψω κάτι αλλά δεν θα γράψω ούτε λέξη. Για να αρχίσω να γράφω θα πρέπει να σχηματίσω λέξεις μπλέκοντας σύμφωνα και φωνήεντα με άπειρους κανόνες γραμματικής και δεν έχω καμία όρεξη να το κάνω. Δεν γράφω ούτε λέξη. Τίποτα δεν θα γράψω. Δεν έχει νόημα, γιατί να γράψω κάτι; Μα εδώ που τα λέμε δεν μου έρχεται και τίποτα το ιδιαίτερο στο μυαλό για να γράψω. Όχι, όχι, δεν θα γράψω τίποτα. Όρεξη είχα τώρα να σκέφτομαι πρόσωπα και καταστάσεις και να κάθομαι να αναπτύσσω παραγράφους και νοήματα. Όχι φίλε, αυτά δεν είναι για μένα. Δεν γουστάρω απόψε να αποτυπώσω ούτε λέξη. Όταν γράφεις κάτι το χέρι χαράζει γραμμές με απότομες σπασμωδικές κινήσεις και μπαίνει σε μία διαδικασία που έχουμε μάθει από το δημοτικό και αποκαλείται γράψιμο. Σήμερα όμως όλα όσα έχω μάθει δεν με βοηθάνε γιατί δεν μπορώ να διώξω από πάνω μου αυτή την βαρεμάρα. Μόνο που σκέφτομαι ότι θα πρέπει να κάτσω κάπου και να κάνω μια διαδικασία για κάποια ώρα, νιώθω την κούραση ! Όχι, όχι, δεν θα γράψω ούτε λέξη. Θα σταματήσω αυτή την στιγμή γιατί δεν νομίζω ότι έχω κάτι να πω. Το μόνο που θέλω είναι να μην γράψω ούτε λέξη απόψε. Σαν κάτι μαλάκες που κοροϊδεύω θα γίνω; Κάτι ψωνισμένους που νομίζουν ότι έχουν να δώσουν κάτι και κάθονται και γράφουν και γράφουν και γράφουν και μετά τα μοιράζουνε στον κόσμο αναμένοντας κριτικές. Όχι φίλτατοι! Εγώ μαλάκας δεν θα γίνω. Αντίσταση κατά της γραφής τώρα! Ούτε λέξη! Σήμερα νιώθω επαναστάτης του κορμιού μου. Καταπιέζω την συγγραφική μου στέρηση με νοητική μεθαδόνη και αντιστέκομαι σε μια καλοφτιαγμένη κόλλα χαρτιού που με κοιτά σαν πόρνη με ανοιχτά πόδια πάνω στο γραφείο. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε αλλά σήμερα δεν θέλω να γράψω ούτε λέξη. Ποιος είναι ο σκοπός; Να συμπληρώνεις σελίδες; Και ποιο είναι το νόημα; Όχι, όχι, απόψε δεν θα γράψω ούτε λέξη. Μην ανακυκλώνομαι και λέω τα ίδια και τα ίδια, νομίζω το πιάσατε το νόημα. Απλά δεν θέλω να γράψω απόψε, δεν έχω όρεξη, δεν έχω διάθεση και έχω πείσει τον εαυτό μου ότι μπορώ να τα καταφέρω να μην γράψω τίποτα. Κι όταν λέμε τίποτα εννοούμε τίποτα. Ούτε λέξη! Και ξέρετε κάτι; Νομίζω ότι τα κατάφερα. Ε;



Δε γαμιέται



Ξυπνάς για την δουλειά και χάνεις ένα ολόκληρο μισάωρο να βρεις ρούχα, κλειδιά, γυαλιά, κινητό, μυαλό και καφέ που να μετακινείται εύκολα. Κι εκεί που λες ουφ, μπορώ επιτέλους να ξεκινήσω, μια αόρατη δύναμη σε κοκαλώνει ενώ δυο μεγάλα τριχωτά πλοκάμια τυλίγουν σφιχτά όλο σου το κορμί και βρίσκεσαι αστραπιαία στην χώρα του ΔεΓαμιέται.

Σ' αυτήν την περίεργη χώρα, όλοι οι κάτοικοι ψαρεύουν αλλά από χόμπι, γιατί δεν τους αρέσουν τα ψάρια. Τα πετάνε στις γάτες που επίσης τα σκυλοβαρέθηκαν αλλά (εφαρμόζοντας κατά γράμμα το «ΔεΓαμιέται» του μεγάλου βιβλίου της Γαμιστερής Φιλοσοφίας) τα σαβουριάζουν. Ξαφνικά, δυο άπλυτες νεράιδες σε πλησιάζουν και σου ρουφάνε όλο τον εγκέφαλο απ΄τα αυτιά κάνοντας απίστευτη ηχώ (=ο λόγος είναι προφανής για όσους ξέρουν στοιχειώδη φυσική).

Καλείσαι τώρα να ζήσεις στην γη τους. Ξαφνικά έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο και χώρο (ακόμα και μέσα στο κεφάλι σου) για ο,τιδήποτε. Άμα δηλαδή αποφασίσεις να διαβάσεις, αυτόματα ψηφίζεται νόμος που καταργεί τα τηλέφωνα, τα κουδούνια, τις υποσημειώσεις και τις άγνωστες λέξεις ενώ εμφανίζεται μπροστά σου ένα κοτλέ ανάκλινδρο καπάκια με ένα κιβώτιο σοκολάτες και δεγαμιέται, τρία κουτιά μαρς για τη φάση.

Άμα θέλεις να κάνεις κούρα ομορφιάς έχεις στην διάθεσή σου όλων των ειδών τα καλλυντικά, χαλάουες, κρέμες κι μια μασατζού που δεγαμιέται, συμφωνεί να σου κάνει μασάζ για δώδεκα συνεχόμενες ώρες μέχρι να γίνεις αλοιφή. Άμα αποφασίσεις να επικοινωνήσεις με άλλους ανθρώπους, σου βρίσκουν τους καλύτερους εγκεφάλους του κόσμου και δεγαμιέται, συμφωνούν να μιλήσουν μαζί σου για πράγματα που είναι εντελώς καινούργια, μέχρι να τα καταλάβεις.

Στην πορεία, ψιλοβαριέσαι τη ρέχλα και αποφασίζεις να εργαστείς. Αστραπιαία γεμίζει ο τόπος δουλειές και εργοδότες που δεγαμιέται, σε πληρώνουν ένα εκατομμύριο ευρώ το δευτερόλεπτο για να δεχτείς να τους προσλάβεις εργοδότες. Αλλά το μετανοιώνεις. Δεγαμιέται, μαλάκας είσαι να δουλεύεις ενώ όλοι ψαρεύουν;

Αποφασίζεις καλύτερα να δεις μια ταινία. Γεμίζει ο τόπος προτζέκτορες, χάι φάι, σαράουντ και γούφερ ενώ έχεις να διαλέξεις ανάμεσα στα πιο αγαπημένα σου θρίλερ που το ξέρεις ότι είναι τα αγαπημένα σου αλλά δεν τα ΄χεις ξαναδεί. Κάτω απ΄την καρέκλα σου υπάρχει ειδικό σύστημα που σε ταρακουνάει όταν ο Νίο αφού διαλέξει το κόκκινο χάπι πάει ντουγρού στο Μάτριξ και η κάθε αγαπημένη σου ταινία δεγαμιέται, διαρκεί τρεις βδομάδες.

Και έτσι, περνάς μια αιωνιότητα αφού έχεις διαβάσει, έχεις ομορφύνει, έχεις συζητήσει με αληθινούς ανθρώπους, έχεις ζήσει την κάβλα του να απορρίψεις τις πιο καλοπληρωμένες δουλειές στον κόσμο και έχεις ξανααπολαύσει όλες τις αγαπημένες σου ταινίες για πρώτη φορά.
Είναι Παρασκευή και αφού σιγουρευτείς ότι βαστάς τα κλειδιά σου (κατανικώντας μια περίεργη όρεξη να πας για ψάρεμα), μπαίνεις στ΄αυτοκίνητο και δεγαμιέται, ξεκινάς για τη δουλειά.

Συζητιουνται Καθημερινα!

οι περισσοτεροι ανθρωποι κλωθογυρνανε τις επιθυμιες τους
σαν γατες σε οργασμο. θελουν «να ωριμασει η ιδεα»,
«να γινει τελεια η εικονα»,
«να φτασουμε στο καλυτερο δυνατο». κανεις δεν θα σε περιμενει. εκατομμυρια ανθρωποι διαγκωνιζονται και περιμενουν στην ουρα για να παιξουν το ρολακι τους και να απελθουν, οπως εσυ.
αξιωματουχοι με ματια μυτερα,προεδροι με μουστακια μυτερα,
κυριες πρωθυπουργων με ασπρα δοντια,δουκες και κομητες με μυρωμενα καπουλια.
μαζεμενοι σε αιθουσες οπερας και σε δημοσια κτιρια γοτθικου ρυθμου,
σε δωματια χωρις παραθυρα και σε ιδιωτικα αεροπλανα
περιστοιχισμενοι απο κυνηγοσκυλα ρατσας,ξαμολιουνται για ακομα ενα κυνηγι αλεπουδων.
φτιαχνουν συνορα,κουτσομπολευουν,συνωμοτουν,μετακινουν στρατους κατα δω κατα κει,ανεβαζουν ή κατεβαζουν τιμες,μαγειρευουν ιντριγκες,φτιαχνουν επιτροπες,κανονιζουν ισχυρους γαμους.
και εσυ...
βλεπεις πως ο κοσμος ειναι αδιαπεραστος,διαπιστωνεις πως ειναι αδυνατο να απλοποιησεις τα πραγματα,συναντιεσαι με την παναρχαιη σκληροτητα,σου ξεφευγει να αναρωτηθεις γιατι τελικα ζει ο εαυτος σου και μενεις με τη γυμνη σου πραγματικοτητα.
μπες στον χορο και σιγα σιγα θα μαθεις τα βηματα. ξεκινα και σιγα-σιγα θα διορθωσεις τις ατελειες.
μιλα για ενδιαφεροντα κι ας μη φαινεται κανενα πουθενα.
αγαθονησι και διαμαντης,αστακος και αριων...

Αυτο Ομως Ειναι Μια Αλλη Ιστορια!

ο δρομος ηταν πνιγμενος στη βρωμια.καπου εκει μεγαλωσα.ολη μερα εβρεχε αλλα δεν μυριζε το ιδιο.μαλλον κοπρια μονο.τα σπιτια μικρυναν ,τα λουλουδια πεθαναν.θυμηθηκα το δεντρο που ανεβαινα τοτε.σερνοτανε στο εδαφος.κατι το βαραινει?

στο δρομο την πρωτοειδε.καπως την ειδε,καπως τον ειδε.καπως μιλησανε,συζητησανε,ποιος θυμαται?
«θα με πας σπιτι?» του ειχε πει μια μερα που εβρεχε.
«μουσκευεις λιγοτερο όταν μοιραζεσαι τη βροχη»
ειχε ένα θρασος…
ποτε δεν καθοταν ησυχη.ρητορευε,υποδεικνυε,θα αλλαζε τον κοσμο.
«θα τον αλλαξουμε μαζι αφου δεν σου αρεσει» της ειπε.

το σπιτι τωρα ηταν γεματο oμως.κυριολεκτικα γεματο.παντου παρκαραμε.οι γειτονισσες το καταχαρηκαν.ανοιξτε τα παραθυρα λεγανε να φαινεται η ζωντανια.μουσικες ,χαχανητα και αγριοφωναρες.σε κεινο το δωματιο όμως δεν μπηκε κανεις.

αγαπιοντουσαν μαλλον.μαζι μεγαλωσαν,μαζι περασαν εφηβικο ερωτα,ξεχνιεται?δεν υπηρχε μυστικο αναμεσα τους ,ουτε χωρεσε ποτε κανεις εκει…αυτά που θυμασαι με μια γελοια τρυφεροτητα και χαμογελας σαν κοριτσακι.δεν κρατησε ωστοσο. δυο-τρεις μηνες μoνο. κανεις δεν εμαθε λεπτομερειες, γιατι και πως και ποιος εφταιγε. εκεινη γυρνουσε με κοκκινα, πρησμενα ματια, εκεινος πάλι δεν μιλιοτανε, εβλεπες οτι ηθελαν να ειναι μαζι, αλλα για καποιο λογο δεν μπορουσαν.οι μοιραιοι ερωτες είναι τελικα καταδικασμενοι?

πως χωρεσανε ολοι μπροστα στο τζακι κανεις δεν καταλαβε.το τσιπουρο θα φταιει.οι μυστικιστες λενε πως μολις παρατησεις κατι το εχεις.τι εχεις?Κατι το ιδιωτικο και πρωτογονο με δοσεις φοβου και τρομου.το βλεπουμε όταν μενουμε ακινητοι.και όταν ακουμε τις σκεψεις της σιωπης.το ρομαντσο της μοναξιας και το ρομαντσο της καινουριας αγαπης δεν διαφερουν και τοσο…το τσιπουρο θα φταιει.
τι θα πει δεν εχεις ορεξη για τραγουδι?και βεβαια εχεις.
με λες αλάνι χαώδη κολλημένο
ό,τι μπορώ κάνω αλλά και σε προσμένω
ώρα την ώρα αποφασίζεις ό,τι ορίζεις
αλλά ποτέ μην πεις ότι δεν γνωρίζεις

κι αμα δεν σ αρεσει

το μπρελοκ εσπασε.τα κλειδια αλλαξαν χερια.
μπορει και το αντιστροφο.

κι αμα σ αρεσει.

εχουν αχορταγη διψα για δυναμη,ειναι εθισμενοι σε αφηρημενες εννοιες-νομους,θελουν να κυβερνανε και να απαγορευουν και να οριζουν και να διευθυνουν και να διαταζουν και να τιμωρουν και να ανταμειβουν και να προσταζουν και να στερουν και να φοβουνται και να ελεγχουν και να μισουν.
κατα βαθος δεν τους αρεσει η εξουσια ομως.
καταφευγουν σ αυτην για να εκδικηθουν οσους επεβαλαν την εξουσια στους ιδιους παλιοτερα.
ειναι τρομαγμενοι και τρομακτικοι.ακαμπτοι,αυταρχικοι,ψωνια,δογματιστες,
ακατανοητοι,απληστοι,παραλογοι,βλακες.
δινουν μεγαλυτερη προτεραιοτητα στην οικονομια απ ότι στην υγεια,στην αγαπη,στην τεχνη,στην ομορφια,στη ζωη,στο σεξ.
το ότι δωσανε το χρωμα τους σε τοσες πραξεις και σκεψεις τοσους αιωνες αποδεικνυει όχι μονο τη δυναμη αλλα και τη «νομιμοτητα» τους.γι αυτο και εχουν παρει το μηνυμα.

κι αμα σ αρεσει.

η εξεγερση επαναπροσδιορισε καποιες αξιες και καθορισε ένα οριο για την καταπιεση αλλα και για την κοινη σε ολους τους ανθρωπους αξιοπρεπεια.εθεσε και ένα κοινο δεσιμο αλυσιδας αναμεσα σε ολους,μια συνωμοτικοτητα,μια αλληλεγγυη,μια επικοινωνια,μια αποφασιστικοτητα.ξυπνησε ανθρωπους,τους εκανε υπαρξεις,τους εδωσε ταυτοτητα,τους εκανε ομοιους και αλληλενδετους.

κι αμα σ αρεσει.

θελετε δε θελετε παρτε το χαμπαρι,αναρχοτρομοκρατες της δεκαρας,
θα βαλουμε ταξη σ αυτον τον τοπο.πανε αυτα που ξερατε.
οι ξενοι φιλοι περιμενουν να ερθουν να επενδυσουν,
να τσεπωσουμε κατι,οτι προλαβουμε.
εχουμε επιχειρηση,δεν κωλοβαραμε.

κι αμα σ αρεσει.

η αθωοτητα απ την στιγμη που αρχιζει η δραση ειναι δυνατο να αποφυγει το εγκλημα?
η εξεγερση προυποθετει την απαρνηση της βιας?
φερτε μας κι αλλους υπουργους…