ο κοσμος δεν κερδιζεται με προσευχες

Ένα τραγούδι για το Ρεσάλτο

Ο Καραϊσκάκης έστησε τα ταμπούρια στο Μετόχι

Κι ο Κιουταχής μες τη χωσιά έχασε μια στρατιά

Η πόλη πήρε τ’ όνομα από το δέντρο κερατιά

Και από τον Γκίνη τον αδίστακτο μεγαλοτσιφλικά

Αποτραβήχτηκε ο Σαρωνικός ξεμπαρκάραν πρόσφυγες

Γέμισε η ιχθυόσκαλα μικρασιάτικες φωνές

Πηχτή η λάσπη χέρσα οικόπεδα αρχαία κληρονομιά

Και το πείσμα να κερνά τις παράγκες γιασεμιά

Βρες με…

Λιπάσματα στο μεσοπόλεμο Μποδοσάκης και Κοπή

Το τσιμεντάδικο χορεύει βαλς με το φουγάρο της ΔΕΗ

Πρόσφυγες που γίναν απεργοί του ιδιώνυμου στρατοί

Ρεμπέτες που γλιστράν στο τραμ τα χαράματα βουβά

Κατοχή και θάνατος εμφύλιος και ζωή

Ο Μιχάλης του ΕΛΑΣ σβήνει με τον Φωτάκη αγκαλιά

Απ’ τη Ρέπουλη ως το Νερό στην Μάχη της Ηλεκτρικής

Γερμανοί Άγγλοι φάλλαγες και οι ρουφιάνοι στην αυλή

Απ’ τα ταμπούρια στα νησιά εμφύλια προσφυγιά

Απ’ τις αλάνες στα στενά πάντα βαριά τα λαϊκά

Το πεϊνιρλί κι η Φίνος Φιλμ μπερδεμένη εργατιά

Τρέλα τρελή που λύθηκε στα Ιουλιανά

Τα τανκς από την Παπανικολή αράξαν στην Ερμού

Οι χαφιέδες στρώθηκαν για πατσά στου Κεραντζάκη

η εξορία τύλιξε τα σπίτια στη σιωπή

που έσπαγε με σαμποτάζ θραύσματ’ από γιασεμί

το πυκνό τσιμέντο έπνιξε τις φωνές μες τις αλάνες

και η μεταπολίτευση στις ντουντούκες τις φωτιές

η Σαλαμίνος κατηφόρισε προς το σοσιαλισμό

και η Δημοκρατίας ανηφόρισε προς τον οπορτουνισμό

η πλατεία Λαού άδειασε από τον περιώνυμο λαό

είδε στα τραπεζοκαθίσματα τον καινούργιο του εαυτό

τι δεξιός και τι αριστερός στα μοντέρνα καφενεία

τι πούλια τι αυγερινός στα πούλια στα κωλοχανεία

στις μέρες μας τις πονηρές η χούντα κι η δημοκρατία

σχεδιάζουν στα υπουργεία τους τη νέα τυραννία

οι μελανοχιτώνες γυαλίζουν τις στολές

σάβανα γαλανόλευκα στολίζουν τις μεταγωγές

κι αν έρχονται από την Ερμού ή τη Δημοκρατίας

με τον εισαγγελέα και τους ανακριτές

πάντα θα φεύγουν τρέχοντας κοιτώντας στις αυλές

μη τους ματώσουν γιασεμιά κι εμφύλιοι εραστές

Βρες με…

καθεται μεσα σου και σε κρυφακουει

ωραια που ειναι στην κατασκηνωση.
τι νυχτα ηταν εκεινη.
ειχες μπει στην σκηνη των κοριτσιων και ξαπλωσες μαζι της στο σκοταδι.ολες κοιμοντουσαν και καμμια δεν καταλαβε τιποτα τοσο αθορυβος που ησουν.εκεινη σε περιμενε.αγκαλιαστηκατε και φιλιοσασταν αθορυβα και το κοκκορακι μες στο στηθος σου κουνουσε τα φτερα του σσαν ανεμιστηρας.
μετα τα μεσανυχτα ο ξαφνικος θορυβος σε παγωσε.ηταν ο αρχηγος της κατασκηνωσης τυφλα στο μεθυσι,να μην μπορει να περπατησει και την καραφλα να γυαλιζει σαν φακος γερμανικος-σε πιασε πανικος.
κρυφτηκες οσο μπορουσες και το αιμα σου παγωσε.
εκεινος εφτασε μπροστα στο κρεβατι της και αρχισε να την πασπατευει στα σκοτεινα.
τη χουφτωνε κανονικα κανα δεκαλεπτο ο σαλιαρης.
δεν σε ειδε παντως οπως ειχες κουλουριαστει κολλητα στον τοιχο κατω απ τον υπνοσακο.φτηνα τη γλυτωσες.
την αλλη μερα ηρθαν και την πηραν οι γονεις της.
ποτε δεν την ξαναειδες.
κατι οτι ηταν σοβαρα αρρωστη ακουσες,αλλα απο μεσα σου εβραζες.
εφταιγες και εσυ.
εκεινο το βραδυ πρωτη φορα καταραστηκες καποιον.
ο συναισθηματισμος είναι η επισημη αργια του κυνισμου.
ο γιαουρτοπολεμος στις τραπεζαριες μετα απο λιγες μερες ηταν η ευκαιρια σου.
παρτα καραφλα-τιμωρια στη λαντζα αλητη.
το μισος μεγαλωνει, ποσο πια...

Σα Βαλσακι Σ1 Φιλμ Εμπορικο

και να που φτασαμε στην εποχη των ιπταμενων τρενων.
προετοιμαστηκαμε τοσο καλα γι αυτην απ τα σχολεια και τις διαφημισεις χρονια τωρα.
ηρθε και η ωρα να λυθουν οι καταρες πια.

καλο και κακο ειναι οι προκαταληψεις τους.
τιποτα δεν ειναι τραγωδια γιατι τιποτα δεν ειναι αναποφευκτο.
εφ οσον κανενας δεκεμβριος δε θα ειναι πια ο ιδιος.

παρεμβολες στους δορυφορους,
χακερς στα υπουργεια και διαρροες,
παρενοχλησεις των μεσων ενημερωσης και επικοινωνιας,
επιτοπου συμφιλιωση και συνεργασια με την αστυνομια για την προωθηση του χαους.

καταληψεις παντου.
κεντρα διαβουλευσης και ληψης αποφασεων.
συντονισμενο πλιατσικο στα μουσεια,
ολοι οι φανταροι α.α.,στο δρομο με στολη εφ οπλων λογχη...

τιποτα δεν ειναι αναποφευκτο.
η χιμαιρα αφηνει να κυνηγηθει και εσυ της αφαιρεις το μελοδραμα!

συγκεντρωσεις και συναυλιες στις εκκλησιες,
ολα τα μπουζουξιδικα κοινοβια,
υπηρχαν καποτε σημαιες και χριστουγεννιατικα δεντρα.
πατριδα σου ειναι εκει που μισησες.

Οι Αποφασεις Που Μας Πηραν

η πρωινιατικη ομιχλη ειναι αυτο που χρειαζομαστε.στα 5 μετρα δεν φαινεται τιποτα.
ο συνοδηγος που τη βρισκει την ορεξη και μιλαει ετσι?
αυτες οι αποφασεις που παρθηκαν σε μια ζορικη περιοδο της ζωης του(οκαιει την πιο δυσκολη ως τωρα)
και τα ειδε ολα.
ελεγε ,ελεγε και δεν σταματουσε.
τσακισμενος απ την προσκρουση-πεσμενος στο τερμα του γκρεμου-μεσα σ1 στεγνο τοπιο επιβιωνεις.σηκωνεσαι και ψαχνεις για νερο ή πεθαινεις.γενναια αποφαση.
ακομα για νερο ψαχνεις...

ειναι φως φαναρι.αυτες οι μερες δεν κι απ τις πιο ευκολες.υποψιαζομαι το ιδιο για πολλους αν μπορω να διαβασω καλα πισω απ τις γραμμες.
οι προσδοκιες σωτηριας και τα πεπλα μυστηριου και μετα καμμια μαγεια και καμμια παραμυθενια παραλια.και σταυρωμενα δαχτυλα...

Μπορεις Να Το Πεις κι Ετσι

γυρισα στη σουιτα μου και κλειστηκα μεσα για καμποσες μερες.

γιατι μερικες συζητησεις προσπαθουμε να τις αποφευγουμε ή να τις καθυστερουμε?
αν και δεν γνωριζομαστε νομιζω οτι σε ειδα να ζεις με μια αψογη ηθικη χωρις τη βοηθεια των κοινων συμβολων.
δε θελω να σε προσβαλλω,πραγματικα δε θελω.

και ποια ειναι αυτη η γνωση που βρισκεται εξω απ το απλοικο εμπειρικο πλαισιο?
υποτιθεται πως πρεπει να εμπιστευεσαι τα ενστικτα σου,γιατι υποτιθεται πως δουλευουν προς οφελός σου.
εγω παντα ηθελα αλλαγες επωδυνες-μπορεις να τις δεις να συνδεονται αναποσπαστα μεταξυ τους.

ο πινακας ζωγραφικης δεν ξερει ποιος τον ζωγραφισε.
η ιστορια δεν ξερει ποιος τη λεει.
η ποιηση δεν εχει ιδεα ποιοι ή τί ειναι οι ποιητες.
ο,τι φερετε θα παρετε.

κατα ποσο δινεις στον αλλο δικιο ή αδικο ειναι περα για περα θεμα συνηθειας.
και το ενα και το αλλο εχουν νοημα.

χρειαζομαστε επειγοντως να ριψοκινδυνευσουμε τα παντα για κατι που θα μεινει ακαταληπτο ακομα κι αν το επιτυχουμε.
και παρακολουθω τη μουμια σα γερακι.
σε εχουν περικυκλωσει...

χαμενη προελευση και αντεστραμμενες αξιες

καταλαβες τί εγινε τωρα?
σ ενα τρελαδικο στην σταυρουπολη υπαρχουν 7 εγκλειστοι που πιστευουν ακραδαντα οτι ειναι ο ιησους χριστος.φυσικα εχουν και οι 7 δικιο.
η ολοκληρη αληθεια ειναι οτι μολις εμαθαν οτι ο καθενας εχει θεικη φυση φτανει να ξερει οτι εχει θεικη φυση,μπερδευτηκαν
-σκονταφτοντας στην αυτογνωσια-
και αρχισαν να φερονται αλλοκοτα και οδηγηθηκαν εκει οπου ειναι ακομα.

σ ενα γυαλινο πυργο στο λεκανοπεδιο μερικοι σπουδαγμενοι συμβουλατορες πολιτικων πιστευουν οτι μπορουν να μελετησουν καθε κοινωνικο φαινομενο σαν φυσικη διεργασια.να τα ερμηνευσουν με φυσικους νομους και να τα προβλεψουν με μαθηματικες εξισωσεις μοντελοποιωντάς τα με απολυτη ακριβεια.με οπλο την την παρατηρηση και τη συγκεντρωση στοιχειων πετυχαινεται η προβλεψη και ο ελεγχος.η μετατροπη σε δογμα καθε συμπεριφορας.

επειδη ομως υπαρχουν πολλοι τροποι να μετατρεψεις τους ανθρωπους σε θυματα και ο πιο υπουλος ειναι να τους πεισεις οτι ειναι.
επειδη αν η τιμωρια ή νομος υπηρχε παντα τοτε πώς ξερεις τί συμβαινει οταν δεν υπαρχει.
επειδη δεν υπαρχει χρονος για μοδες,αλλοκοτα δογματα και ψευδοπροφητες.
επειδη οποιος εχει οδηγησει ειτε αυτοκινητο,ειτε μηχανη γνωριζει τη γοητεια της στραβοτιμονιας και της μετωπικης.
επειδη μερικες φορες πρεπει να φυσηξεις ντο για να βγει σολ.

οι πρωτοι νομοι της κοινοβουλιομηχανικης ειναι:
α.εχει χαθει κατι αλλα δεν θυμομαστε τί.
β.οφειλουμε να βεβαιωθουμε οτι δεν το βρηκε κανεις.
γ.ελπιζουμε να μην ειναι σημαντικο.

μ1 καλαμακι κομμενο

χτες ξαναβρηκες το κεφι σου
μην το ξαναχασεις ποτε.
κατεβηκες στο μοναδικο μαγαζι και βρηκες εκεινον τον πιτσιρικα που σου στριβε τσιγαρα διπλα απ το δωματιο των γονιων του.
ψυχη αλλη δεν υπηρχε.εκατσες μαζι του.
αφου σου εξιστορησε οσα εχει ζησει τα τελευταια 10 χρονια,
τις φορες που δεν επιασε το στοιχημα για ενα κωλοματς,
τις δουλειες που τον διωξανε επειδη αργουσε,
τα νταλαβερια στα γυφτικα,
την παοκαρα που δεν τραβαει,
μαντεψε που δουλευει η Κ.,
που τον καλεσανε παλι για το φανταρικο και πως να τους ξεφυγει,
χρωσταει και 2 χαρτια στον Μ.
κουβεντα δεν εβγαλες και τί να πεις.
σκεφτοσουν οτι περασε η ωρα και δε θα ξυπνας το πρωι.μην αργησεις δε λεεει.
με 3 ωρες υπνο βεββαια σαν ζομπι θα εισαι σιγουρα.
και σου ρθε στο μυαλο εκεινος ο ιδρωμενος γκριζομαλλης:
"εξω φυγε ή καλοπαντρεψου,γιατι σαν και μενα θα καταντησεις να το θυμασαι"
και θυμαμαι τα λογια της...
θα ρθει το ξημερωμα με μια ψευδαισθηση αιωνιοτητας,και το τελος που δεν περιμεναμε.
ασυναισθητα σηκωνεσαι απο τη θεση σου και κατευθυνεσαι προς το μπαρ...

ξαφνικα μου ρθε μια ορεξη για νεσκουικ.

"το μικρο και το μεγαλο
μια φθινοπωρινη αυγη
πιαστηκαν απο το χερι
να γυρισουνε τη γη.
και με κλαμματα και γελια
πεσανε στον καναπε
και εμειναν εκει για παντα
δε σηκωθηκαν ποτε"

το θαρρος ειναι θαρρος οπου κι αν το βρεις.
αναμφιβολα η γενναιοτητα που οφειλεται σε μπουκαλι,
ή σε ενα κυρηγμα ή ενα βιβλιο ή μια παραξενη συναρμολογηση,
δεν εχει τη δυναμη και την αγνοτητα που ερχεται κατευθειαν απ την καρδια.
αλλα το θαρρος ειναι θαρρος οπου κι αν το βρεις.
καποτε χαρη σε μερικα μμπουκαλια
ενας γνωστος βρηκε το θαρρος να διωξει την ανεξηγητη δειλια του
και να την προσεγγισει.
το ψευτικο θαρρος ειναι καλυτερο απ το καθολου θαρρος.
και πριν τα χριστουγεννα γονατισε στο ενα ποδι μπροστα της και αποφασισαν να μεινουν μαζι.αντι να καθεται να κακομοιριαζει μονος του σ ενα αδειο δωματιο και εκεινη ποιος ξερει.
το θαρρος ειναι θαρρος οπου κι αν το βρεις.
αναμφιβολα υπαρχουν πολλα περισσοτερα απ αυτα που αντιπροσωπευουν η τηλεοραση,το εμπορικο κεντρο,η δουλεια σου,η οικογενεειά σου,ο συντροφος σου.μαλλον.
αναμφιβολα αλλες φορες με σοφια,αλλες με ανοησια,
ποτε καταστροφικα ποτε αναποτελεσματικα.
το θαρρος ειναι θαρρος οπου κι αν το βρεις.
η εκλογικη διαδικασια ειναι τρομοκρατια.
κι η βολτα στην πολη χακι μεγγενη.
ξεχειλισμενοι καδοι απο σταυρωμενα ψηφοδελτια,απλετη προστασια απο παραφουσκωμενους κινδυνους,οδοντιατροι πανω απ το ανοιγμενο σου στομα,παλικαραδες με κολλητα ασπρα μπλουζακια,γεροι με τιτλους,κοινωνικη αποδοκιμασια,πιεσεις φιλων,ανταποδοση συνολικα.
το θαρρος ειναι θαρρος οπου κι αν το βρεις.
να πανε να γαμηθουνε και τα μικρα και τα μεγαλα.
δεν θα ψηφισεις...

Ειμαστε Ολοι Συνδρομητες!

1.ο εγκεφαλος διεπεται απο αρχες τις οποιες και ο ιδιος αδυνατει να κατανοησει.
μερικες φορες ειναι τοσο δειλος που οχι μονο αγνοει τις αρχες λειτουργιας του,
αλλα και φυσικους νομους στους οποιους ειναι υποχρεωμενος να υπακουσει.

2.οι ιδιες δυναμεις που σπρωχνουν καποιον να δημιουργησει πραγματα ή ιδεες,
που διαφωτιζουν ή διασκεδαζουν,
συχνα καταβροχθιζουν ενα μερος της προσωπιοκοτητάς του,
ωστε να μην αφηνουν περιθωρια για αβροτητες.

3.η κοινη λογικη ειναι η μικρη και ασημαντη μπουκια που απομενει.
η δυναμή σου.

4.τα εσχατα ερωτηματα σκλαβοι των αορατων διασυνδεσεων.

5.αν ο χρονος εχει τελος,με βολευει η χρονοχρεωση?

one questoin . always the same

σε ονειρευτηκα χτες το βραδυ.
ησουν γυμνη και προσπαθουσες να μπεις σ εναν καθρεφτη.
πριν εξαφανιστεις μου φωναξες εσυ και εγω θα ξανασυναντηθουμε,
σε μια σικατη καφετερια...
για ποτε βρεθηκα εκει.
ειχε μελαμψους εργατες που αλληλοκουρευοντουσαν
στα υπαιθρια τραπεζακια,
(γεμιζοντας το πεζοδρομιο πιτυριδα)
και ασχημες κομμωτριες που αλλαζαν χωριστρες σαν πολυβολα
στην μπαρα,
(γεμιζοντας τον τοπο με τσιμπιδακια)
τί δουλεια ειχα εκει?
στη σικατη καφετερια εχει σημασια ποιος χαιρεταει πρωτος τον αλλο.
(γι αυτο δεν χαιρετηθηκαμε καν,αν και ειδα που με ειδες που σε ειδα)
στη σικατη καφετερια τα καζανακια δεν εχουν τσαμπουκαδες απο καυτρες τσιγαρων.
(σιγουρα θα χαμογελασες ανεβαζοντας τη φουστα σου)
οι σικατες καφετεριες τετοιες μερες γεμιζουν ασφυκτικα.
(για δες-αδυναμοι αντρες που νομιζουν οτι ειναι πανισχυροι,
βρωμιαρες γυναικες που νομιζουν οτι ειναι διασκεδαστικες)
μετα κοιταχτηκα και ειχα πανω στα ρουχα μου τα κρυφα σου σημαδια και ουλες.
τετοιες μερες,
ειτε κρυβει κανεις τις αποψεις του-ειτα κρυβεται πισω απ αυτες!

Γλυκια Προσευχη

αν ν ακους αντεχεις την αληθεια
που εσυ ειχες ειπωμενη,
απο πανουργους νοθεμενη
ωστε παγιδα για τους αμυαλους να γινει...
ή να θωρεις ολα αυτα που χεις τη ζωη σου αφιερωσει
τσακισμενα+παλι να αρχινας να τα στηλωνεις με εργαλεια φαγωμενα...
χορεψε στο παλιο σου παραμυθι
τη μοναδική σου πραγματικοτητα
και μη φοβασαι τους δρακους,μονο τους πριγκηπεςςς.
φερε κινδυνο-φερε ελευθερια
φερε καλοσυνη-φερε αμαρτια!
(αλλα ειναι κριμα να σκεφτεσαι ετσι τωρα,
εξαλλου τιποτα δεν προκειται να αλλαξει...
παντως χαιρομαι να σ ακουω να τα λες αυτα,να τα πιστευεις!)

49 μέρες για το δίκιο Σου

Αν Δε Θελεις Να Ερθεις Κανεις Δε Θα Σε Εμποδισει!

ξεχασμενος σ 1 νησι μ1 αναποδογυρισμενο κουβα στο κεφαλι,
και δε σε νοιαζει αν θα γυρισεις πισω πια.
τελικα μια ανιση μαχη-παραδινεσαι.
χαθηκαμε στα στενα και δε σε νοιαζει αν θα γυρισεις πισω πια.
κλειδωμενος σε 1 καμπινα που δεν ειναι δικη σου,
μεσα σ1 πλοιο που δεν πληρωσες καν εισητηριο.
και δε σε νοιαζει αν θα γυρισεις πισω πια.
μεχρι που σε παιρνουν χαμπαρι.
(μα που σκατα βρεθηκαν μες στο πλοιο οι μπατσοι?)
παραβιαζουν την πορτα ιδρωμενοι και ετοιμαζονται να σου φορεσουν χειροπεδες.
τα λαθη ειν ανθρωπινα αλλα η απολαυση θεικη προλαβαινεις να πεις.
και δε σε νοιαζει αν θα γυρισεις πισω πια.
εκει το πλοιο αρχιζει να βυθιζεται.
αντε τυχερακια τη γλιτωσες παλι,σου χαμογελαει ο πιο χοντρος.
καθηστε να βγαλουμε μια φωτο για το facebook,
μη βουλιαζετε ακομα!
δε χωρας απ τι φινιστρινι ρε χοντρε...

οι λεξεις ειναι συμβολα που προσφερουν κοινες μνημες!

μια συνεντευξη με τον Mike Davis

Στη διάλεξή σου στο RIBA μίλησες για τις πόλεις, ως την μόνη ρεαλιστική λύση για το μέλλον, αναφορικά με το περιβάλλον. Θα μπορούσες να το εξηγήσεις λίγο;

Αναπόφευκτα, οδεύουμε προς έναν κόσμο όπου τουλάχιστον τα δυο τρίτα του πληθυσμού θα ζουν σε πόλεις. Μακάρι να μπορούσα να πιστέψω τις ιδέες του Kropotkin για μια επιστροφή στην αλληλοβοήθεια και στην αποκέντρωση... Γι αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε τις ρίζες αυτής της σπουδαίας συζήτησης για τις εναλλακτικές πόλεις ανάμεσα στους σοσιαλιστές και τους αναρχικούς ανάμεσα στα 1880 και στα 1930. Οι πόλεις είναι ο μόνος τρόπος να τετραγωνίσουμε τον κύκλο ανάμεσα στην απαίτηση της ανθρωπότητας για ισότητα και ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο σε έναν βιώσιμο πλανήτη. Η εναλλακτική για την ολοένα και εντονότερη ιδιωτική ή ατομική κατανάλωση είναι η δημόσια πολυτέλεια της πόλης. Είμαι πολύ επιρρεασμένος από τις ιδέες των κονστρουκτιβιστών προερχόμενων από τη Ρωσία των αρχών του 20ου αιώνα. Ήρθαν αντιμέτωποι με το γεγονός ότι η Ρωσία δεν είχε τις δυνατότητες να χτίσει πολυτελείς κατοικίες για την εργατική τάξη, αλλά θα την παρηγορούσαν με τη τη δημιουργία των πιο υπέροχων, ουτοπικών δημοσίων χώρων. Κάθε εργοστάσιο θα είχε κι ένα μεγάλο αθλητικό κέντρο, έναν κινηματογράφη ή μια βιβλιοθήκη. Οι δημόσιοι χώροι δε θα κάλυπταν μόνο τις κοινές ανάγκες, αλλά θα παρήγαγαν και θα ικανοποιούσαν και νέες. Είναι διαφορετικό να είσαι μόνος σου στο σπίτι με μια απεριόριστη πορνογραφία στο ίντερνετ και αρκετά διαφορετικό να είσαι νέος, στην πλατεία ή στο δημόσιο χώρο μαζί με ανθρώπους της ηλικίας σου και όλες τις πιθανότητες που συνεπάγεται κάτι τετοιο...

Στην ουσία της, η πόλη είναι η οικονομία της κλίμακας: παράγει τις πιο ολοκληρωμένες σχέσεις μεταξύ ανθρώπου και φύσης. Παράγει ένα δημόσιο ή κοινωνικό πλούτο που δεν αποτελεί απλά υποκατάστατο της ιδιωτικής κατανάλωσης ή του ιδιωτικού πλούτου, αλλά επίσης τη βάση για ανάγκες που δεν μπορούν να υπάρξουν ή να εκπληρωθούν στον καπιταλισμό. Αν οι άνθρωποι είχαν δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε ολόκληρη την πορνογραφία που μπορείς να καταναλώσεις σε μια ζωή και στο φλερτάρισμα με ανθρώπους σε μια τεράστια πισίνα, τι θα επέλεγαν; Αυτός είναι ο πλούτος της πόλης. Ο Patrick Geddes, ο μεγάλος στοχαστής της πολεοδομίας από το Εδιμβούργο και φίλος του Kropotkin, ήταν ο πρώτος που είδε ότι η ανάπτυξη της πόλης και η ευάλωτη κατάσταση στην ενδοχώρα της είναι αλληλένδετες, ότι η πολεοδομική πυκνότητα υποστήριζε την διατήρηση του ανοιχτού χώρου και εξυπηρετεί τη φύση. 'Ηταν ο πρώτος που επεξεργάστηκε σοβαρά την πολιτική των υποδομών και της ανακύκλωσης, της μη-εξαγωγής των σκουπιδιών, της βιωσιμότητας... Που είδε ότι υπήρχε μια σχέση με την κοινωνική δικαιοσύνη. Ήταν αυτός που πήγε στην Ινδία με τον βρετανικό στρατό ερευνώντας τα συστήματα υγειινής στη χώρα. Οι ινδοί είχαν λύσει τα προβλήματά τους - ξέρουν τι να κάνουν με τα σκατά τους. Το πρόβλημα το έχουν αυτοί που θέλουν να τα ρίχνουν στο νερό! Ιδού η άμεση σύνδεση μεταξύ του Geddes και του Kropotkin και μια ολόκληρη, μερικώς χαμένη αναρχική παράδοση για την αυτο-οργάνωση του αστικού πεδίου, τις αυτοδιευθυνόμενες πόλεις και την περιβαλλοντική λειτουργία των πόλεων. Δεν υπάρχει άλλη πιθανή λύση: Η Γη δε θα σωθεί από συλλογές υπογραφών. Η οικοδόμηση πόλεων που είναι πραγματικές πολιτείες με τη βαθειά έννοια του όρου είναι η λύση. Η δημιουργία μιας ισοτιμίας της ευχαρίστησης και της δημόσιας πολυτέλειας είναι η λύση. Και η αναγνώριση ότι η κατανάλωση έχει μετατραπεί σε μια πανούκλα που δηλητηριάζει εμάς και τα παιδιά μας.

Το 1934 ήρθε στο τέλος της μια συζήτηση κι ένας ελεύθερος στοχασμός για μια εναλλακτική πολεοδομία σε όλο το φάσμα, από την εγκατάλειψη των πόλεων και την επιστροφή στην αλληλοβοήθεια και στην ήπαιθρο, μέχρι σε ορισμένες περιπτώσεις όπως στη Σοβιετική Ένωση, τα οράματα των υπερ-πόλεων. Υπάρχει ένα φορτίου τεράστιου πλούτου στη δημιουργική ουτοπική σκέψη για την πολεοδομία που πρέπει να επανακτηθεί. Δεν είναι απλά το προϊόν στοχαστών και σχεδιαστών, σχεδίων και μελετών εργασίας των κυβερνήσεων, αλλά σύλληψης της ατομικής δραστηριότητας των παριών της πόλης και των φτωχών, του καθένα.

Μιλώντας για τους Προβος στο ’μστερνταμ, τους καταστασιακούς κλπ... Το πρόβλημα είναι συνήθως η χρήση του αστικού πεδίου από πρωτοπορειακές ομάδες, ανθρώπους που προσπαθούν να συντηρήσουν παραδοσιακές μποέμ καταστάσεις: πρόσφυγες, καταληψίες, καλλιτέχνες... Κάνοντας ασυνείδητα τη δουλειά της ανάπλασης και των επιχειρήσεων real estate. Στο Λος ’ντζελες, παρά τους ωκεανούς χρημάτων που έχουν ριχτεί στο κέντρο (το Λ.Α. έχει ένα από τα πιο απάνθρωπα κέντρα του κόσμου), η πόλη δεν κατάφερε ποτέ να το επαναφομοιώσει. Το σημείο καμπής ήταν όταν οι φοιτητές μου της αρχιτεκτονικής και μερικοί φτωχοί καλλιτέχνες πρόθυμοι να ζήσουν μαζί με άστεγους ανθρώπους ξεκίνησαν να ζουν σε διαμερίσματα εκεί. Τελικά κατάφεραν να δημιουργήσουν ευχάριστα μέρη. Το αποτέλεσμα: εστιατόρια και μπαρ άρχισαν να ανοίγουν, όπως στην κάτω ανατολική πλευρά της Ν.Υ. ή στο Σόχο του Λονδίνου. Οι τιμές τινάχθηκανστα ύψη, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι πετάχτηκαν έξω και γιάππηδες ήρθαν, μετατρέποντας την περιοχή σε στέκι πλουσίων. Αυτό είναι ένα πραγματικό πρόβλημα μιας και όταν έχεις μια δημιουργική κοινότητα ή ένα δίκτυο νέων ανθρώπων που προσπαθούν να ζήσουν στην πόλη με έναν διαφορετικό τρόπο μπορούν παρά τη θέλησή τους να γίνουν υπηρέτες της ανάπλασης.

Η ρεφορμιστική πολιτική δεν έχει να πει τίποτα πάνω σ αυτό. Δεν υπάρχει καμιά ρεφορμιστική κυβέρνηση πουθενά στον κόσμο που να μπορεί να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα της πολεοδομικής ανισότητας, μιας και δεν μπορεί να κάνει τίποτα για τις αξίες των οικοπέδων, της γης κλπ. Μέχρι να μπορούμε να μιλήσουμε για τσάκισμα των εγκληματικών αξιών της γης ή για κοινωνικοποίηση της γης ή για συστήματα περιορισμένης ισότητας στη γη, δεν μπορούμε να ελέγξουμε την πόλη, δεν μπορούμε να πετύχουμε καμία πραγματική ισότητα μέσα της.

Δημοσιεύτηκε στο www.occupiedlondon.org στις 20/3/2007

Μετάφραση και αναδημοσίευση στο www.geocities.com/anarcores στις 29/10/2007

...για τη διάδοση της μεταδοτικής λύσσας

το Μαντηλι λουσμενο

πηγαινε να δεις και μονη σου αν θες.
η ατομικοτητα χανεται καθε φορα,
που ανεβαινεις κυλιομενες σκαλες.
χανεις μαζι κι ενα κομματι απ την ψυχη σου.
βαραινεις με ψευτικες υποσχεσεις,
αλλαζει ουσια το ανεφικτο?

η αληθεια αναδυεται,
οταν η γλωσσα συντονιζεται με την πραξη.
η αναφλεξη ερχεται με την επιθυμια,
γιατι δεν φτανει να ονειρευεεσαι.
πρεπει τα ονειρά σου να μην ειναι διαφημισεις και επαναληψεις.

η αισθηση που δημιουργει πραγματικοτητες που δεν υπαρχουν και
το γαργαρο γελιο μιας παρατεταμενης σιγουριας που δε μασαει απο τιποτα,
πειραζει πού μερικες φορες δεν αντεχουν στο αγγιγμά σου?

"...ξέρω πώς ποτέ δέ σημαδεύουνε στά πόδια.

στό μυαλό είναι ό στόχος,

τό νού σού έ;"

Υπαινιγμοι,Απορριψη και Γελια

(η μοναδικη ευκαιρια να φτιαξεις εναν καλυτερο κοσμο)
(ειναι οταν ο παλιος καιγεται)
οπως οταν σε τρακαρε εκεινος ο αλβανος με το cadett και δεν ειχες διπλωμα και σ αφησε στην ακρη του δρομου και μες στα αιματα και συ σκεφτοσουν μετα οτι αν ηταν ελληνας δε θα ξηγιοταν ετσι-γαμηθηκε το μηχανακι.
οπως οταν ρωτησες εκεινη την ομορφη μπατσινα προς τα που ειναι η τρελλεων και χαμογελασε. απο που εισαι σε ρωτησε και εσυ ενιωθες τις επιθυμιες και τις κινησεις σας να συντονιζονται. εγω αγαπω την αστυνομια της χαμογελασες πισω.
οπως τοτε που πηδουσες εκεινη την παντρεμενη που ολη γειτονια τη λιγουρευοταν. μεχρι και στο νονο σου το ειπες για να πανηγυρισει καμαρωτος. απο τοτε εχετε να μιλησετε.
οπως τοτε που ακουγες στα αυτια σου η πολις εαλω-απ το υπερπεραν ακουστηκε?, μπαινοντας στην αγια σοφια.κοιτουσες αγριεμενος τους τουρκαλαδες ολο το σαβ/κο θυμαμαι.
γι αυτο οταν πετυχες στο φαναρι εκεινον τον ανθυπολοχαγο που την πινατε μαζι σε κεινη την παραγκα κατω απ τη μυτη του διοικητη, ουτε γεια δεν τού πες.σπινιαροντας εφυγες.
γι αυτο οταν δυο δρομους κατω απ το πατρικο σου συναντησες τον παλιο σου ερωτα να σερνει ενα καροτσακι, προσποιηθηκες πως μιλας στο κινητο και φορεσες και κεινο το βοιδισιο βλεμμα της απορριψης.
γιατι ειναι ωραια η αποκαθηλωση. καψε βιβλια και κασσετες αν χρειαστει.
γιατι οταν εισαι στα νεκροταφεια διπλα της και της μιλας ηρεμεις.
οταν θα ρθει ομως στον παραδιπλα φρεσκο ταφο εκεινος ο συμμαθητής σου και τον ακουσεις να παραμιλαει γονατιστος και να πνιγεται, θα φυγεις.
ο,τι γινεται απο αγαπη συντελειται παντοτε περαν του καλου και του κακου.
ειναι ωραια να μπαζει απο παντου.
"και αφετε ημιν τας αρετας ημων"

Η Ικανοποιηση Ειναι Μια Μορφη Θανατου

το ζητουμενο ειναι ενα.
να ελευθερωθει το ανθρωπινο πνευμα.
ή αν σου φαινεται πολυ ιδεαλιστικο,
αν σου φαινεται πολυ ξεκαρφωτο,
τοτε
το ζητουμενο ειναι να λειτουργησεις.
σε οποιοδηποτε επιπεδο,ή επιπεδα το αποφασισεις.
να μη χρειαστει ποτε ξανα να προσαρμοστεις,
ή να ξανακλειδωθεις μεσα.
η κανονικοτητα ειναι μια νευρωση.
ξερεις τί καταστροφη περιμενει τον ινδιανο οταν στις ακτες εου αποβιβαζεται ο αποικος?
μην ψαρωνεις!

Εχεις Λαγο?

δεν ξερω ποιο ειναι το μυστικο.
ποτε δεν τα εμπιστευομουν εξαλλου.
να προσπαθεις να φερεσαι καλα στους αλλους,
να αποφευγεις να τρως λιπαρα,
να διαβαζεις που+που κανα καλο βιβλιο,
να κανεις περιπατους και να προσπαθεις
να συμβιωνεις ειρηνικα και αρμονικα
με ανθρωπους καθε θρησκειας και εθνικοτητας.
οταν μου τα λεει αυτα με τρομαζει,
ουτε λεξη δεν αλλαζει,απ εξω τα μαθαινει?
το μονο μυστικο ειναι ενα πές της.
παραλογο πεισμα.
περιμενω και χλευαζω.ειναι ασκηση αυτοελεγχου.
δεν αλλαζει τιποτα βεβαια,ομως τουλαχιστον δεν κλαψουριζεις.
ανωφελοι ηρωισμοι μπορει να λεγε καποιος που κρινει απ το αποτελεσμα.
και παλι ομως εξαρταται απ το τί οριζεις σαν αποτελεσμα.
εσυ εισαι ψευτικος!

Υ.Γ.ο ασφαλεστερος τροοπος για να ελεγξεις κατι
ειναι να το περιορισεις σε αποστειρωμενο περιβαλλον.

Λεω Εγω Λοιπον!

στα τριγμενα παντζουρια εβρισκες κατι.
δεν ξερω τί εβρισκες.
εγω θελω ιστοριες.
δε θελω να αναλυω.
ή να συνδυαζω μνημες,εντυπωσεις και επιπεδα.
να ξυπνας σε κουζινες στο υπερπεραν,
να συστηνεσαι με αγνωστους πινοντας νες καφε.
και ξεφτισμενα πραγματα.
φιλους που χαθηκαν-το παιδι που υπηρξες.
διπλα σου μια με τρεις σακουλες και ενα σπασμενο παιχνιδι.
πιο διπλα μια αλλη με ενα μπουκαλι.
παραδιπλα κατι μουνιτσες με μινι
να στεκονται ορθιες να δουνε τα ποδια τους ολοι!
απεναντί σου ενα playmobil με γραβατα και μοσχαρισιο βλεμμα,
αναμεσα στην ελευθερια και το συμβιβασμο.
οι αφορμες να σε καθηλωνουν,οι ατελειωτες διαφημισεις,
η επικληση της ληθης,και η αιωνια αμφιβολια.
αυτο το μικρο πραγμα,
αυτο το αποσπασμα της ζωης,ειμαστε καταδικασμενοι να το ζησουμε?
ειναι αυτο που λεει η πουτανα στον νταβα.
στα δινω ολα να μην εχω τιποτα παρα μονο εσενα.

Τιποτα Δεν Ειναι Οπως Φαινεται!

γινονται κατι πραγματα ωρες-ωρες που λες
τί σκατα παιζει ρε πουστη μου.
οι περισσοτεροι ανθρωποι τρομαζουν
με οσα πραγματα δεν καθονται να ποζαρουν
για το επισημο πορτρετο υης πραγματικοτητας.
αυτος ειναι ο λογος
για τον οποιο προσεχουν να μην κοιταζουν πολυ μακρυα!
καποια πραγματα να λεγονται εστω τραγουδιστα.
τί αλλο να πεις για ενα φιλοσοφο
που εμφανιστηκε με χρυσο λαμε κοστουμι
στο λας βεγκας για να απαγγειλει ποιηματά του...

Περί της πολιτικής εμμηνόπαυσης: «Η δημοκρατία είναι η εμμηνόπαυση της δυτικής κοινωνίας, η μεγάλη κλιμακτήριος του κοινωνικού σώματος. Ο φασισμός είναι η μεσήλικη λαγνεία του».

Περί ερωτικής προσμονής: «Η μαγική στιγμή είναι η στιγμή που μια γυναίκα βγάζει τα παπούτσια της και ξαφνικά γίνεται μικρότερη μπροστά στα μάτια σου. Γίνεται υπέροχα μικροσκοπική και την ίδια στιγμή το πρόσωπό της αλλάζει. Δημιουργεί οικειότητα στην πιο σαγηνευτική μορφή της».

Περί οικιακού ιδρυματισμού: «Γινόμαστε σαν γάτες, υποχθόνια παρασιτικοί, απολαμβάνοντας μια αδιάφορη οικιακή ύπαρξη. Τα ιστορικά μας πάθη έχουν αποσυρθεί στη λάμψη της τεχνητής θαλπωρής και τα μισόκλειστα μάτια μας αναζητούν την κατασταλτική παρέλαση των τηλεοπτικών εικόνων».

Περί καθιστικής ύπαρξης: «Μια μέρα θα σηκωθούμε κι η ραχοκοκαλιά μας θα μείνει πίσω, κολλημένη στην πλάτη του καθίσματος».

Περί μόδας: «Αυτό που τίθεται εκτός μόδας περνάει στην καθημερινή ζωή. Αυτό που εξαφανίζεται από την καθημερινή ζωή αναβιώνει στη μόδα».

Περί ακατάσχετης στατιστικολογίας: «Όπως τα όνειρα, έτσι κι η στατιστική είναι μια μορφή ευσεβών πόθων».

Περί υπερβολικής δόσης πληροφορίας: «Η πληροφορία μπορεί να μας πει τα πάντα, να μας δώσει όλες τις απαντήσεις – απαντήσεις σε ερωτήσεις που ποτέ δεν κάναμε».

Περί του ορισμού… της «τσούλας»: «Αποκαλώ τσούλα εκείνη τη γυναίκα η οποία είναι ικανή να σου την κοπανάει διαρκώς μόνο και μόνο από διαστροφή –χωρίς να υπάρχει ερωτική αναγκαιότητα–, επειδή υποκύπτει πρόθυμα στον αγνό πειρασμό να ξεγλιστρά από τα δάχτυλά σου».

Περί αναζήτησης αδελφής ψυχής: «Αυτό που είναι βαθιά χαραγμένο μέσα μας είναι αυτή η αναγκαιότητα να περιμένουμε τα πάντα από κάθε καινούρια γνωριμία. Στο μυαλό μας είμαστε όλοι παρθένοι και ελπίζουμε, πέραν κάθε λογικής, να βρούμε το πεπρωμένο σε κάθε καινούριο πρόσωπο που συναντάμε».

Περί πολιτικών: «Δε χρειάζεται να επιτίθεσαι στους πολιτικούς, έχουν ήδη εγγεγραμμένη την αυτοκαταστροφή στα γονίδιά τους. Απλά δεν πρέπει ποτέ να μπεις στον πειρασμό να τους βοηθήσεις».

Περί σοβαρότητας: «Πρέπει κάποιος είτε να μην είναι αλλά να φαίνεται σοβαρός, είτε να είναι αλλά να μη φαίνεται. Όσοι είναι και φαίνονται σοβαροί, είναι ασήμαντοι».

Περί του… φυσικού νόμου της βαρεμάρας: «Όταν η γλώσσα και η σκέψη τρέχουν με διαφορετικές ταχύτητες, προκύπτουν ενδιαφέρουσες καταστάσεις. Η βαρεμάρα ενσκήπτει όταν η γλώσσα και η σκέψη κινούνται με τον ίδιο ρυθμό».

Περί νοήματος των πραγμάτων: «Υπάρχει κάτι γελοίο στη διαδικασία “ανάλυσης των πραγμάτων”. Αλλά το χειρότερο είναι να δίνεις νόημα σε κάτι που δεν έχει. Είμαστε όλοι υποκριτές».

Περί ήπιας μελαγχολίας: «Η ζωή δεν είναι για απελπισία. Μπορεί να πει κανείς ότι γενικά η ζωή είναι ήπια μελαγχολική. Κάτι θολό στο φως του ήλιου, κάτι απροσδιόριστο στη γλώσσα, δίνουν στη ζωή μια μελαγχολική διάσταση. Αλλά η απελπισία δεν δικαιολογείται…».

μπαμπα-που τα βρηκες τα λεφτα?-θα σε καρφωσω!

ο εγωισμος θα μας φαει
και οι μικροι θεοι που κρυβουμε μεσα μας.
ο μικροαστος διανοητης απαιτει
ολες οι μεγαλες ιστορικες αλλαγες
να γινουν αυστηρα κατα τη διαρκεια
της συντομης και μιζερης ζωης του.
μεσα σε 7-8 δεκαετιες,
που χαροπαλευει με τη γριππη,
τα εμφραγματα και τους καρκινους,
απαιτει να γινουν ολες οι επαναστασεις,
να βρεθουν τα φαρμακα για τις γριππες,
να του βρει γκομενα το κρατος πορνειας
και παει κλαιγοντας.
(μανα γιατι με γεννησες σε λαθος εποχη?)

κουλαρε μεγαλε!
περιμενε 200 χρονια να βρεθει το φαρμακο για το συναχι,
εχουμε χρονο μπροστα μας.
στησε μια εφημεριδα με αξιοπρεπη κυκλοφοαρια,
φτιαξε ενα ραδιοφωνο να μην το ακουει μονο η κομμωτρια της αλεκας,
και μετα σιγα σιγα σε 400 χρονια,
δοκιμασμενη ελληνικη ταριφα,
θα κατανοησουν οι απογονοι του τσιπρα τα νοηματα της εξεγερσης του δεκεμβρη.
θα τα ζυμωσουν στις ΚΟΒΕΣ,
οπου κοβουνε και ραβουνε τη δουλοπρεπειά τους,
και μετα θα την αναδιαμορφωσουμε την αμορφη μαζα.
με ειρηνικα μεσα ομως!
αποκριατικα ροπαλα,κομφετι και σερπατινες.
να τρομαξει το συστημα και να μεταλλαχτει μονο του,
σε μια δικαιη κοινωνια της Αριστερας και της οικολογιας.

Υ.Γ.
ξαπλωμενος στην παραλια
με ενα ανοιχτο βιβλιο στο κεφαλι
προστατευεσι απ τον ηλιο
γλυτωνεις απ την τυπωμενη μαλακια
και γινεσαι μια ζωντανη διαφημιση του facebook

μα δεν ειναι το ιδιο,δεν ειναι το ιδιο?

-περιμενετε,φωναξε και ολοι σταματησαν,
ο,τι κι αν εκαναν.
-πρπει να περιμενουμε.
(δεν ειπε ποιον)
μαλλον τον αναμενομενο και ποτε ερχομενο.
και ολοι περιμεναν.
θα μου πεις τωρα,ο αλλος καλυτερος ειναι?
εκεινος που δεν το πιστευε κανεις.
μου φτιαξε κι ενα ρητο.
μετανοειτε ή παρανοειτε.
καλυτερα να μετανοιωνεις παρα να καταλαβαινεις λαθος.
εκεινο που εννοουσε βεβαια ηταν,
καλυτερα να καταλαβαινεις μετα,παρα να καταλαβαινεις λαθος.
φανταζεσαι να τον καταλαβαιναν?
τί σημαινει ο κωδικας,ε,ποιοι ειν αυτοι που σε καταλαβαινουν,ε,
ποιος εισαι εσυ,ε,ποιος?

Νέοι της Σιδώνος

Kανονικά δεν πρέπει νάχουμε παράπονο
Kαλή κι εγκάρδια η συντροφιά σας, όλο νιάτα,
Kορίτσια δροσερά- αρτιμελή αγόρια
Γεμάτα πάθος κι έρωτα για τη ζωή και για τη δράση.
Kαλά, με νόημα και ζουμί και τα τραγούδια σας
Tόσο, μα τόσο ανθρώπινα, συγκινημένα,
Για τα παιδάκια που πεθαίνουν σ' άλλην Ήπειρο
Για ήρωες που σκοτωθήκαν σ' άλλα χρόνια,
Για επαναστάτες Mαύρους, Πράσινους, Kιτρινωπούς,
Για τον καημό του εν γένει πάσχοντος Aνθρώπου.
Iδιαιτέρως σάς τιμά τούτη η συμμετοχή
Στην προβληματική και στους αγώνες του καιρού μας
Δίνετε ένα άμεσο παρών και δραστικό- κατόπιν τούτου
Nομίζω δικαιούσθε με το παραπάνω
Δυο δυο, τρεις τρεις, να παίξετε, να ερωτευθείτε,
Kαι να ξεσκάσετε, αδελφέ, μετά από τόση κούραση.

(Mας γέρασαν προώρως περικλη, το κατάλαβες;) μ.α.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η φούσκα του

-δεν νομιζεις πως τελειωνει καπως αποτομα;
ρωτησε σουφρωνοντας τα φρυδια του,
ομως εκεινη στριφογυριζε την καραμελιτσα αναμεσα στα δοντια της
–«αυριο,αυριο παλι»,μουρμουρισε και συρθηκε στο κρεβατι.

μες στην τσικνα 1ας υπογειας ζωης

βολεψου με τους ομοιους σου μωρε.
δεν ξερω τί ν αγορασω για να μη γινω συνεργος.
απο παντου στημενη σου την εχω σου λεω.
ηρθα τρεχοντας κι εφερα καλο χρονο.
γι αυτο μαλλον δεν προλαβα.
ουτε καν στα ηλιθια γραμμενα μου.
ψεμματα σου λεγα.
και κλαις και ξερνας και ορκιζεσαι.
καλα το πας εκτος κι αν υποκρινεσαι.
θα σε αλλαξω συθεμελα!
Θα ηθελα να αποκτησουν ολοι προσωπο,
ετσι ωστε να συνδιαλεγομαι με πραγματικους ανθρωπους
και οχι με ιδιοτητες,τιτλους,θεσμικους ρολους και επαγγελματα.
μονο που φοβαμαι τί θα αντικρυσω.
εσυ ομως καλα το πας εεκτος κι αν υποκρινεσαι.

Εχουν Κερδισει Ποτε Οι Εντυπωσεις?

ταυτοσημοι με τους μπαμπαδες μας
και αυτοκολλητοι των μαμαδων μας,
αποθεωνουμε το προφανες
αναγοντάς το σε απολυτη αξια.
μισουμε αρα υπαρχουμε,
εξαγοραζουμε την συνταρακτικη αβεβαιοτητα του ερωτα
με τη γραφεικρατεια της σχεσης,
μπερδευοντας χρωματα με χρηματα.
τοκ,τοκ.
ανακαλυπτουμε τα ορια μας,απορουμε,
απογοητευομαστε,δυσκολευομαστε,
τρομαζουμε,ενθουσιαζομαστε.
ειναι δωρεαν
σαν τσαντα θαλασσης το χειμωνα,
σαν γαντια το καλοκαιρι.
τιποτα και τα παντα.
τοκ,τοκ.
το εσωτερικο σου ελλειμα
και η ανικανοτητά σου.
η δυσκολια γινεται συνηθεια
και η ομορφια ηθικη.
τροπος να ζησεις την καθημερινοτητά σου ποιητικα.
η πιο ανασφαλης επενδυση.
τοκ,τοκ.
οταν επεκτεινεις την αληθινη αγαπη
σε κεινους που δεν ξερουν
πως να τη δεκτουν
ή πως να τη δωσουν
μολυνεις τα δικα σου νερα.
ειναι πολυ ισχυρη αλλα ειναι ακριβοπληρωμενο σφαλμα
να την απλωνεις σε πολυ λεπτη στρωση.
τοκ,τοκ.
γι αυτο φιλιομαστε με τα ματια κλειστα.
τα ματια ξερουν ομως.
και κλεινουν κι αλλο.
ως το εσχατο ξοδεμα του ερωτα.
ως την τελευταια του φαση.
ως την απολυτη ολοκληρωσή του.
που ειναι η προδοσια!
κανενας φοβος τρελας δεν θα μας αναγκασει
να καταστειλουμε τη σημαια της φαντασιας.
βολευεσαι ετσι?
ο ερωτας δεν ειναι ανατροπη.

H Ψυχραιμια Ειναι Ενοχη 2

η ψυχραιμια ειναι ενοχη

-δεν αφομοιωνεται πλεον κανενας.
ουτε οι νεοι,ουτε οι εργατες,ουτε βεβαια οι μεταναστες.
ουτε καν οι επαρχιωτες.
ποια γλωσσα?χρησιμοποιουμε μια γλωσσα διαφημιστικη.
ποια κουλτουρα?δεν απεμεινε πια ουτε μια πουθενα.
ποια θρησκεια?κανεις.
και αυτη η εξελιξη εγινε αποδεκτη.
και το ξερεις.
οι μεταναστες εχουν χασει τα παραπανω.
βρισκομαστε στην ιδια κατασταση,
και αυτο δεν αποτελει μεγαλυτερο μυστικο.
ειπε σα να τη λυποταν.
κανεις δεν πιστευει πια απιθανα πραγματα.

-μα γιατι το λες?
εγω μικρη εκανα εξασκηση καθε μερα.
ειχα πετυχει μια φορα να πιστεψω 7 απιθανα πραγματα πριν το προγευμα.
τολμω να πω,πως δεν εχεις κανει αρκετη εξασκηση.
το κεντρικο ερωτημα ειναι το εξης:
θα μπορεσουν αυτοι οι μελλοντικοι ανθρωποι να κυριαρχησουν,
μεσω μιας απελευθερωτικης πρακτικης,
επι της επιφασης και της αποστερησης?
ή,αντιθετα,θα κυριαρχηθουν με εναν τροπο
που θα ειναι ακομα πιο ιεραρχικος και υποδουλωτικος απ ο,τι σημερα?
θα πρεπει κανεις να ειναι προετοιμασμενος για το χειροτερο,
και να παλευει για το καλυτερο.

Χωρις Παρελθον Και Κυριως Χωρις Μελλον

σαββατο πρωι θα στησουμε τη σκηνη.
θρησκεια ειναι η ασφυξια της ψυχης.
κυριακη θα παμε να ψηφισουμε με μαγιο και παντοφλες.
με ματια λεηζερ απο τα τσιπουρα μαλλον.
τα προβληματα της ανθρωποτητας δεν ειναι πολιτικα.
δε θυμασαι τί γραφαμε στους τοιχους?
η λεξη φαυλος κυκλος επινοηθηκε για να περιγραψει την εφημερη αποτελεσματικοτητα καθε σχεδον πολιτικης δραστηριοτητας.
η ψευδαισθηση οτι καποιος αλλος θα το κανει στη θεση σου.
παρακαλω?
δεν ειναι αξιοπρεπες να παρακαλας.

Κριμα Που Δεν Θυμαμαι

εδω στεκεσαι.
μες στην σιωπη με ματια ανοιχτα στα παρασιτα.
ολα οσα ζητας ειναι απροσιτα.
σβηνονται οι φωνες,οι μουσικες απομακρυνονται,περναω απεναντι,κλεισε το παραθυρο,
παραδιπλα καποιος σε σκεφτεται.
τις αντικρουομενες εικονες σου.
ειναι ακατανοητες και σου επιβαλλονται.
και ολοι εκει μεσα βολοδερνουν.
κι ακομα δε βρεθηκαν.
κατηγοριες ιδιες καταρες.
ο μυθος λεει οτι παιζουνε τις μουσικες καρεκλες.
7 αυτες,6 οι καρεκλες,
ετσι δεν παει?
η επυχημενη,η σκληρη,
η κοσμικη και η ευαισθητη.
η πολιτικα ορθη,η bon viveur και η μοιραια.
περιφερονται με τις αναμνησεις τούς που αποδειχτηκαν κλεμμενες.
γιατι καποιος αλλος τις ειχε ζησει.

Κανε Κατι Λοιπον Να Χασω Το Τρενο

τι κι αν η παγκοσμια οικονομια εχασε τον μπουσουλα
και τα μυαλα τη λογικη τους.
οι μπαμπαδες αλλαζουν πανες τα πρωινα
και η μοιρα σου κραταει την κοιλια της απ τα γελια.
οι ορμονες εγιναν πυραυλοι
και τα μαλλια σου γκριζα ή κοκκινα ή πρασινα.
πλανταζεις στο κλαμα μεχρι να χορτασεις
και μετα ξανακλαις.
ακολουθησε πιστα τις συμβουλες του
σ ολη την υπολοιπη ζωη σου
λεγοντας την ιστορια του μονο σε μενα.

28.ΠΡΟΣΜΟΝΗ
"δεν μπορω να εξηγησω γιατι ορισμενα πραγματα
μου δημιουργουν αναπαντεχα μιαν αισθηση
επερχομενων αγνωστων θαυματων,
μια χαραμαδα περα στη γραμμη του οριζοντα
οδηγει σε κοσμους κατοικημενους μονο απο θεους.
νοσταλγω ξαφνικα παναρχαιες,μεγαλες δοξες
που τις θυμαμαι σαν σε ονειρο,και τοτε
λαχταρω να βυθιστω ξανα
σε ατελειωτες,φανταστικες περιπετειες,
εκστατικες και λευτερες σαν ονειροφαντασια.
ετουτη η αισθηση γεννιεται απ τα ηλιοβασιλεματα,
και απο πολιτειες με παραξενους πυργους,
απο παλια χωρια και δαση και κοιλαδες
βουτηγμενες στην ομιχλη,απ τους νοτιαδες
και τις θαλασσες,απ τα λοφακια
κι απο τις φωτοπλημμυρισμενες πολεις,
απο ξεχασμενους κηπους και τραγουδια
που ειχα ακουσει καποτε κι απ του φεγγαριου
το φως.μονο αυτο το καλεσμα με κραταει
στη ζωη,αλλα τί ειναι αυτο που υποσχεται
να δωσει,κανεις δεν μπορει να το μαντεψει
επειδη κανεις δεν το χει λαβει."Χ.Φ.Λ.

Ησουν Κι Εσυ Εκει!

αδυνατουμε να διατηρησουμε επαφη με οτιδηποτε δεν ειναι εμπορευμα.
στο μεταξυ νιωθεις οτι κατι δεν παει καλα.
σε πιανει πανικος.
βιαζεσαι ο,τι προλαβεις.
μια προστακτικη φωνη θα σου πει να κοιταζεις την οροσειρα που βρισκεται στα βορειοδυτικα.
στηλωνεις το βλεμμα σου,αλλα η ιδια φωνη σου λεει οτι δεν πρεπει να καρφωνεσαι σ ενα σημειο,αλλα να ριχνεις απλως κλεφτες ματιες προς τα κει.
αρχιζεις να αφουγκραζεσαι και μπορεις να διακρινεις το κελαηδημα των πουλιων,το περασμα του αερα μεσα απ τα φυλλα,το βουισμα των εντομων.
μπορεις να ξεχωρισεις ηδη τρια ειδη κελαηδισματος.
ξαφνικα αναγνωριζεις τη φωνη.
γυρνας το βλεμμα σου προς τα κει και βλεπεις.
σε κοιταει και κοιτας.
διακρινεις και τη μορφη τωρα.
μια προστακτικη φωνη θα βγει απο μεσα σου αυτη τη φορα.
περιμενε!
η συνειδητοποιηση σου προκαλει μια στιγμιαια απωλεια της αισθησης της αντικειμενικοτητας και της αποστασης.
κατι σου λεει αλλα δεν καταλαβαινεις τιποτα.
πας να μιλησεις αλλα ξυπνας.
δηλαδη ετσι επικοινωνουν απ την αλλη μερια?
η μονη υποθεση που οφειλουμε να υποστηριξουμε,
πρεπει να την ορισουμε και να τη διευθυνουμε οι ιδιοι!
θα ημασταν λιγοτερο αμειλικτοι,αν υπηρχε ενα διαμορφωμενο εγχειρημα αξιο να του αφιερωθουν ολες οι δυναμεις μας?
τρεχα γυρευε σε ονειροκριτες και τηλεφωνα σε θειες τωρα να σου πουν.
για μια απωλεια που σου απαγορευει τον παραμικρο διαλογο...

Εσυ Μου Μαστιγωνεις Το Μυαλο!

οι διαφημισεις του μελλοντος
θα σε προτρεπουν να κλεψεις το αντικειμενο του ποθου σου.
αν το καλοσκεφτεις ο,τι κι αν πραξεις,ο,τι κι αν κρινεις εχεις αδικο.
αυτη η προταση γεννηθηκε με κουκουλα!

οι πολιτικοι του μελλοντος
θα εκπαιδευονται απ το λαο με επιβολη τριετους σιωπης.
ετσι μονο θα μαθουν να μιλανε.
αν το καλοσκεφτεις ο,τι κι αν πραξεις,ο,τι κι αν κρινεις εχεις αδικο.
αυτη η προταση γεννηθηκε μεθυσμενη και ντρεπεται γι αυτο!

τα τραγουδια του μελλοντος
δε θα εξυμνουν την αγαπη,αλλα την ανταποκριση στην αγαπη.
αν το καλοσκεφτεις ο,τι κι αν πραξεις,ο,τι κι αν κρινεις εχεις αδικο.
αυτη η προταση γεννηθηκε υδροχοος με ωροσκοπο στους διδυμους!

καποτε τα ψυχρα λογια του χτες,
θα γινουν τα συμπερασματα του αυριο.
αν το καλοσκεφτεις ο,τι κι αν πραξεις,ο,τι κι αν κρινεις εχεις αδικο.
αυτη η προταση εριξε δηλητηριο στα περιστερια.
αυτα βεβαια δεν πεθαναν,αλλα εκφυλιστηκαν σε κορακια...

Και Πας Στο Πουθενα!

αλλαζοντας για πλακα την προσεγγιση σου
στην αντιληψη της πραγματικοτητας,
θα διαπιστωνες οτι καλλιστα
το κεντρο της πολης σου
μπορει να εκληφθει σαν ενα σχολειο.
η τσιμισκη ειναι η κυριως αυλη.
η παραλιακη ειναι τα καγκελα που καθονται οι ψωλες
και χαλβαδιαζουν τους γειτονες και τους οικοδομους.
η καμαρα και η ναυαρινου ειναι το γηπεδο μπασκετ.
(ή βολευ)
η αριστοτελους ειναι το φουαγε.
τα πανεπιστημια ειναι οι τουαλετες.
τα παιδια του σχολειου κομπλαρουν μ εκεινα τα παιδια στις τουαλετες.
εκεινα δεν ενοχλουνται ιδιαιτερα.
(προς το παρον)
οταν βγαινουν για παιχνιδι στην αυλη ομως,
πρεπει να το δεις!
(πορεια λεγεται)
το μπατσοι γουρουνια δολοφονοι
μπορει να σου ακουστει σαν το εκδρομη θελουμε.
το μπατσοι-tv-χρυση αυγη
ολα τα μουνοπανα δουλευουνε μαζι,
σαν το αποχη θελουμε.
οταν ακουσεις ομως,
το παθος για τη λευτερια
ειναι δυνατοτερο απ ολα τα κελια,
θα ανατριχιασεις καθολικα.
γιατι η πολη σου δεν ειναι σχολειο.
ειναι φυλακη!

299

(1 γραμμα που παραδινεται με καποια καθυστερηση)

δεν υπαρχει αναπαυλα ή αγραναπαυση.
υπαρχει διαρκης επιμονη και προσπαθεια.
κλεισε τα ματια σου και θα βρεθεις στην κολαση.
αυτο ειναι ο τιμημα του φοβου μας.
οποτε ή γινε τολμηρη
εκει που παιζονται τα αληθινα αισθηματα
ή λουσου την κατασταση ειμαι/δεν ειμαι/ειμαι.
να θυμασαι παντα οτι εσυ το εχεις επιλεξει
και η αλαζονεια ειναι απλως χασιμο χρονου.
και παλια ειχαμε ναι απλα,αλλα τωρα δεν επιτρεπεται.
κι ας φρικαρει τους αλλους.
για μενα τί να σου πω?
ερχεται που και που
εκεινη η τσιριδα απ το βαθος
που λεει σταματα να χανεις και διαπραγματευσου και λιγο,
αλλα ερχονται και τα σημαδια ομως.
οπως το διαφαινομενο στηθος της κοπελας
που γνωρισα πριν λιγο
(και χαμογελωντας μου ειπε
οτι δεν ειναι ολυμπιακος,
κι ας φορουσε κοκκινα παπουτσια,
και οτι δεν θελει να γινει μαζι μου)
ή ακομα καλυτερα οπως το γραμμα σου.
θεσσαλονικη
--/--/20--

υ.γ.
βαζω μαζι κι ενα αποσπασμα απο ομιλια του tom waits
που ειμαι σιγουρος οτι θα σ αρεσει πολυ...

σκαστε το και γινετε μελη ενος τσιρκου,πηδηξτε πανω σ1 τρενο που κινειται.φυτεψτε ενα κηπο και φυλαξτε τους σπορους.παντρευτειτε καντε παιδια,φορεστε καπελο.μην πειτε ψεμματα,μην εξαπατησετε,μην κλεψετε.ολοι πρεπει να φερνουν φασολια στο τραπεζι.να ειστε αφοσιωμενοι στην εξερευνηση των ετεροκλητων πτυχων του εαυτου σας.να θυμαστε.τα πραγματι ετεροκλητα ειναι εντελως αορατα στο ματι.η ποιοτητα του χρονου που μοιραζεστε με καποιον υπερνικα την ποσοτητα.και μην ξεχνατε:υπαρχουν πολλα που μπορει να κανει κανεις μ1 πεταλι και 1 ντουντουκα.

αν εκανες κοριτσι παντως,θα Την ονομαζα Αληθεια!

γιατι ισως για σενα ακριβως
να μην υπαρχει κανενας λογος
να ξερεις τιποτα παραπανω.
εισαι σιγουρη ηδη πως δεν ειναι η ιδια για ολους..
σιγουρα θα μιλας γι αυτην
μεχρι ενα ορισμενο σημειο,
αλλα απο κει και περα δε θα την ξανασυζητησεις.
οταν βεβαια αναζητησεις
τη γνωμη των αλλων γι αυτη,
θα δεις οτι η γνωμη τους δεν αξιζει καθολου.
να πανε να γαμηθουνε.

Αυτο Που Γινεται Δεν Συμβαινει Στην Πραγματικοητα!

καποιος σου προκαλει απορια και ενδιαφερον.
τοτε ερχεται η στιγμη που αλλαζεις το σκηνικο.
καποιος σου ειπε οτι εισαι ομορφη και εκλαψε για σενα.
χαμογελας συχνα ποτε γιατι εισαι ευτυχισμενη και ποτε απο ειρωνεια.
δε μιλας για κεινες τις εποχες,το παρελθον το απεχθανεσαι.
το παρον ειναι ακατανοητο.το μελλον εφιαλτικο?
στην πρωτη ερωτηση βεβαια λες τα παντα.
ανακατευοντας κακοφημα μπαρ,ξημερωματα σε παραλιες,εραστες διχως προσωπο,
μουσικη στα τερματα,αληθειες,ψεμματα και εσενα να φευγεις στο τελος παντα μονη.
καθολου ασχημα-πολλοι θα σε ονειρευτουν ετσι.

ο debord ειναι νεκρος.

(Η' απ την αρχη και το τελος των πραγματων την ιδια αποφαση θα παιρνεις)

ετσι εκπονηθηκε το καλυτερο προγραμμα για την
πληρη αμφισβητηση του συνολου της κοινωνικης ζωης:
ταξεις και εξειδικευσεις,εργασια και διασκεδαση,εμπορευμα
και πολεοδομια,ιδεολογια και Κρατος,αποδειχτηκε
οτι ειναι ολα για πεταμα.
βρεθηκε τελικα το αντικειμενο της αναζητησης?
τουλαχιστον διακριθηκε
φευγαλεα,γιατι ειναι σε καθε περιπτωση ολοφανερο
οτι αποκτα
μια πολυ παραξενη δυναμη σαγηνης:
διοτι κανεις δεν το πλησιασε χωρις να θελει να το ακολουθησει
κι ετσι να γινει ξανα κυριος του μυστικου
της διαιρεσης αυτου που ηταν ενιαιο.
ειναι η προσχωρηση στο κομμα του Διαβολου,
του ιστορικου κακου που οδηγει τις
υπαρχουσες συνθηκες στην καταστροφη,στην «κακη
πλευρα» που δημιουργει την ιστορια καταστρεφοντας
καθε καθιερωμενη ικανοποιηση.
μια ευτυχισμενη ενοτητα αιωνια παρουσα.
οσοι επελεξαν να χρησιμοποιησουν ως οπλο το χρονο,
ξερουν οτι το οπλο τους ειναι ο αφεντης τους
και δεν μπορουν να παραπονεθουν γι αυτο.
ειναι επισης αφεντης οσων δεν εχουν οπλα και μαλιστα ο πιο
σκληρος.οποιος δεν θελει να ενταχθει στην απατηλη
διαυγεια του ανεστραμμενου κοσμου,
εκλαμβανεται απο τους πιστους του ως αμφιλεγομενος
θρυλος,ενα κακοβουλο κι αορατο φαντασμα,ενας
διεστραμμενος αρχοντας του Σκοτους.
θυμησου μπαλτασαρ γκραθιαν:
«πρεπει να διασχισεις το αχανες ορυχειο του χρονου για να
φθασεις στο κεντρο της ευκαιριας».
αυτο που δημιουργειται για να παιχτει ξανα και ξανα μες στους αιωνες,
σε γλωσσες αγνωστες και σε λαους αγεννητους.
μοιαζουν ολα μεταξυ τους απο καθε αποψη.
εναντιον της ταξης του κοσμου.
στο σχεδον ανεπαισθητο ξεκινημά της,
φαινεται οτι πολυ συντομα,
ο,τι κι αν συμβει,
τιποτα δεν θα ειναι πια οπως ηταν.
in girum imus nocte et consumimur igni

Μπορεις Να Μαντεψεις Που Πηγαινεις(αν πηγαινεις καπου!)

ρουφας το αλκοολ οπου το βρεις,λες και σε κυνηγανε.
ουτε το μπουφαν σου δεν εβγαλες.
ποτε σε κεινο το αδειο μαγαζι,ποτε στο αλλο το γεματο.
παραξενη η βραδυα παντως.
η διπλα παρεα μες στην απογνωση.απ οτι φαινεται τους ηρθε μεγαλος ο λογαριασμος και κοιταζονται σα χαζοι.ζητανε απ τις κοπελες παραπερα να τσονταρουν κατι για τα σφηνακια που τις κερασαν.
αυτο ειναι καμακι!τελικα μαζι φευγουνε.
επιτελους σκαμπο αδειο και θεση στην μπαρα.καλη συνεχεια!
βγαζεις και το μπουφαν.
μυστηριοι τυποι εδω μεσα.
στη μια γωνια ενας γεροδεμενος μπρατσαρας με αμανικα δερματινα και στυλ γκει ναυτη αμερικανικης b-movie και στην αλλη ενας χαριτωμενος με πολυχρωμα ρουχα,γεματος μπιχλιμπιδια και πιπα στο τσιγαρο α λα μεριλιν.
μαλλον κι αυτοι μαζι θα φυγουν.
ολο το μαγαζι αυτους κοιταει χασκογελωντας.σπαστικο.καλυτερα να παρισταναν τους απελευθερωμενους ή τους αλητες.
κατι ελεγες δε σε ακουγα.
σου αρεσει να τρως το παραμυθι,λειτουργεις με το ζορι,μετα απο λιγο ξεχνιεσαι.
μην τους ακους αυτους θα σε τρελανουν,ιδεα δεν εχουν.βγες απ αυτους τους κοσμους,καποια μερα θα μεινεις να αιωρεισαι αναμεσα τους.
ειναι αληθεια οτι ο ανθρωπος μπερδευεται και δεν ξερει τι του γινεται οταν βλεπει εκουσιες και επαναλαμβανομενες πραξεις ασυνηθιστου παραλογισμου.
η τακτοποιηση προκαλει αποστροφη,τα ναρκωτικα μας αποξενωνουν,ο ερωτας περναει ζορια,το σεξ βαζει ορια αντι να τα γκρεμιζει,ακομα και οι φιλοι στον κοσμο τους.
η ερημωση συμβαινει για καποιο λογο ομως,αυτο που το πας?
(δεν ειναι δυνατο να τα πιστευα εγω ολα αυτα,να τα ενιωθα!)
μπορει να τα κερδισουμε ολα,μπορει και να τα χασουμε,μπορει και τιποτα απ τα δυο.
ας μεινει τουλαχιστον καποιος ανεπηρεαστος απ τις διακυμανσεις μας.
καπου εκει θυμασαι τους γονεις σου,τα σχολικα σου χρονια,και ολα εκεινα τα μεσημερια.
που στον πουτσο θα βρεις το κουραγιο να τα αντιμετωπισεις?

Το ΠαιΔι τηΣ ΠαραμονηΣ

"φωτιζονται μεταξυ τους ολα
ανηκουν σε ολα
ηρεμιστικα οπλα
ανθρωπων που πεθαναν απο αγαπη
δεν κυκλοφορουν
δεν χρειαζεται
ουτε το ακορντεον χρειαζεται πια
η ουσια ειναι των νεων
το ακορντεον κινημα απ το παρελθον
κοσμημα".Λ.Π.

αυτη η αδιαφορια για το πραγματικο νοημα των λεξεων ειναι.
οι ανθρωποι χρησιμοποιουν μερικες λεξεις ευκολα.
ειρηνη αλευθερια σ αγαπω καταρες προσευχες παροιμιες.
μια χαμενη ή ξεχασμενη μαχη.
γι αυτο σου λεω.
αν δεν παραβιασεις μερικες εντολες καμια αρετη δεν μπορει να υπαρξει.
ορμαει στο κενο χτυπωντας τα φτερα του,
αναμεσα σε αρματα,αλογα,ελεφαντες
πυργους,σφεντονες και πετρες.
στα τρεμαμενα χερια της πηρε το νεογεννητο τρομο ουρλιαζοντας:
τα νεα κεντρα διαβουλευσης και ληψης αποφασεων θα φανερωθουν.
δραστηριοτητα ανοικοδομησης ενος καινουριου κοσμου. ..

Ολοι Φτυνουν Πανω σε Μια Γεφυρα!

αυτοεγκλωβισμενοι στην σπηλια
παρακολουθουμε φοβισμενοι μεσα απ την στενη χαραμαδα.
ειναι ολα φτιαχτα,τα φτιαχνουμε μονοι μας.

οσοι καταστελλουν την επιθυμια
το κανουν επειδη η δικη τους
ειναι αρκετα ανισχυρη για να κατασταλει.

ειναι περιπλοκο
ειναι δυσκολο
σου ζαλιζει τον ερωτα
αλλα τί να γινει?
ετσι ειναι και δεν αλλαζει.

το πεπερασμενο και διεφθαρμενο,το απειρο και ιερο.
οι απολαυσεις των αισθησεων,οι φαινομενικες επιφανειες.
το σωμα δεν χωριζεται απ την ψυχη.

αυτο που σου λειπει ειναι μια αφηρημενη εννοια που λεγεται χρηματα
και μια ακομα πιο αφηρημενη που λεγεται ασφαλεια.
σαν μια πεινασμενη γλυκατζου,
που εχει βουτυρο,αλευρι,αβγα,γαλα και ζαχαρη
αλλα δεν εχει γραμμαρια και ρευμα.

Το πόρισμα της ντροπής

ΤΙ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗ - ΤΙ ΠΕΡΑΜΑ
Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ

Η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, σε επίπεδο εργατικών ατυχημάτων, αποτελεί ίσως τη φονικότερη εστία θανάτου σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο. Αποτελεί έναν πραγματικό αποτεφρωτήρα μέσα στον οποίο το κράτος εμφανίζεται ως ένας εφιαλτικός δράκος που ρίχνει τις θανατηφόρες του φλόγες στους είλωτες του. Ποιός μίλησε για μυθοπλασία;

Ήτανε Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου του 1988. Το δεξαμενόπλοιο «ΑΝΑΤΖΕΛ ΓΚΡΕΪΝΤΝΕΡΣ», ύστερα από μία εκκωφαντική έκρηξη σκίζετε στα δυο. Ο χρονοβόρος καθαρισμός από τα θανατηφόρα αέρια (free gas) που απαιτείται πριν την έναρξη των εργασιών μέσα στα κουρασμένα αμπάρια του πλοίου, προφανώς είναι διαδικασία που ξεπερνιέται εύκολα στη νομοθετική ελαστικότητα του εφοπλιστικού κέρδους. Τραγικός απολογισμός: επίσημα, 10 νεκροί και 20 τραυματίες στο αμπάρι Νο 2.

Ο κρατικός μηχανισμός, ίδιος με το πρόσωπο του τέρατος και με τη συντροφιά κι άλλων παραμορφωμένων δικαστικών υπαλλήλων, εξαρχής, σπεύδει να μετατοπίζει ή να αποκρύπτει τις πραγματικές ευθύνες των πλοιοκτητών και να «στρεψοδικεί». Οι εφοπλιστές δεν αγγίζονται διότι έτσι επιτάσσει ο νόμος της επιβίωσης. Νομοτελειακά, το κράτος είναι αδύνατον να αντιμετωπίσει αυτούς που το αναπαράγουν και να τα βάλει με εκείνους που αποτελούν την οικονομική βάση της εξέλιξης του.

Ήτανε Σάββατο 20 Οκτωβρίου του 2001. Το δεξαμενόπλοιο «SAILOR», εκρήγνυται, ενώ λάμβαναν χώρα ελασματουργικές εργασίες στα αμπάρια του. Οι νεκροί αυτοί τη φορά έφτασαν τους 5.

Κι οι συνδικαλιστές, αυτοί οι μεσάζοντες μεταξύ εργατών κι αφεντικών, λειτουργούν ως ένας αερόσακος του κεφαλαίου, ως ένα μπαλόνι ασφαλείας και εκτόνωσης της οργής των εργατών. Ουσιαστικά, ο ρόλος τους, απόλυτα ελεγχόμενος και γεμάτος προνόμια δοσμένα από τους εργοδότες, χρησιμοποιείται από τους δεύτερους ως τέχνασμα για την μακροημέρευση τους, για την ανέξοδη επιβίωση τους. Ανέξοδη είπαμε; Εντάξει, τώρα.

Ήτανε Δευτέρα 16 Ιουλίου του 2007. Το τάνκερ «Ailsa Craig», έχοντας περάσει "επίσημα" από τη διαδικασία του free gas, κι όμως αναφλέγεται και θανατώνει ακαριαία δύο σωληνουργούς.

Σε κανένα από τα ατυχήματα που συμβαίνουν στο Πέραμα δε μπορούν να υπολογιστούν οι πραγματικοί αριθμοί των θυμάτων. Ως γνωστόν, η μαύρη και αδήλωτη εργασία δεν υπολογίζεται στα στατιστικά, και σύμφωνα με μαρτυρίες εργαζομένων της Ζώνης οι νεκροί στο τελευταίο ατύχημα του περασμένου Ιούλη δεν ήταν οχτώ, αλλά πολλοί περισσότεροι.

Ήτανε Πέμπτη 24 Ιουλίου του 2008. Το γκαζάδικο «FRENDSHIPGAS», ύστερα από θερμική ανάφλεξη αρπάζει φωτιά και οι νεκροί στο αμπάρι Νο 3 φτάνουν τους 8. Βεβαίως, το Πέραμα θρηνεί ξανά.

Δεν είναι, λοιπόν, άστοχο αν λέγαμε πως εκεί που τελειώνει η αστική δικαιοσύνη, αρχίζει το δίκαιο.

Οι νεκροί, που ανασύρθηκαν από τις δεξαμενές του «Friendship Gas», είναι:
Παπαϊωάννου Γιάννης ετών 56
Ρουσάκης Ηλίας ετών 51
Νικολαΐδης Παύλος ετών 54
Πασπαράκης Παναγιώτης ετών 44
Οικονομάκης Κώστας ετών 30
Αντιασης Φλοράν ετών 25
Mουραντχανιάν Ασότ ετών 32
Γιόπια Ρομουάντο ετών 48, Φιλιππινέζος υποπλοίαρχος, ο οποίος, σημειωτέον, δεν βρισκόταν στο αμπάρι την ώρα της έκρηξης, αλλά έσπευσε να βοηθήσει, με αποτέλεσμα να βρει κι αυτός φρικτό θάνατο.

Και το δίκαιο εκκινεί τη στιγμή που η μνήμη γεννάται.

Πριν λίγες μέρες εκδόθηκε το περίφημο πόρισμα των εμπειρογνωμόνων για το πολύνεκρο αυτό δυστύχημα. Η ίδια ιστορία. Υπαίτιοι του δυστυχήματος ορίζονται οι δύο εργάτες, ένας εκ των οποίων νεκρός. Το τέρας γυμνό. Δικάζονται και οι νεκροί τώρα;

Τα περιστατικά είναι ενδεικτικά. Ατυχήματα, θανατηφόρα ή μη συμβαίνουν σε ρυθμό εβδομάδας, μετατρέποντας τη Ν/Ζώνη σε ένα τόπο εργατικής γενοκτονίας και το Πέραμα σ’ ένα συλλογικό μνημείο πεσόντων του καπιταλιστικού κόσμου.

ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΗΘΗ

ΠΕΡΑΜΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΜΑΡΤΗ, 12:00 ΣΤΗ ΠΥΛΗ ΤΗΣ Ν/ΖΩΝΗΣ

Συνέλευση Εξεγερμένων από Πέραμα, Σαλαμίνα, Κερατσίνι, Δραπετσώνα, Νίκαια, Αιγάλεω

Δεν Ειναι Πολυ Καλη Ιδεα .

(οσο κι αν με ενοχλει αυτη η σιγουρια της διαπιστωσης,
καποια πραγματα υφιστανται
κι ας μη φαινονται,κι ας μην λεγονται!)
οταν το κανει αυτο ειναι γαματη!καπου θα τα διαβαζει σιγουρα.
οι ανθρωποι,ρε βλακα,υπαρχουν στη γη πανω απο ενα εκατομμυριο χρονια
(εδω εχεις την εντυπωση οτι κανει καποιο λαθος)
αλλα δουλευουν μονο τα τελευταια πεντακοσια
(κι εδω σιγουρα).
ειναι ενα απειροελαχιστο διαστημα.
και δε μιλαω για εργασια ε!μιλαω για δουλεια.
ο ρομαντικος ειναι ο ελαφρομυαλος ή ο ανατρεπτικος,θα μου πεις?
(κανεις πως δεν ακουσες)
οι μισθοι,τα αφεντικα,οι αδειες και οι υπερωριες ειναι"καινουρια"μοδα,
και ολες οι μοδες ειναι εφημερες.
και οπως καθε μοδα στο τελος της,κατανταει μηχανισμος ελεγχου.
γι αυτο λες,το"νεες θεσεις εργασιας"ειναι δικαιολογια για τα παντα?
(ο ονειροπαρμενα-ανατρεπτικα-ελαφρομυαλος.)
απο καταστροφες περιβαλλοντος μεχρι νταβατζιλικια.
"οι θεσεις εργασιας"ειναι καταδικασμενες να εκλειψουν.
μεχρι και οι εγκεφαλικα παραλυτοι το συνειδητοποιουν.
ξερεις:"τιποτα το σταθερο μωρε,μια ο ενας-μια ο αλλος".
αληθεια σου εχει πει ποτε καποια:
"ειναι πολυ καλη ιδεα να μπεις στο κυλοτακι μου"?

Για Να Μαθεις Να Φερεσαι...

τιποτα δεν σε εκπλησσει πια.ομως πως βρηκα τα ιχνη σου εκει?
η πυραμιδα του χεοπα φτιαχτηκε απο εξωγηινους που ακουγανε στο i pod space oddity του bowie.αυτο ειναι σκηνικο.
σαν απατεωνας που την κοπαναει απ τη γειτονια του κοροιδου εφυγες απ τη δουλεια σου.ρωτησες πανικοβλημενη τους μπατσους εξω απ το ανω πολης αν τα οπλα τους εχουν σφαιρες και τσιριξες στον περιπτερα οτι η ντροπη ειναι ο μανδυας της επαρσης.
εφτασες σπιτι του.σε περιμενε.
αλλο πραγμα οι μπουρζουαδικες αξιοθρηνητες φιλοδοξιες κι αλλο πραγμα τα ονειρα.
αλλιως εισασταν στην αρχη κι αλλιως τωρα.χαθηκε το μυστηριο σκεφτεσαι.
το αγκαλιασμα της σαρκας ομως ειναι ενα μυστηριο αυτομονωσης.οσο διαρκει μπορει να πνιξει πεινα,κουραση,πονο,χρονο,λογικη,ευθυνη και ενοχες.
το πρωι εφυγε για τη δουλεια του.εσυ πλυθηκες,ντυθηκες,εχεσες και ησουν ετοιμη να φυγεις.ειχες πατησει το καζανακι εκατο φορες και η κουραδαρα που εκανες δεν εφευγε με τιποτα.ετσι οπως ησουνα με το παλτο,αρπαξες μια σακουλα και την εβαλες μεσα.την αφησες λιγο στο τραπεζι μεχρι να πλυνεις τα χερια σου.
μα καλα,πώς την ξεχασες εκει?
εφοσον η ανωτερη φυσικη θεωρει σχετικο το χρονο θα μπορουσαν αρκετοι να αποδειξουν οτι ο το χρονικο διαστημα που περασε απ τη στιγμη που εκλεισες την πορτα μεχρι να καλεσεις το ασανσερ πρεπει να κρατησε τουλαχιστον οσο η τεταρτη δημοτικου.στην "πραγματικοτητα" ηταν 5 δευτερολεπτα.
δε γαμιεται ετσι κι αλλιως δε θελεις να τον ξαναδεις?
ας το παρει οπως θελει...

η προεκλογικη περιοδος του μελλοντος!(και τελευταια)

(αλλα το ζητημα δεν ειναι τα τιμημενα ναυαγια!)
η δημοκρατικη αφελεια κατ ουσιαν δεν υποψιαζεται οτι,τα κομματα αποτελουν ηγετικες ομαδες που διεκδικουν το δικαιωμα να ελθουν στα πραματα,χωρις να μπορουν και χωρις να θελουν να τα αλλαξουν.
αν η διοργανωση της ολυμπιαδας προκαλει καλως ή κακως συσπειρωση,η επανιδρυση της κοινωνιας οφειλει να εμπνεει το δεκαπλασιο ζηλο.
καλα τα καταφερες.μπορεις να φερεσαι κανονικα.χρησιμοποιεις νερο και ηλεκτρικο,την τηλεοραση,το ιντερνετ,το δρομο,τη νυχτα,το συντροφό σου,αλλα ταυτοχρονα παραμενεις κλεισμενος στον εαυτο σου.αδιαφορωντας για τους παντες και τα παντα.προβαλλεσαι ομως.εισαι πλεον οι οικονομικες σου αναγκες.γι αυτο και η παραμικρη ελλειψη σου δημιουργει την αισθηση οτι ολα στρεφονται εναντιον σου.και εισαι σιγουρος γι αυτο.το νιωθεις οτι το κουρασες.δεν λειτουργει ετσι.

1.
-Σκλάβε να με υπηρετείς.
-Ναι κύριέ μου, ναι.
-Γρήγορα λοιπόν ετοίμασε την άμαξα και ζέψε τα άλογα. Θα πάω μέχρι το παλάτι.
-Πηγαίνετε κύριέ μου, πηγαίνετε στο παλάτι. Ο βασιλιάς θα χαρεί να σας δει. Θα σας χαρίσει την εύνοια του.
-Όχι σκλάβε, δε θα πάω στο παλάτι.
-Πραγματικά κύριέ μου, μην πάτε στο παλάτι. Ο βασιλιάς θα σας στείλει σε μια απομακρυσμένη περιοχή σε αδιάβατους δρόμους και εχθρικά βουνά. Μέρα και νύχτα θα υποφέρετε από πόνους και στερήσεις.

2.
-Σκλάβε να με υπηρετείς.
-Ναι κύριέ μου, ναι.
-Φέρε νερό να πλύνω τα χέρια μου, θέλω να γευματίσω.
-Γευματίστε άρχοντά μου, γευματίστε. Το φαγητό ευφραίνει την ανθρώπινη καρδιά. Η τροφή της είναι η τροφή των θεών. Τα μάτια του σαμάς πέφτουν ευχαριστημένα στα πλυμένα χέρια.
-Όχι σκλάβε δε θα γευματίσω.
-Καλύτερα να μη φάτε κύριέ μου. Καλύτερα να μην γευματίσετε. Φαγητό και ποτό, πείνα και δίψα είναι οι σύντροφοι του ανθρώπου και ποτέ δεν τον εγκαταλείπουν.

3.-Σκλάβε να με υπηρετείς.
-Ναι κύριέ μου, ναι.
-Γρήγορα ετοίμασε την άμαξα και τα άλογα. Θα ταξιδέψω στην εξοχή.
-Ταξιδέψτε ήσυχος κύριέ μου, ταξιδέψτε. Ο ξέγνοιαστος οδοιπόρος χορταίνει παντού, ο αδέσποτος σκύλος βρίσκει πάντα ένα κόκαλο, το διαβατάρικο χελιδόνι χτίζει παντού τη φωλιά του. Το άγριο πουλάρι βρίσκει χορτάρι στην ξεραμένη έρημο.
-Όχι σκλάβε, δεν θα ταξιδέψω στην εξοχή.
-Μην ταξιδέψετε άρχοντά μου, καλύτερα μην ταξιδέψετε. Η μοίρα του οδοιπόρου είναι αβέβαιη, το αδέσποτο σκυλί χάνει τα δόντια του, η φωλιά του χελιδονιού θάβεται στη λάσπη και το άγριο πουλάρι κοιμάται στη γυμνή γη.

4.
-Σκλάβε να με υπηρετείς.
-Ναι κύριέ μου, ναι.
-Θέλω να κάνω παιδιά και να φτιάξω οικογένεια.
-Αυτό είναι μια καλή σκέψη κύριέ μου. Κάντε παιδιά και φτιάξτε οικογένεια. Όποιος κάνει παιδιά το όνομά του συνεχίζει να ζει στις προσευχές των απογόνων του.
-Όχι σκλάβε, δε θέλω να κάνω παιδιά κι ούτε να φτιάξω οικογένεια.
-Δίκιο έχετε κύριέ μου, μην κάνετε παιδιά. Η οικογένεια είναι μια σπασμένη πόρτα που τρίζει στους μεντεσέδες. Μόνο το ένα τρίτο των παιδιών σου θα είναι υγιή, τα υπόλοιπα θα αρρωστήσουν και θα πεθάνουν πρόωρα.
-Είναι λοιπόν καλύτερα να μην κάνω οικογένεια;
-Μην φτιάξετε οικογένεια κύριέ μου. 'Οποιος πρέπει να νοιαστεί για μια οικογένεια κατασπαταλά τον οίκο του οίκου του.

5.
-Σκλάβε να με υπηρετείς.
-Ναι κύριέ μου, ναι.
-Υποτάσσομαι στους εχθρούς μου και στο δικαστήριο δίνω πάντα δίκιο στους κατηγόρους μου.
-Καλά κάνετε κύριέ μου, καλά κάνετε. Υποταχτείτε στους εχθρούς σας και δίνετε πάντα δίκιο στους κατηγόρους σας.
-'Oχι σκλάβε, δε το βάζω κάτω απέναντι στους εχθρούς μου και δεν αναγνωρίζω κανένα δίκιο στους κατηγόρους μου.
-Να μην υποτάσεστε κύριέ μου στους εχθρούς σας και να μην αναγνωρίζετε κανένα δίκιο στους κατηγόρους σας στο δικαστήριο. Ακόμη κι αν δεν ανοίξετε το στόμα σας, δε θα γίνουν οι εχθροί σας λιγότερο απάνθρωποι και ανελέητοι.

6.
-Σκλάβε να με υπηρετείς.
-Ναι κύριέ μου, ναι.
-Έχω κέφι να κάνω το κακό.
-Κάνετε το αφέντη μου, κάντε το κακό. Πως αλλιώς θα παραγεμίζετε την κοιλιά σας; Και πώς θα ντυνόσαστε ζεστά χωρίς να κάνετε το κακό;
-'Oχι σκλάβε, δε θέλω να κάνω το κακό.
-'Oποιος κάνει το κακό θανατώνεται, μαστιγώνεται και τυφλώνεται. Ή μαστιγώνεται και τυφλώνεται και ρίχνεται στη φυλακή.

7.
-Σκλάβε να με υπηρετείς.
-Ναι κύριέ μου, ναι.
-Θέλω να αγαπήσω μια γυναίκα.
-Αγαπήστε άρχοντά μου, αγαπήστε. 'Οποιος αγαπάει μια γυναίκα ξεχνάει κάθε έγνοια και κάθε πίκρα.
-'Οχι σκλάβε, δε θέλω να αγαπήσω καμιά γυναίκα.
-Μην αγαπήσετε κύριε μου, μην αγαπήσετε. Τα θηλυκά είναι παγίδα, είναι θηλειά, είναι λάκκος με φίδια. Τα θηλυκά είναι μια κοφτερή λεπίδα που κόβει το λαιμό του άντρα μέσα στη σκοτεινή νύχτα.

8.
-Σκλάβε να με υπηρετείς.
-Ναι κύριέ μου, ναι.
-Θέλω να προσφέρω θυσία στους θεούς.
-Θυσιάστε στους θεούς. Προσφέρετέ τους ένα θύμα. 'Οποιος θυσιάζει στους θεούς γεμίζει με πλούτο την καρδιά του. Είναι γενναιόδωρος και το σπίτι του είναι ανοιχτό σε όλους.
-'Οχι σκλάβε, δε θέλω να θυσιάσω στους θεούς.
-Σωστό είναι αυτό άρχοντά μου, σωστό. Ο θεός δεν ακολουθεί τα λόγια σαν τα σκυλιά. Ο θεός απαιτεί από 'σένα υπακοή, προσφορά και προσευχή.

9.
-Σκλάβε να με υπηρετείς.
-Ναι κύριέ μου, ναι.
-Θέλω να κάνω οικονομίες και να δανείζω λεφτά. Έτσι τα χρήματά μου θα αποδώσουν τόκους.
-Ναι κάνετε οικονομίες και δανείζετε τα χρήματά σας. 'Οποιος συμπεριφέρεται έτσι αυγαταίνει τον πλούτο του και ανεβάζει την αξία του.
-'Οχι σκλάβε, δε θέλω να κάνω οικονομία και ούτε να δανείζω λεφτά.
-Μην κάνετε οικονομία αρχοντά μου, και μη δανείζετε χρήματα. Η οικονομία είναι σαν την αγάπη της γυναίκας. Ο δανεισμός σαν τη γέννα ενός μιασμένου παιδιού. Οι φτωχοί καταριούνται αυτόν που τους ταίζει. Τον κακολογούν και προσβάλουν την αξία του.

10.
-Σκλάβε να με υπηρετείς.
-Ναι κύριέ μου, ναι.
-Θέλω να κάνω καλό στο λαό μου.
-Αυτό είναι καλό αρχοντά μου. Όποιος κάνει καλό στο λαό, το όνομά του μένει για πάντα με χρυσά γράμματα στην ιστορία.
-Όχι σκλάβε, δε θέλω να κάνω καλό στο λαό μου.
-Σωστό κύριέ μου, σωστό. Κάνετε μια βόλτα στη σκιά των ερειπίων και σκαλίστε το χώμα του παρελθόντος. Φτύστε τα κρανία των δυνατών και των απλών ανθρώπων. Ποιός απ' αυτούς ήταν αχρείος και ποιός ευεργέτης;

11.
-Σκλάβε να με υπηρετείς.
-Ναι κύριέ μου, ναι.
-Αν όλα είναι όπως τα λες τότε τι είναι καλό;
-Να σου σπάσουν το σβέρκο και να μου σπάσουν το σβέρκο. Και τα πτώματά μας να τα πετάξουν στο ποτάμι. Αυτό είναι καλό. Ποιός είναι τόσο ψηλός που να μπορεί να φτάσει στον ουρανό; Ποιός είναι τόσο δυνατός που να μπορεί να αγκαλιάσει τα βουνά και τις πεδιάδες;
-Αν λες την αλήθεια, σκλάβε, τότε θα πρέπει να σε σκοτώσω γιατί εσύ πρέπει να πεθάνεις πρίν από μένα.
-Πιστεύει λοιπόν στ' αλήθεια ο κύριος οτι θα μπορούσε να ζήσει έστω και 3 μέρες χωρίς εμένα;

η τεχνολογικη αφθονια,ο καταναλωτισμος και η αναζητηση ολοενα και μεγαλυτερων ανεσεων καταληγει σε αηδια και πνευματικη αμηχανια.
το μονο που ειναι ακριβοθωρητο αφορα στην ανακαλυψη μιας νεας σκεψης,αρα και πραγματικοτητας,η οποια θα βρει το σθενος να διαλυσει το ληθαργο και να επανελθει στα δεδομενα της ριζικης υγειας.