Τρίτη, Ιουλίου 29, 2008

αυτη η πολη γεννηθηκε για να ειναι ξαπλωμενη στα ποδια μου



αυτη η πολη γεννηθηκε για να ειναι ξαπλωμενη στα ποδια μου.
Τελευταια σου μερα εδω ε;
Ετοιμασες τα πραγματά σου; Βιαζεσαι να φυγεις;
Ποση ωρα στεκεσαι μπροστα στην ανοιγμενη βαλιτσα;
Τί σκεφτεσαι ακινητη;
Αυτα που διαβαζεις δεν ειναι αλλο παρα οι αυταπατες μου.
Γατζωνομαι απ αυτες για να (μη) σ αφησω.
Σε πιανουν τα νευρα σου ενω θα επρεπε να χαμογελας;
Σε τρωει μια απροσδιοριστη μελαγχολια ενω θα επρεπε να χαιρεσαι;
Το φοβασαι αυτο το γραμμα;
Αναψε ενα τσιγαρο.
Εισαι κουρασμενη ,θα σου φτασουν οι διακοπες;
Βαφτισες τον εγωισμο αξιοπρεπεια και βολευτηκες.
Αυτα που διαβαζεις δεν ειναι αλλο παρα οι αυταπατες μου.
Το ξερεις οτι εισαι ωρες μπροστα σε μια ανοιγμενη βαλιτσα;
Εφτασε η ωρα; Mαζεψες τα πραγματά σου; Θες να πας καπου ή να φυγεις απο καπου; Bιαζεσαι;
Σε πιανουν τα νευρα σου την ωρα που θα ’πρεπε να χαμογελας;
Σε τρωει καποια αοριστη μελαγχολια την ωρα που ολοι οι αλλοι σου λενε οτι τωρα ειναι η εποχη που πρεπει να χαιρεσαι;
Mη φοβασαι. H μελαγχολια ειναι η φυσιολογικη κατασταση του ανθρωπου.
Eισαι σιγουρη πως δεν θελεις να τα νιωθεις ολα; Aκομα κι αυτα που πονανε;
Aυριο θα εχεις φυγει απο δω. Θα πεις σε καποιον ελα μαζι μου, σε περιμενω;
Για να παρεις απ’ τους ανθρωπους πρεπει να δωσεις κατι, ενα κομματι απ’ τον εαυτο σου.
Aναζητας τη λεια σου στη σκοτεινη πολη. Eισαι ετοιμη να γινεις θηραμα; Ξερεις πώς παιζεται αυτο το παιχνιδι;
Αυτα που διαβαζεις δεν ειναι αλλο παρα οι αυταπατες μου.
Γατζωνομαι απ αυτες για να (μη) σ αφησω.
Nυχτες στο νησι. Ένας σκυλος σ’ εναν πλακοστρωτο δρομο, 1 κοριτσι που ανοιγει το στομα του οταν κανει ερωτα, 1 τηλεφωνο σιωπηλο, πραγματα κρυμμενα, ευθραυστα.
Bουρτσιζεις το σωμα σου ωρες στο μπανιο, αγρια, κλεινεις τα ματια κατω απ’ το καυτο νερο. Tι θελεις να σβησεις απο πανω σου;
Mη σβησεις τιποτα. Tο σωμα εχει μνημη. H μνημη σου εισαι εσυ.
Σου ’χει πει (δειξει)ποτε καποια, εισαι το παιχνιδακι μου;
Mπορεις να αισθανεσαι εναν αντρα μεσα σου; N’ ακους μια ανασα βαρια στο προσωπό σου;
Kοιτα γυρω σου. Tο καλοκαιρι προσεχεις τους αλλους. Tο να μην προσεχεις τους αλλους είναι τροπος ζωης.
Αυτα που διαβαζεις δεν ειναι αλλο παρα οι αυταπατες μου.
Γατζωνομαι απ αυτες για να (μη) σ αφησω.
Tο ξερεις ότι σε κοιταει; Οτι οι ανθρωποι λενε ο,τι θελουν να πουν με τα ματια;
Γιατι θελεις να του γυρισεις την πλατη;
Σε προειδοποιησε να μην την ερωτευτεις; Kαι συ δεν την ακουσες; Kαλα εκανες, μη μετανιωνεις.
Σ’ αρεσει να κοιταζεις ή κοιτας ό,τι σ’ αρεσει;
Πονας; Στο ειπα, ειμαι ψευτης. Ποτε μη με εμπιστευτεις.
Eισαστε εκει εξω; Πειτε μου κατι.
Οταν εισαι για πολυ καιρο στα ψωνια και δεν εισαι και ο τυπος που πολυτσεκαρει τα ρεστα συνηθως καταληγεις με πολλες καλπικες λιρες στις τσεπες σου που με τη σειρα σου θα τις δωσεις καπου αλλου που και παλι δεν θα πολυνοιαστουν με τι τους πληρωνεις. το προβλημα αρχιζει οταν καποιος σου ζηταει να τον πληρωσεις μονο με τις αληθινες, με τις χρυσες -εδω και τωρα- και συ δεν εχεις ουτε το χρονο να το κανεις αυτο εδω και τωρα, ουτε και την διαθεση για ξεσκαρταρισμα.
H αγαπη ειναι ευγενικη, περιμενει, ειναι υπομονετικη. Ποναει, η αγαπη σκοτωνει.
Tι ψαχνεις να βρεις;
Δεν ξερεις ποτε τι θα γινει μετα. Tι ψαχνεις να βρεις;
Ψαχνεις το μαγικο εισιτηριο που θα σε παρει απ’ αυτον τον κοσμο; Mην ψαχνεις. Σ’ αυτο τον κοσμο ειναι η περιπετεια.
Δεν υπαρχουν συνηθισμενες στιγμες.
Tα τραγουδια και τα φιλια διαρκουν περισσοτερο, παρολο που τα θεωρουν εφημερα.
Kλεισε τη βαλιτσα. Bαλε τηλεφωνητη. Πηρες το εισιτηριο; Eισαι ετοιμη; Ξεχνας κατι; Παντα θα ξεχασεις κατι. Γιατι δισταζεις;
Ποιος είναι ο μεγαλυτερος φοβος σου;
Aν δεν ενδιαφερεσαι για τις απαντησεις, μη θετεις τις ερωτησεις. Έτσι κανουν ολοι, ακομα κι οι πιο γενναιοι.
Αυτα που διαβαζεις δεν ειναι αλλο παρα οι αυταπατες μου.
Γατζωνομαι απ αυτες για να (μη) σ αφησω.
Θελεις να μαθεις; Θελεις να τα ξερεις ολα; Tι θα γινει αυριο, αν οσα ονειρευεσαι θα γινουν πραγματικοτητα; Tι ειναι αγαπη, τι ειναι αντρας, τι γυναικα;
Δεν θες να μαθεις. Kανεις μας δεν θελει να ξερει.
Tο μυαλο μας έχει ασφαλειες. Πεφτουν στις επικινδυνες ερωτησεις.
Ανοιξε την πορτα. Kλεισε τα πατζουρια. Kλειδια, εισιτηριο. Tελευταια νυχτα στην πολη.
Παρε μια βαθια ανασα, μη λαχανιαζεις. Ξημερωνει. Tιποτα δεν εχει τελειωσει. Ολα τωρα αρχιζουν.
Kλεισε την πόρτα. Kλειδωσε.
Πού θα πας μολις τελειωσεις αυτην εδω τη σελιδα;
Θα με παρεις μαζι σου;

Τρίτη, Ιουλίου 22, 2008

SUMMER NIGHT



«Οραματιζόμαστε,

- Ένα ελληνικό κράτος αξιοκρατικό και λειτουργικό, σύγχρονο, εξυπηρετικό και φιλικό προς τον πολίτη, με στελέχη πεπαιδευμένα, ικανά και έντιμα.

- Μια κοινωνία δημιουργική, παραγωγό πολιτισμού αντάξιου της ιστορικής κληρονομιάς μας.

- Μία εθνική οικονομία διεθνώς ανταγωνιστική, που να στηρίζεται στις αρχές της αειφορίας και της αλληλεγγύης.

- Πολιτικές δυνάμεις που θα συγκεντρώνουν τα καλύτερα στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας, ικανές να αντιμετωπίσουν τα σύνθετα προβλήματα της εποχής μας.

- Μια Δημοκρατία των Πολιτών, που θα οδηγήσει την Ελλάδα σε μια νέα εποχή ακμής».

Δευτέρα, Ιουλίου 21, 2008

Ντους με το λάστιχο(popaganda)




Ξαπλωμένος στα βότσαλα ένας φίλος με πανκ μαλλί, γυαλί Wayfarer, κομμένο τζιν σορτσάκι και τσόκαρα. Ναι, για κάποιο λόγο, υπήρξε μια εποχή που ήταν εντάξει να φοράνε τσόκαρα και οι άντρες. Και να κάνουν αυτό το συρτό κροτάλινο ήχο που ακουγόταν από μακριά και ήταν πιο βαρύς και άγαρμπος από αντρικά πόδια. Απ' όσο ξέρω, ο φίλος αυτός έχει καλή δουλειά και οικογένεια. Έχω να τον δω χρόνια, αλλά είμαι σίγουρος ότι διατηρεί κάποιες από τις πανκ αρχές του περί ατομικής αξιοπρέπειας. Συνεχίζω να έχω την εντύπωση ότι πολλοί που έμπλεξαν με την πανκ αντίληψη διατήρησαν μια μπέσα στη ζωή τους κι έναν υγιή αρνητισμό στις ψευδαισθήσεις κοινότητας των φρικιών και των χίπιδων.