Δευτέρα, Δεκεμβρίου 05, 2016

Ιυγγα


Ο σταθμος του οσε
που δεν μοιαζει 
με οποιονδηποτε μαγνητη
παρα μονο στο σχημα 
μ αυτες τις ανθρωπινες στεγες 
που αποψε θα πεταξουν
ενα ηλιθιο κτιριο 
που αποψε θα γινει 
ενα απολαυστικο ξεφωτο
υπολογιζοντας 
ολες τις απαραιτητες 
βελτιωσεις του χωρου
μεταλασσοντας 
νοερα 
το καταπατημενο εδαφος
ανατιναζοντάς το 
ειναι σ ενα απο τα θραυσματα 
που κοιταζω τον εαυτο μου
την ακους, δεν την ακους; πες μου, τη φωνη αυτης της κοπελας;
η φτωχεια 
των βεβαιοτητων μας 
ειναι 
τοσο κορεσμενη
που μας δινεται 
για πρωτη φορα 
η δυνατοτητα 
να βρεθουμε 
σ'ενα 
αληθινα 
απροβλεπτο 
συμβαν
ακους, δεν την ακους; τη φωνη αυτης της κοπελας που ιυζει;
το ζητημα 
δεν ειναι 
να γνωριζουμε 
αφηρημενα
αλλα 
να μαθουμε 
αν γνωριζουμε
ή 
αν μπορουμε 
να επιλεξουμε 
ενα ναι ή οχι
την στιγμη 
που παιζονται 
αληθινα τα πραγματα
την στιγμη 
που επιβαλλεται 
να επιλεξουμε
ολα τα υπολοιπα 
ειναι οδοντοκρεμες
ακους, δεν ακους; τη φωνη της κοπελας που φρομαζει;
ο,τι δεν καταστρεψει τα παντα 
αυτοκαταστρεφεται
αν δεν καταστρεψει τιποτα 
ειναι κατεστραμμενο
ο,τι δεν χρειαζεται να καταστραφει
 αξιζει να σωθει 

να η λιτοτερη μορφη 
του μελλοντικου μας
ποινικου 
κωδικα

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος11.12.16

    '' ....
    Να θυμάσαι τ'ανθισμένα κλώνια των δέντρων
    την οργισμένη βουή του δάσους και τη βροχή
    που αστέρια γεννάει φιλώντας το ποτάμι
    ....
    Εσύ
    ξένος εξόριστος στη χώρα πρόσεχε
    τον ανώνυμο βυθό της μνήμης
    το συχνό ψέμα της αλήθειας
    τις στάχτες που τραβούν τη φλόγα σβήνοντας την.''
    Μάρκος Μέσκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή