ανεμελα και αμεριμνα
οπως ενας κατοχος του τιποτα και του καθολου
πρεπει να ειναι
περπατουσε ενας καλος νεος
με κατι χαζα δαχτυλα
ταξιδευε σε ομορφες πρασινες κοιλαδες
σε κηπους+κρεβατοκαμαρες
σε υπογεια και σοφιτες
περνουσε απο πορτες+παραθυρα
ανεβαινε σκαλια κατεβαινε απο υδροροες
προχωρουσε ευχαριστημενος + ελαφρυς
χαρουμενος και ευγενης
μ1 τοσο καλοπροαιρετο προσωπο
που τον χαιρετουσαν ολοι περα για περα φιλικα
και αυτο του φαινοταν παραξενο του νεου
σε οαρακολυθώ συνεχώς δημήτρη...δεν εχω το νουμερό σου, αν θαθελες πάρε με -ίσως βρεθούμε λίγο
ΑπάντησηΔιαγραφή